Το σημερινό άρθρο είναι αφιερωμένο σε λέξεις και φράσεις που όταν τις ακούω μου προκαλούν περισσότερο πόνο στα αυτιά από ότι το τσιρλιό ενός βουβαλιού σε απόσταση 5 χιλιοστών από το δεξί μου τύμπανο υπό τους ήχους dubstep,. Ξεκινάμε.
"100 φορές να παίζαμε, τις 99 θα είχαμε κερδίσει". Το ακούω συνέχεια από πικραμένους οπαδούς μετά από κάποια ήττα της ομάδας τους, Εκτός από το ότι μιλάνε σε πρώτο πληθυντικό, κάνοντας έτσι και τους εαυτούς τους συμμέτοχους στις νίκες κάποιων άλλων, αφού οι ίδιοι είναι ανίκανοι να νικήσουν ακόμα και στο γκρινιάρη, αυτή τη φράση δεν ακούω ποτέ να τη λένε όταν η ομάδα τους νικάει. Αντίθετα, όταν οι παίκτες που ο μαλάκας της ιστορίας μας θεωρεί "ομάδα του" χάνουν επειδή δεν έχουν καταφέρει να βγάλουν από το μυαλό τους το μουνί που γάμησαν το προηγούμενο βράδυ και να συγκεντρωθούν στο παιχνίδι, ο μαλάκας πάει να δικαιολογηθεί λέγοντας "100 φορές να παίζαμε με αυτούς, τις 99 θα τους είχαμε κερδίσει". Ψιτ, χαϊβάνι, το ότι αυτοί κέριδσαν τους "δικούς σου" τη μια φορά που παίξανε δείχνει αν μη τι άλλο ότι οι πιθανότητές τους να νικήσουν την ομάδα σου είναι σίγουρα κάτι παραπάνω από 1/100. Παραδέξου ότι η ομάδα σου ρούφηξε την ελεφαντόπουτσα και κόψε τη γκρίνια.
"Ένα από τα καλύτερα". Αυτή η φράση δε βγάζει ούτε καν νόημα. "Μια από τις καλύτερες ταινίες, ένα από τα καλύτερα παιχνίδια, ένα από τα καλύτερα αμάξια..." Το καλύτερο είναι υπερθετικός βαθμός, άρα υπάρχει μόνο ένα αντικείμενο που να είναι το καλύτερο στην κατηγορία του. Το να λες "ένα από τα καλύτερα" είναι πιο άκυρο και από άλμα ντοπαρισμένου αθλητή στους Ολυμπιακούς. Τώρα που το σκέφτομαι, κανένα άλμα ντοπαρισμένου αθλητή δεν έχει ακυρωθεί στους Ολυμπιακούς, ίσως γιατί τότε θα έπρεπε να ακυρωθούν όλοι οι αγώνες. Πού είχαμε μείνει; Α, ναι. Με αυτή τη λογική, οτιδήποτε δεν είναι το χειρότερο, είναι ένα από τα καλύτερα. Σταματήστε λοιπόν να γλείφετε τον αγαπημένο σας σκηνοθέτη λέγοντας ότι έφτιαξε "μια από τις καλύτερες ταινίες ever" γιατί γίνεστε απλά αστείοι.
"Τα τούρκικα σίριαλ είναι η παρακμή της ελληνικής τηλεόρασης". Ναι. Τη Σεχραζάτ και το Σουλεϊμάν περίμενε αυτή η υπεργαμάτη τηλεορασάρα που είχαμε για να παρακμάσει. "Μα η τηλεόραση είναι ελληνική και δείχνει μόνο ξένα". Σου 'χω νέα μαλάκα. Όλα τα προγράμματα που έβλεπες εδώ και 20 χρόνια στην ελληνική τηλεόραση ήταν αντιγραφές αντίστοιχων ξένων προγραμμάτων. Δε σε πείραζε να βλέπεις την πιο κραχτή αμερικανιά που σου την περνούσαν για ελληνική παραγωγή, και σε πειράζει μια τούρκικη παπαριά που τουλάχιστον δε σου την πασάρουν σαν ελληνική; Το μόνο εντελώς ελληνικό πρόγραμμα που είχε η τηλεόραση τα τελευταία 23 χρόνια ήταν το Ζευγάρι της Χρονιάς. Κι αυτό γιατί κανένας ξένος δε σκέφτηκε να φτιάξει τέτοια μαλακία. "Μα χάνουν τις δουλειές τους οι Έλληνες ηθοποιοί". Αχ, καλέ, μικρέ και αθώε μου τηλεθεατή. Ζηλεύω την άγνοιά σου. Οι Έλληνες ηθοποιοί δεν είναι ούτε μεταλλωρύχοι στη Χιλή ούτε εργάτες σε πυρηνικά εργοστάσια της Ιαπωνίας. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν τουλάχιστον άλλες 3 δουλειές, θέατρο, κινηματογράφο, επιθεωρήσεις κλπ. Άσε που για το σημερινή κατάσταση της τηλεόρασης φταίνε ΚΑΙ οι ηθοποιοί, που για να παίξουν σε σίριαλ ζητάνε από τους καναλάρχες τους ίδιους μισθούς που έπαιρναν και πριν την κρίση. "Μα καταστρέφεται η ελληνική παράδοση και μολύνεται η εθνική συνείδηση των παιδιών μας". Ννναι...κάτσε μισό λεπτό να συνέλθω από την παράλυση που μόλις μου προκάλεσες. Γιά να μαντέψω. Είσαι ο ίδιος τύπος που θεωρεί ελληνική παράδοση το τσιφτετέλι, το μπουζούκι και το ιμάμ μπαϊλντί. Έτσι; "Μα θα μας κάνουν να κόψουμε την τηλεόραση". Όχι, δε θα την κόψεις, εσύ ειδικά, Γιατί παραμένεις ο ίδιος βλαχοελληναράς τηλεθεατής, που δεν έκοψες την τηλεόραση ούτε όταν τα κανάλια έκαναν σίριαλ τον Πόλεμο του Κόλπου το 1991 δείχνοντας ψυχεδελικές σκηνές με κορμιά παιδιών να τσαλαπατιούνται από τανκς, δεν την έκοψες ούτε όταν σε πότιζαν με δέκα τόνους ριάλιτι στα early 2000s που το ένα συναγωνιζόταν το άλλο για το ποιό θα έχει το μεγαλύτερο ξεκατίνιασμα, δεν την έκοψες ούτε όταν η Δρούζα έκανε 10 απανωτές εκπομπές με θέμα τη φραπελιά, δε θα την κόψεις ούτε τώρα. Γιατί είσαι ο ίδιος καναπεδάκιας. Στη δικιά σου μαλακία ποντάρουν οι καναλάρχες και λένε "ό,τι και να τους ταΐσουμε, αυτοί θα το μασήσουν μια χαρά". ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΟΡΝΙΟ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΥ. Αν αντί για μπαλάκια του πινγκ πονγκ είχες αρχίδια, και μαζί με αυτά είχες και 1 εκατομμυριοστό του εγκεφάλου που έχει ένας άνθρωπος, δε θα περίμενες να βάλει το ΜEGA και ο ANT1 τούρκικα για να κλείσεις την τηλεόραση. Θα το είχες κάνει πολύ καιρό πριν. Ούτε κι εγώ βλέπω τούρκικα. Δε βλέπω όμως ούτε "ελληνικά".
"-gate". Aυτή η κατάληξη χρησιμοποιείται εδώ και κάτι χρόνια σαν κατάληξη σε ονόματα σκανδάλων. Ο μαέστρος της μαλακίας που την επινόησε, παίρνοντας παράδειγμα το Watergate, ξέχασε ότι το σκάνδαλο του Watergate ονομάστηκε έτσι από το συγκρότημα κτιρίων στο οποίο έγινε η διάρρηξη, και ότι "gate" δε σημαίνει "σκάνδαλο". Από τότε έχουμε το κάθε σκάνδαλο, άσχετα με το πόση σχέση έχει με το Watergate, να παίρνει αυτή την κατάληξη. Rathergate, Filegate, Rubygate... Και όταν βγήκε η ιστορία με τις κασέτες του Μπέου, κάποια τσακάλια της ελληνικής δημοσιογραφίας σκέφτηκαν να το ονομάσουν Κασέταgate. ΚΑΣΕΤΑGATE; ΑΛΗΘΕΙΑ;;; Είστε κληρονομικά ή εξ αγχιστείας μαλάκες;
"Δεν είμαι ρατσιστής, αλλά..." Κάθε φορά που κάποιος λέει αυτή τη φράση, αμέσως μετά την ακολουθεί με κάτι που βρωμάει ρατσισμό και προκατάληψη περισσότερο από όσο βρωμάει ένα παρατημένο χαλί στο πατάρι του σπιτιού μου. "Δεν είμαι ρατσιστής αλλά... ...οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές". "Δεν είμαι ρατσιστής αλλά... ...οι λευκοί είναι ανώτεροι από τους μαύρους" και άλλα τέτοια. Ποιος ο λόγος λοιπόν να προσπαθείς να μας πείσεις ότι δεν είσαι ρατσιστής, αφού λίγα δευτερόλεπτα μετά θα επιβεβαιώσεις το αντίθετο; Ή μήπως νομίζεις ότι αυτά που λες σταματάνε να είναι προκατειλημμένες μπούρδες αν τα καλύψεις με μια πομπώδη δήλωση μη-ρατσισμού στην αρχή της φράσης σου; Με αυτό το μόνο που καταφέρνεις είναι να με κάνεις να θέλω να σου φορέσω τα άντερα περιλαίμιο πριν καν ακούσω τη γνώμη σου.
"πάνε άκου Βανδή/Βίσση/Κοκκίνου/κλπ/κλπ". Αυτή τη φράση την ακούω συνήθως από πιτσιρικάδες πωρωμένους με το είδος μουσικής που τους αρεσει, για να είμαι ειλικρινής πιο συχνά μεταλλάδες, που όταν πας να κάνεις την παραμικρή κριτική στο αγαπημένο τους συγκρότημα ή είδος, σου απαντάνε με το ύφος ξυνισμένης φιλολόγου του γυμνασίου "αν δε σ' αρέσει, πάνε άκου Βανδή και Μαζωνάκη". Η πίεση του αίματος που νιώθω όταν ακούω αυτή τη φράση ξεπερνάει την πίεση 90χρονης γιαπωνέζας γριάς την ώρα του τσουνάμι.. Είναι περιττό ακόμα και να απαντήσεις σε κάτι τέτοιο. Το να εξηγήσεις στον καμμένο πιτσιρικά ότι αν δεν ακούω power metal/alternative rock/horrorcore/trip-hop/electro funk/cybergrind/illbient darktronic splittercore, αυτό σημαίνει ότι ακούω περισσότερο κάποιο από τα άλλα 579.348 είδη μουσικής που υπάρχουν εκτός από τα σκυλάδικα, είναι σα να προσπαθείς να πείσεις ιεροεξεταστή του 15ου αιώνα ότι η γη κάνει κύκλους. Και τα δύο θα σε οδηγήσουν στο κάψιμο. Αν και δεν ξέρω τι είναι ποιο επίπονο, κάψιμο στην πυρά ή κάψιμο εκατομμυρίων εγκεφαλικών κυττάρων από συζήτηση με τον Μπετόβεν της μαλακίας, που εκτός των άλλων μειώνει και το είδος μουσικής που λέει ότι ακούει, θεωρώντας ότι ο μόνος του ανταγωνισμός είναι η Βανδή και ο Μαζωνάκης.
"Χρόνια καλά". Λέγεται συνήθως σαν "αντι-ευχή" στο "χρόνια πολλά" από καγκουροχιπστεράδες που θέλουν να το παίξουν εναλλακτικοί. Ακόμα δεν έχω καταλάβει το νόημα αυτής της "ευχής", βασικά δεν έχω καταλάβει ακόμα αν πρόκειται για ευχή ή για κατάρα. Το να λες στον άλλο χρόνια καλά είναι σα να του λες "στα παπάρια μου αν θα ζήσεις πολύ, δε θα με πειράξει να πεθάνεις του χρόνου τέτοια μέρα αρκεί να έχεις ζήσει καλά μέχρι τότε". Οι ίδιοι χιπστεράδες που λένε "χρόνια καλά" είναι αυτοί που λένε και ότι δεν τους ταιριάζει η ευχή "να τα εκατοστήσεις" πριν αρχίσουν να κλαψομουνίζουν για το ότι δε θέλουν να γίνουν γέροι αφού οι γέροι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα από όσα κάνουν οι νέοι και ότι θα προτιμούσαν να πεθάνουν νέοι και πάνω στην ακμή τους. Εκτός από το γεγονός ότι κάτι τέτοιοι τύποι είναι φασιστόμουτρα αφού θέλουν να καθορίζουν οι ίδιοι ακόμα και τις ευχές που θα τους δίνεις, έχω μια ιδέα. Σκέφτηκα να λανσάρω τη νέα ευχή γενεθλίων αποκλειστικά για χιπστεράδες. Τέρμα το:
-Πόσα κλείνεις;
-25.
-Να τα εκατοστήσεις.
Τώρα θα υπάρχει μόνο το:
-Πόσα κλείνεις;
-25.
-Να γίνεις 26.
Πιστεύω ότι δε θα τους χάλαγε καθόλου μια τέτοια ευχή, και θα τους πήγαινε γάντι από όσα μου έχουν δείξει.
"Τα αριστερά ΜΜΕ". Το ακούω κάθε τόσο από κλαψιάρηδες ψεκασμένους "συντηρητικούς" που λένε ότι "τα αριστερά ΜΜΕ δε μας αφήνουν την ελευθερία να πούμε τη γνώμη μας", ¨"τα αριστερά ΜΜΕ έχουν διαβρώσει την κοινωνία" και άλλα τέτοια το ίδιο χαριτωμένα, αναφερόμενοι σε όλα τα ΜΜΕ. Περιμένετε λίγο να σκεφτώ. Ναι. Τελικά έχουν δίκιο. Εκτός από το MEGA, τον ANT1, το ΣΚΑΙ, το ALPHA, την ΕΤ1, τη ΝΕΤ, την ΕΤ3, το ΤΗΛΕΑΣΤΥ, το Βήμα, το Έθνος, την Καθημερινή, τα Νέα, το Πρώτο Θέμα, τον Πρετεντέρη, τον Καψή, τον Τσίμα, τον Ευαγγελάτο, τον Χατζηνικολάου, την Τρέμη, τη Στάη, τον Παπαχελά, το Θεοδωράκη, το ΔΟΛ, το ΑΠΕ-ΜΠΕ, το in.gr, το newsit, το newsbomb, το newsnow, το newsbeast, το news247 και το newsgamiemaimetonkanalarxigianaparwdeltioallamexritotekathomaikaigrafwblog, όλα τα άλλα ΜΜΕ είναι αριστερά και διαβρωμένα από εαμοσλαβοκομμουνιστοσυμμορίτες.
"soz". Το βλέπω στο ίντερνετ να αντικαθιστά το "sorry" από πουτσοκέφαλους που για κάποιο λόγο βάζουν ένα z αντί για rry, που θα τους έπαιρνε ένα ολόκληρο τέταρτο του δευτερολέπτου να το γράψουν. Τώρα πρόσφατα αυτό το έκτρωμα έχει υποστεί γενετική μετάλλαξη και έχει βγάλει έναν ακόμα πιο ηλίθιο απόγονο, το soz boz (για όσους δεν έχουν χύσει όλη τους τη φαιά ουσία στο να καίγονται σε forums και δεν είναι μυημένοι, σημαίνει sorry boss). Mπορώ με σιγουριά να πω ότι αν αυτές οι "λέξεις" ήταν άνθρωποι, θα οργάνωνα τη γενοκτονία τους.
"Πιο [οτιδήποτε] πεθαίνεις". Όταν άκουσα για πρώτη φορά το "πιο βλάκας πεθαίνεις", αναρωτήθηκα "έχει πεθάνει κανείς μόνο από βλακεία;" Είναι τόσο ηλίθιο σαν ατάκα, που δεν είχα καμιά αμφιβολία ότι αργά ή γρήγορα θα γινόταν trend. Δεν είναι αστείο. Δεν ήταν αστείο την πρώτη φορά που ειπώθηκε, και δεν είναι αστείο ούτε όταν το λες κάθε μέρα αφού έχει γίνει trend και το έχουν πει άλλοι τόσοι πριν από σένα.
"Τρίτη ηλικία". Αν ήθελα για κάποιο λόγο να συναντήσω αυτόν που χρησιμοποίησε αυτή τη φράση και αυτόν που την έκανε mainstream (σίγουρα είναι διαφορετικά πρόσωπα) ο λόγος αυτός θα είναι για να τους παλουκώσω με ξύλινο πάσσαλο και να τους καρφώσω τα κεφάλια σε τοίχο περασμένο από πάνω μέχρι κάτω με ηλεκτροκόλληση. Ο όρος τρίτη ηλικία σημαίνει ότι υπάρχει και πρώτη και δεύτερη ηλικία. Γιατί λοιπόν δεν ακούω ποτέ κανέναν να μιλάει για πρώτη ή για δεύτερη ηλικία, αλλά ακούω τον κάθε μυξοτρόμπα να λέει για την "τρίτη ηλικία", το πόσο ευάλωτη είναι και το πόσο καταραμένοι στα καζάνια της κόλασης θα είμαστε εμείς αν της πάμε κόντρα. Αν ο άλλος είναι γέρος, θα τον πεις γέρο. Τι μπορεί να σου κάνει; Θα βγάλει την ξιφολόγχη που κρατάει από τον πόλεμο του '40 και την έχει κρυμμένη μέσα στο πι του και με μια αεροπλανική κίνηση θα σου την καρφώσει μέσα στο λαιμό πριν προλάβεις να πεις μουστοκούλουρο; Αν ναι, τότε είναι ο Super grandpa, οπότε δικαιωματικά μπορεί να αυτοαποκαλείται όπως θέλει και να ανήκει σε όποια ηλικία θέλει. ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ.
"Να μη μιλάνε για μας οι Γερμανοί". Μου είχαν γίνει τα αρχίδια λάστιχα ρώσικου τρακτέρ πριν 2 ή 3 χρόνια όταν όλα τα ΜΜΕ μιλούσαν για την "υπεροπτική στάση της Γερμανίας/της ΕΕ/της Κομισιόν για την Ελλάδα". Είπα "είναι απλά η καινούρια δημοσιογραφική διάρροια που θα μας ταΐζουν μέχρι την επόμενη απόδραση του Παλαιοκώστα" και σκέφτηκα ότι αργά ή γρήγορα ο μεγέθουςμ 1,5 εκατοστoύ πούτσος του Πρετεντέρη θα σκάσει από τη μαλακία και θα σταματήσει να μας λέει για το πόσο αχάριστοι είναι οι Γερμανοί, πόσο αλαζόνες είναι οι ευρωπαίοι εταίροι μας, και πόσα μας χρωστάνε αυτοί από κάποιο πόλεμο πριν 70 χρόνια. Τελικά βγήκα λάθος. Το πανηγυράκι δε σταμάτησε εκεί και τώρα ο κάθε ελληνάρας που για δυο δεκαετίες η κοιλιά του είχε γίνει πιο μεγάλη από το Σαντιάγκο Μπερναμπέου, φωνάζει (πάντα με το πιτόγυρο στο στόμα) για την αλαζονική στάση της Κομισιόν. Έι, βλάχο, Η ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΛΑΖΟΝΙΚΗ ΣΤΑΣΗ. Δεν το ήξερες αυτό όταν έμπαινες στην ΕΕ με ψεύτικα νούμερα, και κορδωνόσουνα ότι έγινες ευρωπαίος; Και μου ζητούσες κιόλας να σου γράφω κάθε τόσο πόσο είναι σε δραχμές το ένα, τα δύο, τα πέντε και τα 10 ευρώ, γιατί ήσουνα τόσο τεμπέλης που βαριόσουνα να κάνεις την πιο απλή μαθηματική μετατροπή μόνος σου. Τι θυμήθηκα πάλι ο τεράστιος...
"Δεν είμαι καλός στα μαθηματικά". Το ακούω με άτομα που ξεπερνούν σε έλλειψη αυτοσεβασμού τη Μαριάννα Ντούβλη. Κάθε φορά που μια συζήτηση καταλήγει σε κάποιο θέμα που να έχει την παραμικρή σχέση με αριθμούς, πετάνε ένα "δεν είμαι καλός στα μαθηματικά" και έχουν ξεμπερδέψει από την τιτάνια και απροσπέλαστη υπόθεση να υπολογίσουν πόσο κάνει 25 + 30. Το χειρότερο με αυτά τα άτομα είναι ότι έρχονται και σε ρωτάνε την πιο εύκολη πρόσθεση για να βρουν αν τους έκλεψε η ταμίας στο σούπερ μάρκετ, και όταν τους λες το αποτέλεσμα σε κοιτάνε σαν να έχουν μπροστά τους τη ζωντανή διασταύρωση του Νεύτωνα, του Ρίμαν και του Τέσλα. Είναι πραγματικά αποκαρδιωτικό να βλέπεις πώς κάποιοι άνθρωποι αρνούνται να βάλουν το μυαλό τους στον παραμικρό κόπο και σκέψη, ακόμα κι αν έχει να κάνει με τις πιο εύκολες πράξεις σε όλο το αλγεβρικό σύστημα.
"Η Αθήνα έχει ουρανοξύστες..." Όχι. Από τη στιγμή που δεν έχεις δει ουρανοξύστη ούτε από το Google Earth, δε μπορείς να μιλάς για "ουρανοξύστες στην Αθήνα". Ουρανοξύστης λέγεται ένα κτίριο όταν παθαίνεις κράμπα στο σβέρκο από το σήκωμα του κεφαλιού προς τα πίσω για να το δεις ολόκληρο. Το Intercontinental, το εμπορικό στον Πειραιά και ο πύργος στη Μεσογείων, ΔΕΝ είναι ουρανοξύστες. Και για να σου δώσω να καταλάβεις καλύτερα:
"100 φορές να παίζαμε, τις 99 θα είχαμε κερδίσει". Το ακούω συνέχεια από πικραμένους οπαδούς μετά από κάποια ήττα της ομάδας τους, Εκτός από το ότι μιλάνε σε πρώτο πληθυντικό, κάνοντας έτσι και τους εαυτούς τους συμμέτοχους στις νίκες κάποιων άλλων, αφού οι ίδιοι είναι ανίκανοι να νικήσουν ακόμα και στο γκρινιάρη, αυτή τη φράση δεν ακούω ποτέ να τη λένε όταν η ομάδα τους νικάει. Αντίθετα, όταν οι παίκτες που ο μαλάκας της ιστορίας μας θεωρεί "ομάδα του" χάνουν επειδή δεν έχουν καταφέρει να βγάλουν από το μυαλό τους το μουνί που γάμησαν το προηγούμενο βράδυ και να συγκεντρωθούν στο παιχνίδι, ο μαλάκας πάει να δικαιολογηθεί λέγοντας "100 φορές να παίζαμε με αυτούς, τις 99 θα τους είχαμε κερδίσει". Ψιτ, χαϊβάνι, το ότι αυτοί κέριδσαν τους "δικούς σου" τη μια φορά που παίξανε δείχνει αν μη τι άλλο ότι οι πιθανότητές τους να νικήσουν την ομάδα σου είναι σίγουρα κάτι παραπάνω από 1/100. Παραδέξου ότι η ομάδα σου ρούφηξε την ελεφαντόπουτσα και κόψε τη γκρίνια.
"Ένα από τα καλύτερα". Αυτή η φράση δε βγάζει ούτε καν νόημα. "Μια από τις καλύτερες ταινίες, ένα από τα καλύτερα παιχνίδια, ένα από τα καλύτερα αμάξια..." Το καλύτερο είναι υπερθετικός βαθμός, άρα υπάρχει μόνο ένα αντικείμενο που να είναι το καλύτερο στην κατηγορία του. Το να λες "ένα από τα καλύτερα" είναι πιο άκυρο και από άλμα ντοπαρισμένου αθλητή στους Ολυμπιακούς. Τώρα που το σκέφτομαι, κανένα άλμα ντοπαρισμένου αθλητή δεν έχει ακυρωθεί στους Ολυμπιακούς, ίσως γιατί τότε θα έπρεπε να ακυρωθούν όλοι οι αγώνες. Πού είχαμε μείνει; Α, ναι. Με αυτή τη λογική, οτιδήποτε δεν είναι το χειρότερο, είναι ένα από τα καλύτερα. Σταματήστε λοιπόν να γλείφετε τον αγαπημένο σας σκηνοθέτη λέγοντας ότι έφτιαξε "μια από τις καλύτερες ταινίες ever" γιατί γίνεστε απλά αστείοι.
"Τα τούρκικα σίριαλ είναι η παρακμή της ελληνικής τηλεόρασης". Ναι. Τη Σεχραζάτ και το Σουλεϊμάν περίμενε αυτή η υπεργαμάτη τηλεορασάρα που είχαμε για να παρακμάσει. "Μα η τηλεόραση είναι ελληνική και δείχνει μόνο ξένα". Σου 'χω νέα μαλάκα. Όλα τα προγράμματα που έβλεπες εδώ και 20 χρόνια στην ελληνική τηλεόραση ήταν αντιγραφές αντίστοιχων ξένων προγραμμάτων. Δε σε πείραζε να βλέπεις την πιο κραχτή αμερικανιά που σου την περνούσαν για ελληνική παραγωγή, και σε πειράζει μια τούρκικη παπαριά που τουλάχιστον δε σου την πασάρουν σαν ελληνική; Το μόνο εντελώς ελληνικό πρόγραμμα που είχε η τηλεόραση τα τελευταία 23 χρόνια ήταν το Ζευγάρι της Χρονιάς. Κι αυτό γιατί κανένας ξένος δε σκέφτηκε να φτιάξει τέτοια μαλακία. "Μα χάνουν τις δουλειές τους οι Έλληνες ηθοποιοί". Αχ, καλέ, μικρέ και αθώε μου τηλεθεατή. Ζηλεύω την άγνοιά σου. Οι Έλληνες ηθοποιοί δεν είναι ούτε μεταλλωρύχοι στη Χιλή ούτε εργάτες σε πυρηνικά εργοστάσια της Ιαπωνίας. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν τουλάχιστον άλλες 3 δουλειές, θέατρο, κινηματογράφο, επιθεωρήσεις κλπ. Άσε που για το σημερινή κατάσταση της τηλεόρασης φταίνε ΚΑΙ οι ηθοποιοί, που για να παίξουν σε σίριαλ ζητάνε από τους καναλάρχες τους ίδιους μισθούς που έπαιρναν και πριν την κρίση. "Μα καταστρέφεται η ελληνική παράδοση και μολύνεται η εθνική συνείδηση των παιδιών μας". Ννναι...κάτσε μισό λεπτό να συνέλθω από την παράλυση που μόλις μου προκάλεσες. Γιά να μαντέψω. Είσαι ο ίδιος τύπος που θεωρεί ελληνική παράδοση το τσιφτετέλι, το μπουζούκι και το ιμάμ μπαϊλντί. Έτσι; "Μα θα μας κάνουν να κόψουμε την τηλεόραση". Όχι, δε θα την κόψεις, εσύ ειδικά, Γιατί παραμένεις ο ίδιος βλαχοελληναράς τηλεθεατής, που δεν έκοψες την τηλεόραση ούτε όταν τα κανάλια έκαναν σίριαλ τον Πόλεμο του Κόλπου το 1991 δείχνοντας ψυχεδελικές σκηνές με κορμιά παιδιών να τσαλαπατιούνται από τανκς, δεν την έκοψες ούτε όταν σε πότιζαν με δέκα τόνους ριάλιτι στα early 2000s που το ένα συναγωνιζόταν το άλλο για το ποιό θα έχει το μεγαλύτερο ξεκατίνιασμα, δεν την έκοψες ούτε όταν η Δρούζα έκανε 10 απανωτές εκπομπές με θέμα τη φραπελιά, δε θα την κόψεις ούτε τώρα. Γιατί είσαι ο ίδιος καναπεδάκιας. Στη δικιά σου μαλακία ποντάρουν οι καναλάρχες και λένε "ό,τι και να τους ταΐσουμε, αυτοί θα το μασήσουν μια χαρά". ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΟΡΝΙΟ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΥ. Αν αντί για μπαλάκια του πινγκ πονγκ είχες αρχίδια, και μαζί με αυτά είχες και 1 εκατομμυριοστό του εγκεφάλου που έχει ένας άνθρωπος, δε θα περίμενες να βάλει το ΜEGA και ο ANT1 τούρκικα για να κλείσεις την τηλεόραση. Θα το είχες κάνει πολύ καιρό πριν. Ούτε κι εγώ βλέπω τούρκικα. Δε βλέπω όμως ούτε "ελληνικά".
"-gate". Aυτή η κατάληξη χρησιμοποιείται εδώ και κάτι χρόνια σαν κατάληξη σε ονόματα σκανδάλων. Ο μαέστρος της μαλακίας που την επινόησε, παίρνοντας παράδειγμα το Watergate, ξέχασε ότι το σκάνδαλο του Watergate ονομάστηκε έτσι από το συγκρότημα κτιρίων στο οποίο έγινε η διάρρηξη, και ότι "gate" δε σημαίνει "σκάνδαλο". Από τότε έχουμε το κάθε σκάνδαλο, άσχετα με το πόση σχέση έχει με το Watergate, να παίρνει αυτή την κατάληξη. Rathergate, Filegate, Rubygate... Και όταν βγήκε η ιστορία με τις κασέτες του Μπέου, κάποια τσακάλια της ελληνικής δημοσιογραφίας σκέφτηκαν να το ονομάσουν Κασέταgate. ΚΑΣΕΤΑGATE; ΑΛΗΘΕΙΑ;;; Είστε κληρονομικά ή εξ αγχιστείας μαλάκες;
"Δεν είμαι ρατσιστής, αλλά..." Κάθε φορά που κάποιος λέει αυτή τη φράση, αμέσως μετά την ακολουθεί με κάτι που βρωμάει ρατσισμό και προκατάληψη περισσότερο από όσο βρωμάει ένα παρατημένο χαλί στο πατάρι του σπιτιού μου. "Δεν είμαι ρατσιστής αλλά... ...οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές". "Δεν είμαι ρατσιστής αλλά... ...οι λευκοί είναι ανώτεροι από τους μαύρους" και άλλα τέτοια. Ποιος ο λόγος λοιπόν να προσπαθείς να μας πείσεις ότι δεν είσαι ρατσιστής, αφού λίγα δευτερόλεπτα μετά θα επιβεβαιώσεις το αντίθετο; Ή μήπως νομίζεις ότι αυτά που λες σταματάνε να είναι προκατειλημμένες μπούρδες αν τα καλύψεις με μια πομπώδη δήλωση μη-ρατσισμού στην αρχή της φράσης σου; Με αυτό το μόνο που καταφέρνεις είναι να με κάνεις να θέλω να σου φορέσω τα άντερα περιλαίμιο πριν καν ακούσω τη γνώμη σου.
"πάνε άκου Βανδή/Βίσση/Κοκκίνου/κλπ/κλπ". Αυτή τη φράση την ακούω συνήθως από πιτσιρικάδες πωρωμένους με το είδος μουσικής που τους αρεσει, για να είμαι ειλικρινής πιο συχνά μεταλλάδες, που όταν πας να κάνεις την παραμικρή κριτική στο αγαπημένο τους συγκρότημα ή είδος, σου απαντάνε με το ύφος ξυνισμένης φιλολόγου του γυμνασίου "αν δε σ' αρέσει, πάνε άκου Βανδή και Μαζωνάκη". Η πίεση του αίματος που νιώθω όταν ακούω αυτή τη φράση ξεπερνάει την πίεση 90χρονης γιαπωνέζας γριάς την ώρα του τσουνάμι.. Είναι περιττό ακόμα και να απαντήσεις σε κάτι τέτοιο. Το να εξηγήσεις στον καμμένο πιτσιρικά ότι αν δεν ακούω power metal/alternative rock/horrorcore/trip-hop/electro funk/cybergrind/illbient darktronic splittercore, αυτό σημαίνει ότι ακούω περισσότερο κάποιο από τα άλλα 579.348 είδη μουσικής που υπάρχουν εκτός από τα σκυλάδικα, είναι σα να προσπαθείς να πείσεις ιεροεξεταστή του 15ου αιώνα ότι η γη κάνει κύκλους. Και τα δύο θα σε οδηγήσουν στο κάψιμο. Αν και δεν ξέρω τι είναι ποιο επίπονο, κάψιμο στην πυρά ή κάψιμο εκατομμυρίων εγκεφαλικών κυττάρων από συζήτηση με τον Μπετόβεν της μαλακίας, που εκτός των άλλων μειώνει και το είδος μουσικής που λέει ότι ακούει, θεωρώντας ότι ο μόνος του ανταγωνισμός είναι η Βανδή και ο Μαζωνάκης.
"Χρόνια καλά". Λέγεται συνήθως σαν "αντι-ευχή" στο "χρόνια πολλά" από καγκουροχιπστεράδες που θέλουν να το παίξουν εναλλακτικοί. Ακόμα δεν έχω καταλάβει το νόημα αυτής της "ευχής", βασικά δεν έχω καταλάβει ακόμα αν πρόκειται για ευχή ή για κατάρα. Το να λες στον άλλο χρόνια καλά είναι σα να του λες "στα παπάρια μου αν θα ζήσεις πολύ, δε θα με πειράξει να πεθάνεις του χρόνου τέτοια μέρα αρκεί να έχεις ζήσει καλά μέχρι τότε". Οι ίδιοι χιπστεράδες που λένε "χρόνια καλά" είναι αυτοί που λένε και ότι δεν τους ταιριάζει η ευχή "να τα εκατοστήσεις" πριν αρχίσουν να κλαψομουνίζουν για το ότι δε θέλουν να γίνουν γέροι αφού οι γέροι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα από όσα κάνουν οι νέοι και ότι θα προτιμούσαν να πεθάνουν νέοι και πάνω στην ακμή τους. Εκτός από το γεγονός ότι κάτι τέτοιοι τύποι είναι φασιστόμουτρα αφού θέλουν να καθορίζουν οι ίδιοι ακόμα και τις ευχές που θα τους δίνεις, έχω μια ιδέα. Σκέφτηκα να λανσάρω τη νέα ευχή γενεθλίων αποκλειστικά για χιπστεράδες. Τέρμα το:
-Πόσα κλείνεις;
-25.
-Να τα εκατοστήσεις.
Τώρα θα υπάρχει μόνο το:
-Πόσα κλείνεις;
-25.
-Να γίνεις 26.
Πιστεύω ότι δε θα τους χάλαγε καθόλου μια τέτοια ευχή, και θα τους πήγαινε γάντι από όσα μου έχουν δείξει.
"Τα αριστερά ΜΜΕ". Το ακούω κάθε τόσο από κλαψιάρηδες ψεκασμένους "συντηρητικούς" που λένε ότι "τα αριστερά ΜΜΕ δε μας αφήνουν την ελευθερία να πούμε τη γνώμη μας", ¨"τα αριστερά ΜΜΕ έχουν διαβρώσει την κοινωνία" και άλλα τέτοια το ίδιο χαριτωμένα, αναφερόμενοι σε όλα τα ΜΜΕ. Περιμένετε λίγο να σκεφτώ. Ναι. Τελικά έχουν δίκιο. Εκτός από το MEGA, τον ANT1, το ΣΚΑΙ, το ALPHA, την ΕΤ1, τη ΝΕΤ, την ΕΤ3, το ΤΗΛΕΑΣΤΥ, το Βήμα, το Έθνος, την Καθημερινή, τα Νέα, το Πρώτο Θέμα, τον Πρετεντέρη, τον Καψή, τον Τσίμα, τον Ευαγγελάτο, τον Χατζηνικολάου, την Τρέμη, τη Στάη, τον Παπαχελά, το Θεοδωράκη, το ΔΟΛ, το ΑΠΕ-ΜΠΕ, το in.gr, το newsit, το newsbomb, το newsnow, το newsbeast, το news247 και το newsgamiemaimetonkanalarxigianaparwdeltioallamexritotekathomaikaigrafwblog, όλα τα άλλα ΜΜΕ είναι αριστερά και διαβρωμένα από εαμοσλαβοκομμουνιστοσυμμορίτες.
"soz". Το βλέπω στο ίντερνετ να αντικαθιστά το "sorry" από πουτσοκέφαλους που για κάποιο λόγο βάζουν ένα z αντί για rry, που θα τους έπαιρνε ένα ολόκληρο τέταρτο του δευτερολέπτου να το γράψουν. Τώρα πρόσφατα αυτό το έκτρωμα έχει υποστεί γενετική μετάλλαξη και έχει βγάλει έναν ακόμα πιο ηλίθιο απόγονο, το soz boz (για όσους δεν έχουν χύσει όλη τους τη φαιά ουσία στο να καίγονται σε forums και δεν είναι μυημένοι, σημαίνει sorry boss). Mπορώ με σιγουριά να πω ότι αν αυτές οι "λέξεις" ήταν άνθρωποι, θα οργάνωνα τη γενοκτονία τους.
"Πιο [οτιδήποτε] πεθαίνεις". Όταν άκουσα για πρώτη φορά το "πιο βλάκας πεθαίνεις", αναρωτήθηκα "έχει πεθάνει κανείς μόνο από βλακεία;" Είναι τόσο ηλίθιο σαν ατάκα, που δεν είχα καμιά αμφιβολία ότι αργά ή γρήγορα θα γινόταν trend. Δεν είναι αστείο. Δεν ήταν αστείο την πρώτη φορά που ειπώθηκε, και δεν είναι αστείο ούτε όταν το λες κάθε μέρα αφού έχει γίνει trend και το έχουν πει άλλοι τόσοι πριν από σένα.
"Τρίτη ηλικία". Αν ήθελα για κάποιο λόγο να συναντήσω αυτόν που χρησιμοποίησε αυτή τη φράση και αυτόν που την έκανε mainstream (σίγουρα είναι διαφορετικά πρόσωπα) ο λόγος αυτός θα είναι για να τους παλουκώσω με ξύλινο πάσσαλο και να τους καρφώσω τα κεφάλια σε τοίχο περασμένο από πάνω μέχρι κάτω με ηλεκτροκόλληση. Ο όρος τρίτη ηλικία σημαίνει ότι υπάρχει και πρώτη και δεύτερη ηλικία. Γιατί λοιπόν δεν ακούω ποτέ κανέναν να μιλάει για πρώτη ή για δεύτερη ηλικία, αλλά ακούω τον κάθε μυξοτρόμπα να λέει για την "τρίτη ηλικία", το πόσο ευάλωτη είναι και το πόσο καταραμένοι στα καζάνια της κόλασης θα είμαστε εμείς αν της πάμε κόντρα. Αν ο άλλος είναι γέρος, θα τον πεις γέρο. Τι μπορεί να σου κάνει; Θα βγάλει την ξιφολόγχη που κρατάει από τον πόλεμο του '40 και την έχει κρυμμένη μέσα στο πι του και με μια αεροπλανική κίνηση θα σου την καρφώσει μέσα στο λαιμό πριν προλάβεις να πεις μουστοκούλουρο; Αν ναι, τότε είναι ο Super grandpa, οπότε δικαιωματικά μπορεί να αυτοαποκαλείται όπως θέλει και να ανήκει σε όποια ηλικία θέλει. ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ.
"Να μη μιλάνε για μας οι Γερμανοί". Μου είχαν γίνει τα αρχίδια λάστιχα ρώσικου τρακτέρ πριν 2 ή 3 χρόνια όταν όλα τα ΜΜΕ μιλούσαν για την "υπεροπτική στάση της Γερμανίας/της ΕΕ/της Κομισιόν για την Ελλάδα". Είπα "είναι απλά η καινούρια δημοσιογραφική διάρροια που θα μας ταΐζουν μέχρι την επόμενη απόδραση του Παλαιοκώστα" και σκέφτηκα ότι αργά ή γρήγορα ο μεγέθουςμ 1,5 εκατοστoύ πούτσος του Πρετεντέρη θα σκάσει από τη μαλακία και θα σταματήσει να μας λέει για το πόσο αχάριστοι είναι οι Γερμανοί, πόσο αλαζόνες είναι οι ευρωπαίοι εταίροι μας, και πόσα μας χρωστάνε αυτοί από κάποιο πόλεμο πριν 70 χρόνια. Τελικά βγήκα λάθος. Το πανηγυράκι δε σταμάτησε εκεί και τώρα ο κάθε ελληνάρας που για δυο δεκαετίες η κοιλιά του είχε γίνει πιο μεγάλη από το Σαντιάγκο Μπερναμπέου, φωνάζει (πάντα με το πιτόγυρο στο στόμα) για την αλαζονική στάση της Κομισιόν. Έι, βλάχο, Η ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΛΑΖΟΝΙΚΗ ΣΤΑΣΗ. Δεν το ήξερες αυτό όταν έμπαινες στην ΕΕ με ψεύτικα νούμερα, και κορδωνόσουνα ότι έγινες ευρωπαίος; Και μου ζητούσες κιόλας να σου γράφω κάθε τόσο πόσο είναι σε δραχμές το ένα, τα δύο, τα πέντε και τα 10 ευρώ, γιατί ήσουνα τόσο τεμπέλης που βαριόσουνα να κάνεις την πιο απλή μαθηματική μετατροπή μόνος σου. Τι θυμήθηκα πάλι ο τεράστιος...
"Δεν είμαι καλός στα μαθηματικά". Το ακούω με άτομα που ξεπερνούν σε έλλειψη αυτοσεβασμού τη Μαριάννα Ντούβλη. Κάθε φορά που μια συζήτηση καταλήγει σε κάποιο θέμα που να έχει την παραμικρή σχέση με αριθμούς, πετάνε ένα "δεν είμαι καλός στα μαθηματικά" και έχουν ξεμπερδέψει από την τιτάνια και απροσπέλαστη υπόθεση να υπολογίσουν πόσο κάνει 25 + 30. Το χειρότερο με αυτά τα άτομα είναι ότι έρχονται και σε ρωτάνε την πιο εύκολη πρόσθεση για να βρουν αν τους έκλεψε η ταμίας στο σούπερ μάρκετ, και όταν τους λες το αποτέλεσμα σε κοιτάνε σαν να έχουν μπροστά τους τη ζωντανή διασταύρωση του Νεύτωνα, του Ρίμαν και του Τέσλα. Είναι πραγματικά αποκαρδιωτικό να βλέπεις πώς κάποιοι άνθρωποι αρνούνται να βάλουν το μυαλό τους στον παραμικρό κόπο και σκέψη, ακόμα κι αν έχει να κάνει με τις πιο εύκολες πράξεις σε όλο το αλγεβρικό σύστημα.
"Η Αθήνα έχει ουρανοξύστες..." Όχι. Από τη στιγμή που δεν έχεις δει ουρανοξύστη ούτε από το Google Earth, δε μπορείς να μιλάς για "ουρανοξύστες στην Αθήνα". Ουρανοξύστης λέγεται ένα κτίριο όταν παθαίνεις κράμπα στο σβέρκο από το σήκωμα του κεφαλιού προς τα πίσω για να το δεις ολόκληρο. Το Intercontinental, το εμπορικό στον Πειραιά και ο πύργος στη Μεσογείων, ΔΕΝ είναι ουρανοξύστες. Και για να σου δώσω να καταλάβεις καλύτερα:
"Η τάδε διάσημη γκόμενα είναι λεσβία". Πείτε μου μία διάσημη (και γαμήσιμη) γκόμενα που να μην την έχουν βγάλει λεσβία; Μέχρι και για την Παπαρίζου το έχω ακούσει μαλάκα (αφού πρώτα το άκουσα κατά καιρούς από τα 90s μέχρι σήμερα για Xρονοπούλου, Σολωμού, Τουτουντζή, Γαρμπή, Παπαχαραλάμπους και Ζέτα Δούκα). Άραγε οι αγάμητες κυράτσες που στα 90s έγραφαν στις πίσω σελίδες του 7 μέρες τιβί και τώρα έχουν εξαπλωθεί και στο ίντερνετ, ποιο σκοπό έχουν να βγάλουν λεσβίες όλες τις γκόμενες που έχουν τα βυζιά τους στη θέση τους και όχι στα γόνατα όπως αυτές; Α, ναι. Με αυτό τον τρόπο νομίζουν ότι θα κάτσουν να τις γαμήσουν οι άντρες τους, μιας και θα έχουν σταματήσει να βαράνε κάθε βράδυ μαλακία για την Παπαρίζου, ξενερωμένοι από το ότι το τάδε περιοδικό την έβγαλε λεσβία. Πρώτον αγάμητες γριές, ξεχνάτε το πιο βασικό: Για τον άντρα η μαλακία και το γαμήσι είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Το ότι τον παίζουμε με κάποια γκόμενα δε σημαίνει απαραίτητα ότι φαντασιωνόμαστε να τη γαμήσουμε ούτε ότι μας ενδιαφέρει αν αυτή υπάρχει ποτέ στο παρόν σύμπαν περίπτωση να μας κάτσει. Ίσα ίσα που την παίζουμε με αυτές που ξέρουμε ότι έχουμε τις λιγότερες πιθανότητες να γαμήσουμε όσο τουλάχιστον είμαστε άφραγκοι. Και δεύτερον, Ο ΑΝΤΡΑΣ ΔΕΝ ΞΕΝΕΡΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΛΕΣΒΙΑ. Ο άντρας μπορεί να τραβήξει μαλακία μέχρι και με τη φαντασία ενός τούβλου που πέφτει ανάμεσα σε 2 σαλιγκάρια που κάνουν σεξ κάτω από μια μανταρινιά. Πόσο μάλλον με τις λεσβίες. Ο άντρας χύνει τον Ατλαντικό μόνο στην ιδέα ότι δυο μουνάρες κάνουν λεσβιακό γαμήσι, ψαλιδάκια ή πλακομούνι. ΔΕΝ ΞΕΝΕΡΩΝΕΙ. Οπότε κομπλεξικές κυράτσες, σας ενημερώνω με χαρά: YOU HAVE FAILED.
"-Τι ζώδιο είσαι;
-Δεν ξέρω.
-ΤΙ; ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΤΕ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ;;;"
Πόσες φορές το ακούω αυτό, όταν λέω επίτηδες σε γκόμενα ότι δεν ξέρω ποιο είναι το "ζώδιό" μου (και η αλήθεια είναι ότι επί χρόνια έκανα επίμονες προσπάθειες για να το ξεχάσω, αλλά ας όψεται η μάνα μου που ήρθε να με δει φέτος τα χριστούγεννα και πέρασε όλη τη μέρα βλέποντας Μενεγάκη). Όχι μωρή, το ότι μπορεί να μην ξέρω το ζώδιό μου δε σημαίνει ότι δεν ξέρω πότε γεννήθηκα (!). Σημαίνει ότι είμαι αρκετά εξελιγμένος σαν ανθρώπινο είδος εν έτει 2013 για να πιστεύω σε αυτό το μίγμα βοδινού τσιρλιού και ρινοκερίσιου κάτουρου που ονομάζεται ζωδιακός κύκλος. Και ΟΧΙ αγαπητέ μουνόδουλε αναγνώστη, δε βγάζεις γκόμενα με το ωροσκόπιο. Οι παππούδες μας που δεν είχαν ζώδια πώς γαμούσαν κάθε μέρα; Ο δικός μου τουλάχιστον. Ο δικός σου μπορεί να ήταν το ίδιο μουνόδουλος με σένα και να περίμενε τη γιαγιά σου να τον γαμήσει πάνω στα χόρτα με μια αγγουροντομάτα για strap-on. Αντίθετα εσύ που με διαβάζεις αυτή τη στιγμή και πιστεύεις στην αστρολογία, είσαι παρθένος από τη γέννα σου. Μη βιαστείς να το διαψεύσεις. ΦΑΙΝΕΤΑΙ.
"Νιώθω εθνικά υπερήφανος με τη x-y-z αθλητική επιτυχία". Πραγματικά δεν υπάρχει μεγαλύτερη σάχλα από το να λες ότι νιώθεις "εθνική υπερηφάνεια" για ένα αθλητικό θέμα. Ναι. Θα πάει μπροστά η Ελλαδάρα τώρα που 11 μαντραχαλάδες ή 5 ντερέκια κέρδισαν κάποιους άλλους 11 μαντραχαλάδες (ή κάποια άλλα 5 ντερέκια). Εθνικά υπερήφανοι για αθλητικούς λόγους είναι αυτοί που δεν έχουν να περηφανευτούν τίποτα άλλο ούτε για τον εαυτό τους ούτε για το έθνος στο οποίο λένε ότι ανήκουν. Πόσο ωραίο είναι για σένα που κάποιοι άλλοι σε κάνουν να αισθάνεσαι αφεντικό για 1 μέρα, αφού όσες φορές έχεις προσπαθήσει εσύ ο ίδιος να κάνεις το αφεντικό πήρες τα παπάρια σου σε megamix; Περήφανοι μπορούν να είναι οι 11 μαντραχαλάδες (ή τα 5 ντερέκια) επειδή μετά τη νίκη τους (και όχι "μας") θα πάνε να τα σπάσουν το βράδυ στο Βέρτη χωρίς να πληρώσουν τίποτα και ο μισθός τους θα ανέβει από 100.000 σε 300.000 ευρώ το μήνα. Εσύ δε μπορείς να είσαι περήφανος γι' αυτό, όσο κι αν έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι κι εσύ συμμετείχες στο "θρίαμβο". Είσαι ο ίδιος ψωλορούφας που όποτε παίζει ο Ζαμπίδης με Τούρκο μιλάς για "πόλεμο", ενώ όταν παίζει με Έλληνα για "συναδελφικό αγώνα". Όχι μαλάκα. Αν έχεις τα αρχίδια, όπως μετατρέπεις μέσα στο μυαλό σου τον αγώνα με τον Τούρκο σε πόλεμο, σε προκαλώ να μετατρέψεις και τον αγώνα Έλληνα με Έλληνα σε εμφύλιο. Έχεις τα αρχίδια; Σιγά μην τα έχεις.
"Επαναστατικό". Το ακούω σε κάθε διαφήμιση που δε σέβεται τον εαυτό της ούτε το προϊόν που διαφημίζει. "Το νέο επαναστατικό πιστολάκι της Γκαρνιέ", "ολοκαίνουρια επαναστατική συρταριέρα που ανοίγει με σάλιωμα", "αγοράστε τώρα το επαναστατικό βάζο-καπέλο. Στο σπίτι το κρατάτε ίσια. Στην παραλία ανάποδα". Περιττό να εξηγήσω ότι τίποτα από αυτά δεν είναι επαναστατικό. Επαναστατικό είναι κάτι που αλλάζει μια για πάντα κάποια δεδομένα που υπάρχουν μέχρι την εμφάνισή του, σε παγκόσμια κλίμακα. Η ατμομηχανή. Το αεροπλάνο. Το ίντερνετ, μπορούν να χαρακτηριστούν έτσι. Η ηλεκτρονική φωσφοριζέ παντόφλα που με το πάτημα ενός κουμπιού γίνεται φιδάκι για τα κουνούπια, ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ.
"Όλοι προπονητές γίνατε". Το λένε πάντα οι "ψυχραιμότεροι" (δηλαδή οι ξενέρωτοι ήρεμοι χλεχλέδες) για να το παίξουν "διαφορετικοί" όταν όλοι οι άλλοι βρίζουν ή κάνουν κριτική σε έναν προπονητή μιας ομάδας όταν βλέπουν όλοι μαζί μπάλα.
Θεατής 1: Κάνε αλλαγή ρε τρόμπα!
Θεατής 2: Βγάλε ρε άσχετε αυτό το παλτό από το παιχνίδι, τι τον κρατάς μέσα μαλάκα!
Θεατής 3 (ο "ψυχραιμότερος") Σταματήστε ρε, όλοι προπονητές γίνατε;
Και τα τρία άτομα στην παραπάνω συζήτηση είναι fail. Οι δύο πρώτοι γιατί λένε στον προπονητή τι να κάνει, λες και υπάρχει καμιά περίπτωση να τους ακούσει, ή λες και θα αλλάξει τίποτα στη μίζερη ζωή τους αν δεν κάνει "αλλαγή" ή αν δε βγάλει από το παιχνίδι "το παλτό". Θυμίζουν τις γριές που έβλεπαν στα 90s το Καλημέρα Ζωή και έδιναν συμβουλές από τον καναπέ στον αστυνόμο Θεοχάρη ("πάνε εκεί, κάνε αυτό, μην πας εκεί είναι παγίδα" κτλ). Αλλά ο πιο σπαστικός είναι ο τρίτος. Εκτός του ότι θέλει να το παίξει υπεράνω και να σταματήσει τους άλλους για να μην ανάψουν τα αίματα στο γήπεδο/καφενείο/εμπορικό με γιγαντοοθόνη, παρά το γεγονός ότι κατά βάθος ψοφάει για τέτοιες καταστάσεις, εκείνη τη στιγμή φαίνετα πιο ξενέρωτος και αταίριαστος με την ατμόσφαιρα από ότι ένας πυρηνικός φυσικός στην εκπομπή της Τατιάνας. Και το πιο σημαντικό, όλοι αυτοί που τη λένε στους άλλους ότι κάνουν τους προπονητές χωρίς να είναι, δεν είδα ποτέ όταν οι ίδιοι κάνουν κριτική στους πολιτικούς να μοστράρουν τα πτυχία πολιτικών επιστημών που έχουν.
"Μetrosxual". Ποιος ο λόγος να χρησιμοποιείτα αυτή η λέξη, αφού υπάρχει ήδη μια λέξη που καλύπτει τον ίδιο ορισμό: GAY. Τι; Ο metrosexual δεν είναι gay; Όοοοχι, ο metrosexual δεν είναι gay, όπως και ο LSDάκιας δεν είναι ναρκομανής. Και οι δύο είναι κάτι και δεν το έχουν καταλάβει ακόμα. Ο metrosexual είναι ο gay που δεν το έχει συνειδητοποιήσει, ή που αρνείται να το συνειδητοποιήσει παρά το ότι το πόσο gay είναι φωνάζει περισσότερο από black metal τραγουδιστή με 15 ενισχυτές φωνής. Σταμάτα λοιπόν να το κρύβεις από τους φίλους σου. Εκτός αν οι φίλοι σου είναι νεοναζί σκίνχεντς, οπότε πάλι μην τους το κρύβεις γιατί κι αυτοί όσο κι αν δε φαίνεται έχουν τα ίδια γούστα με εσένα.
"Μετανιώνω που δεν έζησα τότε/που δε γεννήθηκα πιο πριν". Άντε πάλι μπροστά μου ο δολοφόνος του Μπαμπινιώτη. Το "μετανιώνω" το λέμε για κάτι που είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε και δεν το κάναμε. Μπορείς να λες ότι μετανιώνεις που δεν πήδηξες στο Λύκειο τη μουνάρα της τάξης που σήμερα έχει γίνει φωτομοντέλο και εσύ είσαι ακόμα με τον πούτσο στο χέρι, ότι μετανιώνεις που δε σκότωσες τον πατέρα σου όταν αντί για PS3 που του ζήτησες τα χριστούγεννα σου πήρε για δώρο την εγκυκλοπαίδεια του Γιοβάνη, ή ότι μετανιώνεις που χαράμησες τα λεφτά που έβγαλες από τα τελευταία σου κάλαντα πριν 10 χρόνια για να κάνεις τα μαλλιά σου ράστα. Δε μπορείς να πεις ότι μετανιώνεις που δεν έζησες τα 90s. Αν ήθελες να ζήσεις τα 90s, η μόνη που έπρεπε να μετανιώνει είναι η μάνα σου που δεν πηδήχτηκε με τον πατέρα σου 10 χρόνια νωρίτερα. Αλλά έτσι κι αλλιώς σε κόβω πολύ φλώρο και βουτυρομπεμπέ για να ζήσεις εκείνη την αθάνατη εποχή. Βολέψου με τις όποιες πουτσοαναμνήσεις σου από τα 2000s και πολύ σου είναι.
"Τα γραφικά κάνουν το καλό παιχνίδι". ΟΧΙ. Τα γραφικά κάνουν το φαντεζί παιχνίδι. Το καλό παιχνίδι το κάνει το game play και οι χαρακτήρες. Και θα προτιμήσω να γελάσω παίζοντας Donkey Kong, κι ας έχει την ηλικία δύο Bieber, παρά να ξύνω το παπάρι μου περιμένοντας πότε θα τελειώσει η 45λεπτη εισαγωγή του God of War 3 και θα αρχίσει το παιχνίδι. Καλά γραφικά μπορούν να φτιάξουν όλοι. Παιχνίδι όμως που να σε κρατάει καθηλωμένο και να σημαδεύει τα παιδικά σου χρόνια, μόνο λίγοι. Οι σημερινοί προγραμματιστές παιχνιδιών επαναπαύονται πάνω στο φτιάξιμο καλών γραφικών και δε φτιάχνουν τίποτα άλλο, πιστεύοντας ότι μόνο με την πρώτη σκηνή που θα θαμπώνει το μάτι του παίκτη από τη φυσικότητά της, έχει φτιαχτεί το τέλειο παιχνίδι. Το αποτέλεσμα είναι ένας ατέλειωτος κουραδοσωλήνας σε ψηφιακή μορφή. Αν ήθελα φυσικότητα και ρεαλισμό μαλάκες, δε θα έπαιζα video games. Η απάντηση που πρέπει να δίνει ο κάθε gamer που σέβεται τον εαυτό του στα πουστόνεα graphic freaks, είναι η δικιά μου εμπειρία με δύο παιχνίδια της ίδιας σειράς, το GTA San Andreas και το GTA IV. Το San Andreas το έχω από το 2005 και το παίζω ακόμα. Το IV το πήρα το 2009, το τέλειωσα μέσα σε 10 μέρες, φυσικά χωρίς κωδικούς - άλλη μια απόδειξη για το πόσο πολύ ηγούμαι (πόσο πολύ ηγούμαι είναι το how much I rule στα nerdλληνικά), και όταν είχε τελειώσει η ιστορία και δεν υπήρχε τίποτα άλλο να κάνω εκτός από το να γυρνάω σε μια πόλη που το κάθε της σοκάκι φαίνεται ίδιο με τα προηγούμενα, χωρίς να υπάρχει τίποτα νέο, με περαστικούς που σε κοιτούσαν αδιάφορα ακόμα κι αν τους σημάδευες τα αρχίδια με μπαζούκα, και αμάξια που πήγαιναν σαν κώλοι που έχουν στουμπώσει για δύο βδομάδες και δεν τους βγαίνει το σκατό, το βαρέθηκα και το παράτησα. Όσοι έχουν παίξει και τα δύο παιχνίδια συμφωνούν μαζί μου.
Για όλους εσάς που χρησιμοποιείτε κάποια από αυτές τις λέξεις-φράσεις, ή όλες μαζί, συχνότερα από το "και", έχω δύο συμβουλές:
1. Γεμίστε μια μπανιέρα με φασόλια μέχρι πάνω και αρχίστε να τρώτε μέχρι να φτάσετε στον πάτο. Φάτε μέχρι που δε θα μπορείτε να φάτε άλλο, και μετά φάτε ακόμα λίγο. Τα άντερά σας θα σκάσουν και θα σας έρθει χέσιμο. Φροντίστε να γεμίσετε με τα σκατά σας όλη τη μπανιέρα (μη χέσετε σε τουαλέτα, δε θα σας χωρέσει). Μετά, όταν το σκατό σας έχει ξεχειλήσει τη μπανιέρα, βουτήξτε με τα μούτρα μέσα και κάντε scuba diving για τουλάχιστον 10 λεπτά. Θα είναι μια φανταστική εμπειρία, αφού εσείς οι ίδιοι θα έχετε διαλέξει το θάνατό σας, και δε θα πεθάνετε από τρυπημένο έντερο αλλά από πνιγμό μέσα σε μπανιέρα με σκατά. Αν βγείτε ζωντανός, έχετε αποτύχει.
2. Πηγαίνετε στη Θεσσαλονίκη, ανεβείτε στο Λευκό Πύργο και φωνάξτε "ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΦΤΑΣΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ". Αν βγείτε ζωντανός, έχουν αποτύχει οι Θεσσαλονικείς.
Δεν ξέρω με ποιον από τους δύο τρόπους αυτοκτονίας θα πονέσετε περισσότερο, ξέρω όμως ότι και οι δύο λειτουργούν τέλεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου