Το κοινό των gamers στην Ελλάδα έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες. Ναι Έλληνα gamer, αν δεν το κατάλαβες εννοώ ότι είσαι για τον πούτσο, αλλά η δική σου γιατομπουτσότητα διαφέρει από του αμερικάνου gamer. Μπορείς τώρα να αυνανιστείς με ικανοποίηση πάνω στο joystick του PS3 και να γεμίσεις με το σπέρμα σου το analog stick. Mην ξεχάσεις να το πλένεις μετά.
Eπειδή όλοι λίγο πολύ έχουμε κάνει gamers και έχουμε γνωρίσει gamers, ο κάθε ένας ανήκει στη δική του κατηγορία. Πάμε λοιπόν να τους πάρουμε έναν έναν. Ακούστηκε κάπως αυτό ε;
Ο λανάς. Ηλικιακά είναι συνήθως από 15 μέχρι 22 χρονών. Είναι ο τύπος που περνάει στο λανάδικο τις τριπλάσιες ώρες από ότι στο σπίτι. Ξεκίνησε στη σχολική του ηλικία παίζοντας Dota, CS και Lineage, και εξελίχτηκε στον αδιαφιλονίκητο master του καψίματος. Κάθεται πάντα στις μέσα θέσεις και ποτέ δίπλα στην πόρτα, ενώ όταν σηκώνεται έχοντας τελειώσει το gaming, η καρέκλα του αναπαράγει μεγαλύτερη θερμοκρασία και από πτώση μετεωρίτη στην έρημο Τακλαμακάν. Όταν βαριέται το Lineage (δηλαδή όταν ανακαλύπτει ότι το έχει λιώσει τόσο πολύ ώστε δεν έχει νόημα να συνεχίσει να παίζει) παρατάει το λανάδικο και αγοράζει Xbox 360 ή PS3 κι αρχίζει το home gaming. Στο λανάδικο τον έχουν ανακηρύξει επίτιμο πελάτη και μέγα χορηγό και έχουν αποσύρει την καρέκλα που καθόταν σαν ένδειξη φόρου τιμής γράφοντας πάνω το όνομά του. Αν ο λανάς τύχει να περάσει έξω από το παλιό αγαπημένο του στέκι, μπορεί κατά λάθος να μπει μέσα παρασυρμένος από τα πόδια του που έχουν συνηθίσει τη διαδρομή τόσα χρόνια, για να ανακαλύψει ότι το λανάδικο έχει κλείσει και έχει γίνει φαρμακείο ή σουβλατζήδικο.
Ο δεν-παίζω-ποτέ-multiplayer. Σε αυτή την κατηγορία των gamers ανήκει ο τύπος που είτε επειδή φοβάται μην τον πουν νουμπά οι άλλοι, είτε επειδή την έχει δει μοναχικός μισώ-την-κοινωνία γκοθάς/emo/μεταλκοράς, αρνείται πεισματικά να συμμετέχει σε ομάδα gaming. Κάθεται συνήθως δίπλα στην πόρτα του ίντερνετ καφέ, ενώ δεν πατάει ποτέ σε λανάδικο. Ίσως περιμένει να πάρει πρώτα εμπειρίες παίζοντας μόνος του και μετά να παίξει με τους άλλους. Όταν αποφασίζει να το κάνει, οι άλλοι του λένε μια δικαιολογία όπως "έχει γεμίσει ο server" και δεν μπορείς να παίξεις Lineage ή WOW. Συνήθως ο δεν-παίζω-ποτέ-multiplayer ανακαλύπτει στο νετ καφέ το CoD ή το GTA που τον συνοδεύουν όσο μεγαλώνει. Ούτε και σε αυτά όμως παίζει ποτέ multiplayer.
Ο καμακοgamer. Παίζει games για να ρίξει τη γκόμενα που μπάνισε στο νετ καφέ. Επειδή οι γκόμενες που παίζουν games σε νετάδικα είναι λίγες, και οι ωραίες γκόμενες που παίζουν games σε νετάδικα είναι... μία, ο καμακοgamer έχει λιγότερες πιθανότητες να γαμήσει από όσες ο Ricky Martin να είναι straight. Ο καμακοgamer πάει και κάθεται δίπλα στη γκόμενα που μπάνισε και παίζει ό,τι παιχνίδι παίζει και αυτή, άσχετα αν η σχέση του με αυτό το παιχνίδι είναι μικρότερη από τη σχέση του Παντελίδη με τη μουσική. Αν είναι τυχερός, η γκόμενα δίπλα του έχει έρθει ακριβώς για τον ίδιο σκοπό στο νετ καφέ, μιας και είναι αγάμητη και ψάχνει κι αυτή για γκόμενο, οπότε καταλήγουν να ανταλλάζουν τηλέφωνα πάνω στο mousepad. Όταν μεγαλώσει, ο καμακοgamer παρατάει εντελώς τα παιχνίδια, τα διατηρεί όμως σαν ανάμνηση για να του θυμίζουν είτε το πρώτο του γαμήσι είτε άλλη μια χυλόπιτα.
Ο γραφίκουλας. Είναι ο τύπος που πιστεύει ότι καλό παιχνίδι σημαίνει καλά γραφικά, και προσπαθεί να σου επιβάλει τη γνώμη του δημιουργώντας σου οίδημα στους όρχεις. Σε κοιτάει με ένα σνομπ ύφος κάθε φορά που έρχεται στο σπίτι σου και σε βλέπει να παίζεις παιχνίδι που έχε πάνω από 5 χρόνια σε κυκλοφορία, και κάθε φορά σου λέει πόσο πολύ προτίμησε το GTA IV από το San Andreas ή το Vice City. Σε κάνει να κατουρήσεις τις κάλτσες σου από τα γέλια όταν σου λέει ότι θέλει τα games να έχουν "ρεαλισμό", ενώ όταν πας στο σπίτι του βρίσκεις 3 ντουζίνες αχρησιμοποίητα παιχνίδια, όλα με ημέρα κυκλοφορίας μέσα στα τελευταία 2 χρόνια.
Ο Hater. Κλασικός gamer των 90s, έχει σταματήσει να αγοράζει παιχνίδια μετά το 2000 και παίζει κλασικά Doom, Command and Conquer, Quake ή Age of Empires 1. Λίγο πολύ κι εμείς μεγαλώσαμε με αυτά τα παιχνίδια, αλλά ο hater γίνεται μοναδικός από όλη τη γενιά των 90s επειδή αρνείται πεισματικά να παίξει παιχνίδι μετά την 6η γενιά κονσολών. Συνήθως ένας τέτοιος τύπος μας κάνει κι εμάς να παίξουμε ξανά εκείνα τα παιχνίδια.
Ο metrogamer. O metrogamer είναι για τον κανονικό gamer ότι ο metrosexual για τον γκέι. Λέει στους φίλους του ότι δεν παίζει παιχνίδια επειδή έχει διάβασμα στο λύκειο ή στο πανεπιστήμιο, αλλά όταν κάποιος άλλος φέρνει τη συζήτηση σε προσωπικές εμπειρίες από το gaming, ο metrogamer παρασύρεται και αρχίζει να αραδιάζει τις δικές του εμπειρίες κάνοντας τις μύγες να βρουν φιλόξενη κατοικία στα ανοιχτά στόματα όσων πίστευαν ότι δεν έπαιζε games. Από εκείνη τη στιγμή και μετά ο φίλος μας μπορεί να παίζει τακτικά παιχνίδια με την παρέα, αλλά αν βρεθεί με κάποιον που δεν ξέρει το μυστικό του, θα συνεχίσει να διαλαλεί ότι δεν έχει ιδέα από video gaming.
O κανένας-δεν-τον-έχει-ακούσει-να-μιλάει gamer. Είναι η κλασική φυσιογνωμία μέσα στο λανάδικο ή το νετ καφέ, που ναι μεν παίζει κανονικά online με όλους τους άλλους, αλλά ποτέ δεν παίρνει μέρος σε συζητήσεις, παρεΐστικα αστεία κλπ. Τις περισσότερες φορές είναι MMOάκιας, ενώ όλοι μέσα στο λανάδικο/νετ καφέ τον ξέρουν αλλά κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι του κάνει παρέα. Είναι απλά ένας συμπαίκτης. Η διαφορά του από τον δεν-παίζω-ποτέ-multiplayer είναι ότι εκείνος έχει απορρίψει εντελώς το online gaming, ενώ ο κανένας-δεν-τον-έχει-ακούσει-να-μιλάει το χρησιμοποιεί σαν μέσο επικοινωνίας χωρίς όμως να το πάει παρακάτω. Έχει το κεφάλι του πάντα στραμμένο στο PC και δεν το γυρίζει ποτέ ούτε αριστερά ούτε δεξιά. Αν του μιλήσεις ή θα σε αγνοήσει ή θα σου δώσει μια ακατάληπτη απάντηση με χαμηλή φωνή, την οποία μπορείς να ηχογραφήσεις για να λες ότι ήσουνα ο μόνος που τον άκουσε να μιλάει.
Ο Νerd. Ξέρει απ' έξω τα ονόματα των χαρακτήρων κάθε παιχνιδιού που έχει παίξει, 15 διαφορετικούς τρόπους να περάσει κάθε mission χωρίς cheats, έχει ανακαλύψει κάθε easter egg σε σημεία του χάρτη του παιχνιδιού που δε θα μπορούσε να φανταστεί ούτε ο George Lucas, και παίρνει τα trophies πιο γρήγορα από όσο κάνει η Sasha Grey να πάρει έναν αντρικό πούτσο. Ο Νerd θα γυρίσει οποιαδήποτε συζήτηση στο gaming. Αν μιλάτε για το λιώσιμο των πάγων στην Ανταρκτική, μπορεί ξαφνικά να θυμηθεί το Battle for Middle Earth και να αρχίσει τις ιστορίες για το πώς το τερμάτισε την 67η φορά, τι μέρα ήταν και σε ποιο στάδιο ήταν ο κύκλος της σελήνης γύρω από τη γη εκείνη τη μέρα. Αν μιλάτε για τον κώλο της Jenna Jameson μπορεί να σου πει για το voice acting που είχε κάνει η Jenna Jameson πριν καμιά δεκαριά χρόνια σε εκείνο το παιχνίδι που εγώ δε θυμάμαι, αλλά αυτός σίγουρα θα θυμάται. Ο Νerd είναι για τις ιστορίες παιχνιδιών ό,τι είναι ο μονιμάς ΕΠΟΠ στη Γκατζολία για τις ιστορίες από το στρατό, Έχει τουλάχιστον 3 φορές ζητήσει την άδεια από το MEGA να παρουσιάσει τηλεπαιχνίδι γνώσεων με θέμα το gaming, αλλά τον έχουν απορρίψει στα δοκιμαστικά επειδή κορόιδευε τους παίκτες που είχαν μικρότερες γνώσεις πάνω στα video games από αυτόν.
Ο φίλος του gamer. Όλοι είχαμε φίλο κάποιον τέτοιο όταν πηγαίναμε στο γυμνάσιο. Σε κάνει φίλο όταν ανακαλύπτει ότι έχεις στο σπίτι σου κάποια κονσόλα τελευταίας τεχνολογίας (τότε ήταν το Playstation 1) και έρχεται στο σπίτι σου τα μεσημέρια μετά το σχολείο για να παίξει μαζί σου στη δικιά σου κονσόλα, μιας και οι γονείς του δεν του παίρνουν μια δικιά του. Μπορεί να σου πει ψέματα ότι του αρέσει ένα παιχνίδι μόνο και μόνο για να συνεχίσεις να του κάνεις παρέα, και μετά από 3 μήνες σε απαλλάσσει από την παρουσία του αφού βρίσκει κάποιον άλλον που έχει στο σπίτι του παιχνίδια πιο καινούρια από ότι έχεις εσύ στο δικό σου.
Ο σνομπ. Δεν έχει να πει καλή κουβέντα για κανένα παιχνίδι, κάνει κριτική στα πάντα για οτιδήποτε θεωρεί ότι τον ενοχλεί ή ότι δε θα έπρεπε να είναι έτσι σε ένα παιχνίδι. Μπορεί να σε κοροϊδέψει αν του πεις ότι παίζεις κάποιο από τα παιχνίδια που έχει στη μαύρη λίστα 150 σελίδων με τα games που δεν του αρέσουν, αλλά όταν είναι μόνος του είναι σίγουρο ότι παίζει το ίδιο παιχνίδι και διασκεδάζει ίσως και περισσότερο από σένα. Συνήθως κάτι τέτοιοι τύποι κάνουν κριτική για να φανούν έξυπνοι και εναλλακτικοί χιπστεράδες ή για να ρίξουν καμιά γκόμενα που γοητεύεται από τη φλογερή ρητορεία τους κι ας μην καταλαβαίνει τι λένε. Στο τέλος καταλήγουν να κάνουν reviews για κάποιο site στη στήλη "Μη με παίρνετε στα σοβαρά".
Ο επιστρέφων τριαντάρης. Αυτός κάποτε καιγόταν στο Atari και στο NES, αλλά όταν έγινε 12 χρονών τα παράτησε και τώρα, λόγω μπακουρίασης ή λόγω μικρού αδερφού που παίζει καινούρια games, ξαναθυμάται το gaming και ανακαλύπτει με σχεδόν παιδικό ενθουσιασμό την εξέλιξη που έχει το παλιό του χόμπι. Συνήθως ο τύπος αυτός έχει στο σπίτι μια συσκευή PS2 (δεν ενδιαφέρεται να αγοράσει PS3 γιατί στα μάτια του το PS2 είναι υπερυπολογιστής της NASA σε σύγκριση με το Atari), και ξεκινάει πρώτα παίζοντας FIFA και PES που του θυμίζουν το World Cup '90 της Tecmo, ή ΝΒΑ2Κ αν είναι μπασκετικός, και μετά προχωράει με κανένα Call of Duty, Battlefield ή Medal of Honor που του βγάζουν τη χαμένη του αντρίλα. Το gaming το έχει για να περνάει η ώρα του στο άδειο κατά βάση σπίτι.
Ο συλλέκτης. Έχει στο σπίτι του περισσότερα παιχνίδια και από χρυσούς δίσκους του Elvis Presley, και μπορεί να προτείνει ένα καλό παιχνίδι πριν σου πει ότι έχει σταματήσει να πουλιέται εδώ και δέκα χρόνια. Έχει παίξει τα παιχνίδια που έχουν παίξει και όλοι οι άλλοι, με τη διαφορά ότι αυτός τα έχει παίξει στην original κονσόλα, και μπορεί να σου διηγηθεί περισσότερες ιστορίες για το πώς έπεισε τους γονείς του να του πάρουν το κάθε παιχνίδι, παρά ιστορίες από το ίδιο το παιχνίδι. Σε αυτή την κατηγορία μπορώ να πω με περηφάνεια ότι ανήκω κι εγώ, μιας και δεν πήγαν τζάμπα τα λεφτά που έδινε η μάνα μου στα 90s.
Ο κλαψομούνης. Δεν παραδέχεται ποτέ ότι χάνει και πάντα του φταίνε τα controls, το σύστημα, ο αντίπαλος που "κλέβει" ή η μελιτζανοσαλάτα που έφαγε το μεσημέρι και του έκατσε βαριά. Πάντα θα βρει κάτι για να γκρινιάξει, ακόμα κι αν τον αφήνεις να νικήσει αφού πρώτα έχει πάρει 50 φορές το βλέμμα του Κριστιάνο Ρονάλντο. Άλλη μια περίπτωση μελλοντικού reviewer.
Ο cheater. Ο gamer που χρησιμοποιεί cheat μέχρι και για να κατουρήσει και να μη βρέξει το χαλάκι της τουαλέτας. Χαλαρά ο πιο pathetic από όλους τους gamers, αρνείται να παραδεχτεί τη δικιά του τεμπελιά και τα ρίχνει όλα στο "γαμημένα δύσκολο" παιχνίδι. Όταν βλέπει άλλους παίκτες, είτε στο youtube είτε δίπλα του, να καταφέρνουν χωρίς cheats κάτι που αυτός χρειάστηκε να cheatάρει για να καταφέρει, μουρμουρίζει "αυτός το παίζει 10 χρόνια το παιχνίδι, γι' αυτό μπορεί και παίζει χωρίς κωδικούς". Τελικά αργά ή γρήγορα ο cheater καταλαβαίνει ότι δε χρειάζεται 10χρονη πείρα για να κάνει το αυτονόητο χωρίς να κουραστεί έστω και λίγο, σταματάει να χρησιμοποιεί κωδικούς και αναφωνεί αυτάρεσκα "τόσο εύκολο ήταν ρε πούστη;" όταν καταφέρνει να κάνει αυτό που έβλεπε τόσα χρόνια να κάνουν οι άλλοι και δε μπορούσε.
Ο superman. O καλύτερος gamer της γειτονιάς. Έχει παίξει τόσους πολλούς και διαφορετικούς τύπους παιχνιδιών που μπορεί να κάνει τα πάντα με λίγο μόνο practice. Αυτός ο gamer παίρνει πάντα πρώτος από όλους μέρος σε speedruns, marathons, high-scores κλπ. Οι άλλοι gamers τον θεωρούν πρότυπο, ενώ οι μη-gamers απλά καμμένο.
O ανταγωνιστικός. Είναι το "μαγκάκι" του νετ καφέ. Προκαλεί τους άλλους να παίξουν 1 εναντίον 1 σε οποιοδήποτε παιχνίδι ξέρει ότι θα νικήσει, και κάνει πλάκες στους άλλους κάθε τόσο. Συχνά διαλέγει τον κλαψομούνη για 1 εναντίον 1 ξέροντας την αδυναμία των αντιδράσεων του τελευταίου όταν χάνει. Και επειδή ο κλαψομούνης δε φημίζεται για την αίσθηση του χιούμορ του, συχνά παίρνει στα σοβαρά τις πλάκες του ανταγωνιστικού και καταλήγουν να παίζουν μπουνίδια μέσα στο νετάδικο με αποτέλεσμα να κλείνει για 3 μέρες το μαγαζί μέχρι να ξαναστηθούν τα αναποδογυρισμένα τραπέζια και καρέκλες, οπότε και οι δύο μένουν μαλάκες γιατί έχασαν 3 μέρες καψίματος.
Ο κλόουν. Ο κλόουν γουστάρει το χαβαλέ στο παιχνίδι. Ήταν αυτός που έπαιξε το Mario Kart ανάποδα, και έκανε rocket jumps στο multiplayer του Team Fortress 2. Ο κλόουν ευχαριστιέται με το να χρησιμοποιεί το παιχνίδι κόντρα στο παιχνίδι. Όταν οι άλλοι έπαιζαν LoL αυτός έκανε stunts με γουρούνα στο Burnout Paradise.
O κολλημένος. Έχει κολλήσει σε μια συγκεκριμένη κονσόλα και θα προτιμήσει να πάρει ένα παιχνίδι-σκατοσωλήνα για το Xbox παρά ένα κορυφαίο παιχνίδι για το Playstation, ή το ανάποδο. Η διαφορά του από τον hater είναι ότι ο hater είναι επιλεκτικός και παίζει μόνο τα κλασικά παιχνίδια μιας γενιάς ή μιας κονσόλας. Αντίθετα ο κολλημένος έχει γεμίσει τη συσκευή του με πρόσθετα και έχει παίξει ό,τι παιχνίδι έχει βγει στην κονσόλα που έχει.
Ο attention whore. Είναι αυτός που το παίζει gamer χωρίς να είναι. Διηγείται ιστορίες για τα κατορθώματά του στο gaming που άκουσε από άλλους, ενώ στην πραγματικότητα το χαμστεράκι στο κλουβί του σπιτιού μου μπορεί να παίξει περισσότερα games από αυτόν. Ζηλεύει τους άλλους για το street cred που έχουν στο gaming και το παίζει γνώστης και παίκτης, αλλά όταν τον καλούν σε multiplayer λέει ότι έπαθε γαστρεντερίτιδα ή ότι θα πάει εκδρομή στα Αλεποχώρια Ευρυτανίας και να μην τον πάρουν τηλέφωνο επειδή δε θα έχει σήμα.
Ο εισαγωγές/εξαγωγές. Είναι αυτός που κρατάει στο σπίτι του συλλογές από παλιά παιχνίδια και σκέφτεται να τα πουλήσει για να βγάλει φράγκα. Τις περισσότερες φορές είναι είτε πρώην τεχνικός υπολογιστών ή προγραμματιστής που τώρα έχει μείνει άνεργος και ψάχνει πώς θα κάνει το χόμπι του επάγγελμα.
Ο κάζουαλ. Παίζει παιχνίδια μόνο όποτε έχει ελεύθερο χρόνο, συνήθως FIFA και PES και στο τσακίρ κέφι κανένα GTA. Δεν έχει ιδέα από άλλα παιχνίδια, και δεν ενδιαφέρεται για την εξέλιξη των συσκευών και του gaming γενικά. Τα 3-4 παιχνίδια-δώρο κάποιου φίλου που έχει τα βλέπει σαν τρόπο για να περνάει την ώρα του. Πού και πού κατεβάζει κανένα χαζό παιχνίδι σε free trial version, και είτε το παίζει για 5 λεπτά και το παρατάει, είτε συνήθως του αρέσει και γίνεται έτσι ο μόνος στον κόσμο που ασχολείται με το συγκεκριμένο παιχνίδι που κανένας άλλος δεν έχει καταδεχτεί να υποβιβάσει τόσο πολύ τον εαυτό του και να το παίξει, κερδίζοντας έτσι μια θέση στο Γκίνες του μαλάκα, ενώ ποτέ δε δίνει λεφτά για να αγοράσει παιχνίδια.
Ο κωλοφτιαξάκιας. Αγοράζει κονσόλα με κριτήριο ποια χακάρεται πιο εύκολα, παίζει ένα game αφού πρώτα το έχει ταΐσει με έναν κουβά mods, και γενικά εξασκεί το πάθος του να γίνει κάποτε developer, πάνω στα παιχνίδια. Ξημεροβραδιάζεται στο Game Genie και στο Game Sharks και ξέρει απ' έξω όλα τα hacks, mods και cheats κάθε παιχνιδιού. Μετά από χρόνια πείρα έχει μάθει να γαμάει ένα παιχνίδι στα hacks χωρίς το παιχνίδι να γίνεται corrupted, και έχει φτιάξει τουλάχιστον 10 ιντερνετικά arcade games χωρίς παρόλα αυτά να έχει βγάλει φράγκο.
Ο PCoγλέντης. Έχει κυριολεκτικά γλεντήσει το PC του σε αναβαθμίσεις, έχει σκληρό δίσκο 28 tb,πριν την κρίση έδινε δίνει ακόμα κάθε τρίμηνο 300 ευρώ για κάρτα γραφικών. Δε διαφέρει από τον κωλοφτιαξάκια, αυτοί οι δύο κάνουν την ίδια δουλειά, απλά ο ένας έχει περιλάβει τις κονσόλες και ο άλλος τα PC. Με τις γνώσεις και την εμπειρία που έχει αποκτήσει θα μπορούσε να έχει γίνει developer, καθώς έχει βρει σκάβοντας τα source codes εκατοντάδων παιχνιδιών, αλλά προτιμάει να εξελίσσει κάνει κωλονοσκόπηση σε αυτά που ήδη υπάρχουν παρά να φτιάχνει από την αρχή τα δικά του. Α, και χρησιμοποιεί μόνο Linux επειδή έχει backtrack.
Ο retro-gamer. Πάνω από 40 χρονών τώρα, έχει μεγαλώσει με Pacman και Space Invaders, δεν ξέρει το παραμικρό για το gaming μετά το 1990, αλλά αν σε δει να παίζεις στο PC μέσω browser ή mame κάποιο παλιό αγαπημένο του arcade game, θα του ξυπνήσουν αναμνήσεις και δε θα σου πει όχι αν του το δώσεις να το δοκιμάσει, αν και μετά από λίγο θα σου πει σοκαρισμένος πόσο δύσκολες είναι οι νέες τενχολογίες και ότι στην εποχή του με δύο κουμπιά έκανες τα πάντα. Είναι ο κλασικός τύπος που η μπογιά του έπαψε να περνάει όταν τέλειωσαν τα 80s, πούλησε το παπάκι για να πάρει BMW την οποία τράκαρε οδηγώντας μεθυσμένος μετά από ξενύχτι στο Γονίδη στα 90s και τώρα τον βλέπεις με Fiat Punto ή Opel Corsa. Αν τυχαία δει κανένα ξεχασμένο μπιλιαρδάδικο-ουφάδικο μπορεί να μπει μέσα και να ψάχνει arcade για να ρίξει κέρμα, για να μάθει τελικά ότι τα τελευταία μπλιμπλίκια τα ξεχαρβάλωσαν το 2002 επειδή έμοιαζαν με φρουτάκια.
Το πλουσιόπαιδο. Αγοράζει όλα τα blockbusters πριν καν βγουν στην Ελλάδα, έχοντας κάνει προπαραγγελία από Αμερική ή Ιαπωνία μόνο και μόνο για να λέει ότι έχει αυτό που θέλουν να έχουν όλοι οι άλλοι. Πολλές φορές τα κρατάει αχρησιμοποίητα, απλά θέλοντας να ικανοποιήσει τον υποσυνείδητο πόθο του να τη λέει στους άλλους και τη νεανική κάβλα του ότι ενώ είναι πλούσιος ο πλούτος δε σημαίνει τίποτα γι' αυτόν. Στο σχολείο τον κάνουν παρέα όλοι μόνο για να δουν από κοντά το καινούριο PS3, όπως και την καινούρια Porsche και το καινούριο Rollex. Φυσικά δεν αφήνει κανέναν να βάλει χέρι στα games του γιατί όπως κάθε γιάπης έτσι κι αυτός είναι αρκετά αυτάρεσκος και ψώνιο ώστε να μοιραστεί έστω και ένα race 5 λεπτών στο GT5 ή ένα online sniper gameplay στο MW2.
O μη-gamer gamer. Mπαινοβγαίνει κάθε μέρα σε παιχνιδάδικα αλλά δεν αγοράζει τίποτα. Είναι συνήθως μπάκουρας που ψάχνει για ασχολία, ή απλά θέλει να τον παίξει με την πωλήτρια, άσχετα αν η πιθανότητα να βρει γυναίκα πωλήτρια σε game store είναι μικρότερη από το να κάνει σεξ με άντρα η Μακρυπούλια. Τον ίδιο τύπο μπορείς να τον συναντήσεις και σε βιντεοκλάμπ, πάλι χωρίς να αγοράζει τίποτα. Το μόνο που καταφέρνει είναι να σπάει τα αρχίδια των εργαζομένων περισσότερο από ότι θα έσπαγε τα δικά μου αρχίδια ένα τηλέφωνο του κολλητού μου στις 3 η ώρα το πρωί για να μου πει ότι πήρε το κύπελλο Σουηδίας στο FΜ 07 με τη Μπρομαποϊκάρνα. Και εμένα μου 'χουν συμβεί και τα δύο. Άραγε ένας πρώην υπάλληλος σε game store που τον επισκέπτονταν καμμένοι μπάκουρες που κοιτούσαν μια ώρα τα ράφια χωρίς να αγοράζουν τίποτα, και το βράδυ τον έπαιρνε ο κολλητός του τηλέφωνο για να πανηγυρίσει τις εικονικές επιτυχίες του στο FΜ 07, πόσες πιθανότητες έχει να κάνει κάτι καλύτερο από το να γράφει σε μπλογκ ό,τι του κατέβει;
Eπειδή όλοι λίγο πολύ έχουμε κάνει gamers και έχουμε γνωρίσει gamers, ο κάθε ένας ανήκει στη δική του κατηγορία. Πάμε λοιπόν να τους πάρουμε έναν έναν. Ακούστηκε κάπως αυτό ε;
Ο λανάς. Ηλικιακά είναι συνήθως από 15 μέχρι 22 χρονών. Είναι ο τύπος που περνάει στο λανάδικο τις τριπλάσιες ώρες από ότι στο σπίτι. Ξεκίνησε στη σχολική του ηλικία παίζοντας Dota, CS και Lineage, και εξελίχτηκε στον αδιαφιλονίκητο master του καψίματος. Κάθεται πάντα στις μέσα θέσεις και ποτέ δίπλα στην πόρτα, ενώ όταν σηκώνεται έχοντας τελειώσει το gaming, η καρέκλα του αναπαράγει μεγαλύτερη θερμοκρασία και από πτώση μετεωρίτη στην έρημο Τακλαμακάν. Όταν βαριέται το Lineage (δηλαδή όταν ανακαλύπτει ότι το έχει λιώσει τόσο πολύ ώστε δεν έχει νόημα να συνεχίσει να παίζει) παρατάει το λανάδικο και αγοράζει Xbox 360 ή PS3 κι αρχίζει το home gaming. Στο λανάδικο τον έχουν ανακηρύξει επίτιμο πελάτη και μέγα χορηγό και έχουν αποσύρει την καρέκλα που καθόταν σαν ένδειξη φόρου τιμής γράφοντας πάνω το όνομά του. Αν ο λανάς τύχει να περάσει έξω από το παλιό αγαπημένο του στέκι, μπορεί κατά λάθος να μπει μέσα παρασυρμένος από τα πόδια του που έχουν συνηθίσει τη διαδρομή τόσα χρόνια, για να ανακαλύψει ότι το λανάδικο έχει κλείσει και έχει γίνει φαρμακείο ή σουβλατζήδικο.
Ο δεν-παίζω-ποτέ-multiplayer. Σε αυτή την κατηγορία των gamers ανήκει ο τύπος που είτε επειδή φοβάται μην τον πουν νουμπά οι άλλοι, είτε επειδή την έχει δει μοναχικός μισώ-την-κοινωνία γκοθάς/emo/μεταλκοράς, αρνείται πεισματικά να συμμετέχει σε ομάδα gaming. Κάθεται συνήθως δίπλα στην πόρτα του ίντερνετ καφέ, ενώ δεν πατάει ποτέ σε λανάδικο. Ίσως περιμένει να πάρει πρώτα εμπειρίες παίζοντας μόνος του και μετά να παίξει με τους άλλους. Όταν αποφασίζει να το κάνει, οι άλλοι του λένε μια δικαιολογία όπως "έχει γεμίσει ο server" και δεν μπορείς να παίξεις Lineage ή WOW. Συνήθως ο δεν-παίζω-ποτέ-multiplayer ανακαλύπτει στο νετ καφέ το CoD ή το GTA που τον συνοδεύουν όσο μεγαλώνει. Ούτε και σε αυτά όμως παίζει ποτέ multiplayer.
Ο καμακοgamer. Παίζει games για να ρίξει τη γκόμενα που μπάνισε στο νετ καφέ. Επειδή οι γκόμενες που παίζουν games σε νετάδικα είναι λίγες, και οι ωραίες γκόμενες που παίζουν games σε νετάδικα είναι... μία, ο καμακοgamer έχει λιγότερες πιθανότητες να γαμήσει από όσες ο Ricky Martin να είναι straight. Ο καμακοgamer πάει και κάθεται δίπλα στη γκόμενα που μπάνισε και παίζει ό,τι παιχνίδι παίζει και αυτή, άσχετα αν η σχέση του με αυτό το παιχνίδι είναι μικρότερη από τη σχέση του Παντελίδη με τη μουσική. Αν είναι τυχερός, η γκόμενα δίπλα του έχει έρθει ακριβώς για τον ίδιο σκοπό στο νετ καφέ, μιας και είναι αγάμητη και ψάχνει κι αυτή για γκόμενο, οπότε καταλήγουν να ανταλλάζουν τηλέφωνα πάνω στο mousepad. Όταν μεγαλώσει, ο καμακοgamer παρατάει εντελώς τα παιχνίδια, τα διατηρεί όμως σαν ανάμνηση για να του θυμίζουν είτε το πρώτο του γαμήσι είτε άλλη μια χυλόπιτα.
Ο γραφίκουλας. Είναι ο τύπος που πιστεύει ότι καλό παιχνίδι σημαίνει καλά γραφικά, και προσπαθεί να σου επιβάλει τη γνώμη του δημιουργώντας σου οίδημα στους όρχεις. Σε κοιτάει με ένα σνομπ ύφος κάθε φορά που έρχεται στο σπίτι σου και σε βλέπει να παίζεις παιχνίδι που έχε πάνω από 5 χρόνια σε κυκλοφορία, και κάθε φορά σου λέει πόσο πολύ προτίμησε το GTA IV από το San Andreas ή το Vice City. Σε κάνει να κατουρήσεις τις κάλτσες σου από τα γέλια όταν σου λέει ότι θέλει τα games να έχουν "ρεαλισμό", ενώ όταν πας στο σπίτι του βρίσκεις 3 ντουζίνες αχρησιμοποίητα παιχνίδια, όλα με ημέρα κυκλοφορίας μέσα στα τελευταία 2 χρόνια.
Ο Hater. Κλασικός gamer των 90s, έχει σταματήσει να αγοράζει παιχνίδια μετά το 2000 και παίζει κλασικά Doom, Command and Conquer, Quake ή Age of Empires 1. Λίγο πολύ κι εμείς μεγαλώσαμε με αυτά τα παιχνίδια, αλλά ο hater γίνεται μοναδικός από όλη τη γενιά των 90s επειδή αρνείται πεισματικά να παίξει παιχνίδι μετά την 6η γενιά κονσολών. Συνήθως ένας τέτοιος τύπος μας κάνει κι εμάς να παίξουμε ξανά εκείνα τα παιχνίδια.
Ο metrogamer. O metrogamer είναι για τον κανονικό gamer ότι ο metrosexual για τον γκέι. Λέει στους φίλους του ότι δεν παίζει παιχνίδια επειδή έχει διάβασμα στο λύκειο ή στο πανεπιστήμιο, αλλά όταν κάποιος άλλος φέρνει τη συζήτηση σε προσωπικές εμπειρίες από το gaming, ο metrogamer παρασύρεται και αρχίζει να αραδιάζει τις δικές του εμπειρίες κάνοντας τις μύγες να βρουν φιλόξενη κατοικία στα ανοιχτά στόματα όσων πίστευαν ότι δεν έπαιζε games. Από εκείνη τη στιγμή και μετά ο φίλος μας μπορεί να παίζει τακτικά παιχνίδια με την παρέα, αλλά αν βρεθεί με κάποιον που δεν ξέρει το μυστικό του, θα συνεχίσει να διαλαλεί ότι δεν έχει ιδέα από video gaming.
O κανένας-δεν-τον-έχει-ακούσει-να-μιλάει gamer. Είναι η κλασική φυσιογνωμία μέσα στο λανάδικο ή το νετ καφέ, που ναι μεν παίζει κανονικά online με όλους τους άλλους, αλλά ποτέ δεν παίρνει μέρος σε συζητήσεις, παρεΐστικα αστεία κλπ. Τις περισσότερες φορές είναι MMOάκιας, ενώ όλοι μέσα στο λανάδικο/νετ καφέ τον ξέρουν αλλά κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι του κάνει παρέα. Είναι απλά ένας συμπαίκτης. Η διαφορά του από τον δεν-παίζω-ποτέ-multiplayer είναι ότι εκείνος έχει απορρίψει εντελώς το online gaming, ενώ ο κανένας-δεν-τον-έχει-ακούσει-να-μιλάει το χρησιμοποιεί σαν μέσο επικοινωνίας χωρίς όμως να το πάει παρακάτω. Έχει το κεφάλι του πάντα στραμμένο στο PC και δεν το γυρίζει ποτέ ούτε αριστερά ούτε δεξιά. Αν του μιλήσεις ή θα σε αγνοήσει ή θα σου δώσει μια ακατάληπτη απάντηση με χαμηλή φωνή, την οποία μπορείς να ηχογραφήσεις για να λες ότι ήσουνα ο μόνος που τον άκουσε να μιλάει.
Ο Νerd. Ξέρει απ' έξω τα ονόματα των χαρακτήρων κάθε παιχνιδιού που έχει παίξει, 15 διαφορετικούς τρόπους να περάσει κάθε mission χωρίς cheats, έχει ανακαλύψει κάθε easter egg σε σημεία του χάρτη του παιχνιδιού που δε θα μπορούσε να φανταστεί ούτε ο George Lucas, και παίρνει τα trophies πιο γρήγορα από όσο κάνει η Sasha Grey να πάρει έναν αντρικό πούτσο. Ο Νerd θα γυρίσει οποιαδήποτε συζήτηση στο gaming. Αν μιλάτε για το λιώσιμο των πάγων στην Ανταρκτική, μπορεί ξαφνικά να θυμηθεί το Battle for Middle Earth και να αρχίσει τις ιστορίες για το πώς το τερμάτισε την 67η φορά, τι μέρα ήταν και σε ποιο στάδιο ήταν ο κύκλος της σελήνης γύρω από τη γη εκείνη τη μέρα. Αν μιλάτε για τον κώλο της Jenna Jameson μπορεί να σου πει για το voice acting που είχε κάνει η Jenna Jameson πριν καμιά δεκαριά χρόνια σε εκείνο το παιχνίδι που εγώ δε θυμάμαι, αλλά αυτός σίγουρα θα θυμάται. Ο Νerd είναι για τις ιστορίες παιχνιδιών ό,τι είναι ο μονιμάς ΕΠΟΠ στη Γκατζολία για τις ιστορίες από το στρατό, Έχει τουλάχιστον 3 φορές ζητήσει την άδεια από το MEGA να παρουσιάσει τηλεπαιχνίδι γνώσεων με θέμα το gaming, αλλά τον έχουν απορρίψει στα δοκιμαστικά επειδή κορόιδευε τους παίκτες που είχαν μικρότερες γνώσεις πάνω στα video games από αυτόν.
Ο φίλος του gamer. Όλοι είχαμε φίλο κάποιον τέτοιο όταν πηγαίναμε στο γυμνάσιο. Σε κάνει φίλο όταν ανακαλύπτει ότι έχεις στο σπίτι σου κάποια κονσόλα τελευταίας τεχνολογίας (τότε ήταν το Playstation 1) και έρχεται στο σπίτι σου τα μεσημέρια μετά το σχολείο για να παίξει μαζί σου στη δικιά σου κονσόλα, μιας και οι γονείς του δεν του παίρνουν μια δικιά του. Μπορεί να σου πει ψέματα ότι του αρέσει ένα παιχνίδι μόνο και μόνο για να συνεχίσεις να του κάνεις παρέα, και μετά από 3 μήνες σε απαλλάσσει από την παρουσία του αφού βρίσκει κάποιον άλλον που έχει στο σπίτι του παιχνίδια πιο καινούρια από ότι έχεις εσύ στο δικό σου.
Ο σνομπ. Δεν έχει να πει καλή κουβέντα για κανένα παιχνίδι, κάνει κριτική στα πάντα για οτιδήποτε θεωρεί ότι τον ενοχλεί ή ότι δε θα έπρεπε να είναι έτσι σε ένα παιχνίδι. Μπορεί να σε κοροϊδέψει αν του πεις ότι παίζεις κάποιο από τα παιχνίδια που έχει στη μαύρη λίστα 150 σελίδων με τα games που δεν του αρέσουν, αλλά όταν είναι μόνος του είναι σίγουρο ότι παίζει το ίδιο παιχνίδι και διασκεδάζει ίσως και περισσότερο από σένα. Συνήθως κάτι τέτοιοι τύποι κάνουν κριτική για να φανούν έξυπνοι και εναλλακτικοί χιπστεράδες ή για να ρίξουν καμιά γκόμενα που γοητεύεται από τη φλογερή ρητορεία τους κι ας μην καταλαβαίνει τι λένε. Στο τέλος καταλήγουν να κάνουν reviews για κάποιο site στη στήλη "Μη με παίρνετε στα σοβαρά".
Ο επιστρέφων τριαντάρης. Αυτός κάποτε καιγόταν στο Atari και στο NES, αλλά όταν έγινε 12 χρονών τα παράτησε και τώρα, λόγω μπακουρίασης ή λόγω μικρού αδερφού που παίζει καινούρια games, ξαναθυμάται το gaming και ανακαλύπτει με σχεδόν παιδικό ενθουσιασμό την εξέλιξη που έχει το παλιό του χόμπι. Συνήθως ο τύπος αυτός έχει στο σπίτι μια συσκευή PS2 (δεν ενδιαφέρεται να αγοράσει PS3 γιατί στα μάτια του το PS2 είναι υπερυπολογιστής της NASA σε σύγκριση με το Atari), και ξεκινάει πρώτα παίζοντας FIFA και PES που του θυμίζουν το World Cup '90 της Tecmo, ή ΝΒΑ2Κ αν είναι μπασκετικός, και μετά προχωράει με κανένα Call of Duty, Battlefield ή Medal of Honor που του βγάζουν τη χαμένη του αντρίλα. Το gaming το έχει για να περνάει η ώρα του στο άδειο κατά βάση σπίτι.
Ο συλλέκτης. Έχει στο σπίτι του περισσότερα παιχνίδια και από χρυσούς δίσκους του Elvis Presley, και μπορεί να προτείνει ένα καλό παιχνίδι πριν σου πει ότι έχει σταματήσει να πουλιέται εδώ και δέκα χρόνια. Έχει παίξει τα παιχνίδια που έχουν παίξει και όλοι οι άλλοι, με τη διαφορά ότι αυτός τα έχει παίξει στην original κονσόλα, και μπορεί να σου διηγηθεί περισσότερες ιστορίες για το πώς έπεισε τους γονείς του να του πάρουν το κάθε παιχνίδι, παρά ιστορίες από το ίδιο το παιχνίδι. Σε αυτή την κατηγορία μπορώ να πω με περηφάνεια ότι ανήκω κι εγώ, μιας και δεν πήγαν τζάμπα τα λεφτά που έδινε η μάνα μου στα 90s.
Ο κλαψομούνης. Δεν παραδέχεται ποτέ ότι χάνει και πάντα του φταίνε τα controls, το σύστημα, ο αντίπαλος που "κλέβει" ή η μελιτζανοσαλάτα που έφαγε το μεσημέρι και του έκατσε βαριά. Πάντα θα βρει κάτι για να γκρινιάξει, ακόμα κι αν τον αφήνεις να νικήσει αφού πρώτα έχει πάρει 50 φορές το βλέμμα του Κριστιάνο Ρονάλντο. Άλλη μια περίπτωση μελλοντικού reviewer.
Ο cheater. Ο gamer που χρησιμοποιεί cheat μέχρι και για να κατουρήσει και να μη βρέξει το χαλάκι της τουαλέτας. Χαλαρά ο πιο pathetic από όλους τους gamers, αρνείται να παραδεχτεί τη δικιά του τεμπελιά και τα ρίχνει όλα στο "γαμημένα δύσκολο" παιχνίδι. Όταν βλέπει άλλους παίκτες, είτε στο youtube είτε δίπλα του, να καταφέρνουν χωρίς cheats κάτι που αυτός χρειάστηκε να cheatάρει για να καταφέρει, μουρμουρίζει "αυτός το παίζει 10 χρόνια το παιχνίδι, γι' αυτό μπορεί και παίζει χωρίς κωδικούς". Τελικά αργά ή γρήγορα ο cheater καταλαβαίνει ότι δε χρειάζεται 10χρονη πείρα για να κάνει το αυτονόητο χωρίς να κουραστεί έστω και λίγο, σταματάει να χρησιμοποιεί κωδικούς και αναφωνεί αυτάρεσκα "τόσο εύκολο ήταν ρε πούστη;" όταν καταφέρνει να κάνει αυτό που έβλεπε τόσα χρόνια να κάνουν οι άλλοι και δε μπορούσε.
Ο superman. O καλύτερος gamer της γειτονιάς. Έχει παίξει τόσους πολλούς και διαφορετικούς τύπους παιχνιδιών που μπορεί να κάνει τα πάντα με λίγο μόνο practice. Αυτός ο gamer παίρνει πάντα πρώτος από όλους μέρος σε speedruns, marathons, high-scores κλπ. Οι άλλοι gamers τον θεωρούν πρότυπο, ενώ οι μη-gamers απλά καμμένο.
O ανταγωνιστικός. Είναι το "μαγκάκι" του νετ καφέ. Προκαλεί τους άλλους να παίξουν 1 εναντίον 1 σε οποιοδήποτε παιχνίδι ξέρει ότι θα νικήσει, και κάνει πλάκες στους άλλους κάθε τόσο. Συχνά διαλέγει τον κλαψομούνη για 1 εναντίον 1 ξέροντας την αδυναμία των αντιδράσεων του τελευταίου όταν χάνει. Και επειδή ο κλαψομούνης δε φημίζεται για την αίσθηση του χιούμορ του, συχνά παίρνει στα σοβαρά τις πλάκες του ανταγωνιστικού και καταλήγουν να παίζουν μπουνίδια μέσα στο νετάδικο με αποτέλεσμα να κλείνει για 3 μέρες το μαγαζί μέχρι να ξαναστηθούν τα αναποδογυρισμένα τραπέζια και καρέκλες, οπότε και οι δύο μένουν μαλάκες γιατί έχασαν 3 μέρες καψίματος.
Ο κλόουν. Ο κλόουν γουστάρει το χαβαλέ στο παιχνίδι. Ήταν αυτός που έπαιξε το Mario Kart ανάποδα, και έκανε rocket jumps στο multiplayer του Team Fortress 2. Ο κλόουν ευχαριστιέται με το να χρησιμοποιεί το παιχνίδι κόντρα στο παιχνίδι. Όταν οι άλλοι έπαιζαν LoL αυτός έκανε stunts με γουρούνα στο Burnout Paradise.
O κολλημένος. Έχει κολλήσει σε μια συγκεκριμένη κονσόλα και θα προτιμήσει να πάρει ένα παιχνίδι-σκατοσωλήνα για το Xbox παρά ένα κορυφαίο παιχνίδι για το Playstation, ή το ανάποδο. Η διαφορά του από τον hater είναι ότι ο hater είναι επιλεκτικός και παίζει μόνο τα κλασικά παιχνίδια μιας γενιάς ή μιας κονσόλας. Αντίθετα ο κολλημένος έχει γεμίσει τη συσκευή του με πρόσθετα και έχει παίξει ό,τι παιχνίδι έχει βγει στην κονσόλα που έχει.
Ο attention whore. Είναι αυτός που το παίζει gamer χωρίς να είναι. Διηγείται ιστορίες για τα κατορθώματά του στο gaming που άκουσε από άλλους, ενώ στην πραγματικότητα το χαμστεράκι στο κλουβί του σπιτιού μου μπορεί να παίξει περισσότερα games από αυτόν. Ζηλεύει τους άλλους για το street cred που έχουν στο gaming και το παίζει γνώστης και παίκτης, αλλά όταν τον καλούν σε multiplayer λέει ότι έπαθε γαστρεντερίτιδα ή ότι θα πάει εκδρομή στα Αλεποχώρια Ευρυτανίας και να μην τον πάρουν τηλέφωνο επειδή δε θα έχει σήμα.
Ο εισαγωγές/εξαγωγές. Είναι αυτός που κρατάει στο σπίτι του συλλογές από παλιά παιχνίδια και σκέφτεται να τα πουλήσει για να βγάλει φράγκα. Τις περισσότερες φορές είναι είτε πρώην τεχνικός υπολογιστών ή προγραμματιστής που τώρα έχει μείνει άνεργος και ψάχνει πώς θα κάνει το χόμπι του επάγγελμα.
Ο κάζουαλ. Παίζει παιχνίδια μόνο όποτε έχει ελεύθερο χρόνο, συνήθως FIFA και PES και στο τσακίρ κέφι κανένα GTA. Δεν έχει ιδέα από άλλα παιχνίδια, και δεν ενδιαφέρεται για την εξέλιξη των συσκευών και του gaming γενικά. Τα 3-4 παιχνίδια-δώρο κάποιου φίλου που έχει τα βλέπει σαν τρόπο για να περνάει την ώρα του. Πού και πού κατεβάζει κανένα χαζό παιχνίδι σε free trial version, και είτε το παίζει για 5 λεπτά και το παρατάει, είτε συνήθως του αρέσει και γίνεται έτσι ο μόνος στον κόσμο που ασχολείται με το συγκεκριμένο παιχνίδι που κανένας άλλος δεν έχει καταδεχτεί να υποβιβάσει τόσο πολύ τον εαυτό του και να το παίξει, κερδίζοντας έτσι μια θέση στο Γκίνες του μαλάκα, ενώ ποτέ δε δίνει λεφτά για να αγοράσει παιχνίδια.
Ο κωλοφτιαξάκιας. Αγοράζει κονσόλα με κριτήριο ποια χακάρεται πιο εύκολα, παίζει ένα game αφού πρώτα το έχει ταΐσει με έναν κουβά mods, και γενικά εξασκεί το πάθος του να γίνει κάποτε developer, πάνω στα παιχνίδια. Ξημεροβραδιάζεται στο Game Genie και στο Game Sharks και ξέρει απ' έξω όλα τα hacks, mods και cheats κάθε παιχνιδιού. Μετά από χρόνια πείρα έχει μάθει να γαμάει ένα παιχνίδι στα hacks χωρίς το παιχνίδι να γίνεται corrupted, και έχει φτιάξει τουλάχιστον 10 ιντερνετικά arcade games χωρίς παρόλα αυτά να έχει βγάλει φράγκο.
Ο PCoγλέντης. Έχει κυριολεκτικά γλεντήσει το PC του σε αναβαθμίσεις, έχει σκληρό δίσκο 28 tb,
Ο retro-gamer. Πάνω από 40 χρονών τώρα, έχει μεγαλώσει με Pacman και Space Invaders, δεν ξέρει το παραμικρό για το gaming μετά το 1990, αλλά αν σε δει να παίζεις στο PC μέσω browser ή mame κάποιο παλιό αγαπημένο του arcade game, θα του ξυπνήσουν αναμνήσεις και δε θα σου πει όχι αν του το δώσεις να το δοκιμάσει, αν και μετά από λίγο θα σου πει σοκαρισμένος πόσο δύσκολες είναι οι νέες τενχολογίες και ότι στην εποχή του με δύο κουμπιά έκανες τα πάντα. Είναι ο κλασικός τύπος που η μπογιά του έπαψε να περνάει όταν τέλειωσαν τα 80s, πούλησε το παπάκι για να πάρει BMW την οποία τράκαρε οδηγώντας μεθυσμένος μετά από ξενύχτι στο Γονίδη στα 90s και τώρα τον βλέπεις με Fiat Punto ή Opel Corsa. Αν τυχαία δει κανένα ξεχασμένο μπιλιαρδάδικο-ουφάδικο μπορεί να μπει μέσα και να ψάχνει arcade για να ρίξει κέρμα, για να μάθει τελικά ότι τα τελευταία μπλιμπλίκια τα ξεχαρβάλωσαν το 2002 επειδή έμοιαζαν με φρουτάκια.
Το πλουσιόπαιδο. Αγοράζει όλα τα blockbusters πριν καν βγουν στην Ελλάδα, έχοντας κάνει προπαραγγελία από Αμερική ή Ιαπωνία μόνο και μόνο για να λέει ότι έχει αυτό που θέλουν να έχουν όλοι οι άλλοι. Πολλές φορές τα κρατάει αχρησιμοποίητα, απλά θέλοντας να ικανοποιήσει τον υποσυνείδητο πόθο του να τη λέει στους άλλους και τη νεανική κάβλα του ότι ενώ είναι πλούσιος ο πλούτος δε σημαίνει τίποτα γι' αυτόν. Στο σχολείο τον κάνουν παρέα όλοι μόνο για να δουν από κοντά το καινούριο PS3, όπως και την καινούρια Porsche και το καινούριο Rollex. Φυσικά δεν αφήνει κανέναν να βάλει χέρι στα games του γιατί όπως κάθε γιάπης έτσι κι αυτός είναι αρκετά αυτάρεσκος και ψώνιο ώστε να μοιραστεί έστω και ένα race 5 λεπτών στο GT5 ή ένα online sniper gameplay στο MW2.
O μη-gamer gamer. Mπαινοβγαίνει κάθε μέρα σε παιχνιδάδικα αλλά δεν αγοράζει τίποτα. Είναι συνήθως μπάκουρας που ψάχνει για ασχολία, ή απλά θέλει να τον παίξει με την πωλήτρια, άσχετα αν η πιθανότητα να βρει γυναίκα πωλήτρια σε game store είναι μικρότερη από το να κάνει σεξ με άντρα η Μακρυπούλια. Τον ίδιο τύπο μπορείς να τον συναντήσεις και σε βιντεοκλάμπ, πάλι χωρίς να αγοράζει τίποτα. Το μόνο που καταφέρνει είναι να σπάει τα αρχίδια των εργαζομένων περισσότερο από ότι θα έσπαγε τα δικά μου αρχίδια ένα τηλέφωνο του κολλητού μου στις 3 η ώρα το πρωί για να μου πει ότι πήρε το κύπελλο Σουηδίας στο FΜ 07 με τη Μπρομαποϊκάρνα. Και εμένα μου 'χουν συμβεί και τα δύο. Άραγε ένας πρώην υπάλληλος σε game store που τον επισκέπτονταν καμμένοι μπάκουρες που κοιτούσαν μια ώρα τα ράφια χωρίς να αγοράζουν τίποτα, και το βράδυ τον έπαιρνε ο κολλητός του τηλέφωνο για να πανηγυρίσει τις εικονικές επιτυχίες του στο FΜ 07, πόσες πιθανότητες έχει να κάνει κάτι καλύτερο από το να γράφει σε μπλογκ ό,τι του κατέβει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου