Έλληνες gamers σε κατηγορίες

Το κοινό των gamers στην Ελλάδα έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες. Ναι Έλληνα gamer, αν δεν το κατάλαβες εννοώ ότι είσαι για τον πούτσο, αλλά η δική σου γιατομπουτσότητα διαφέρει από του αμερικάνου gamer. Μπορείς τώρα να αυνανιστείς με ικανοποίηση πάνω στο joystick του PS3 και να γεμίσεις με το σπέρμα σου το analog stick. Mην ξεχάσεις να το πλένεις μετά.

Eπειδή όλοι λίγο πολύ έχουμε κάνει gamers και έχουμε γνωρίσει gamers, ο κάθε ένας ανήκει στη δική του κατηγορία. Πάμε λοιπόν να τους πάρουμε έναν έναν. Ακούστηκε κάπως αυτό ε;

Ο λανάς. Ηλικιακά είναι συνήθως από 15 μέχρι 22 χρονών. Είναι ο τύπος που περνάει στο λανάδικο τις τριπλάσιες ώρες από ότι στο σπίτι. Ξεκίνησε στη σχολική του ηλικία παίζοντας Dota, CS και Lineage, και εξελίχτηκε στον αδιαφιλονίκητο master του καψίματος. Κάθεται πάντα στις μέσα θέσεις και ποτέ δίπλα στην πόρτα, ενώ όταν σηκώνεται έχοντας τελειώσει το gaming, η καρέκλα του αναπαράγει μεγαλύτερη θερμοκρασία και από πτώση μετεωρίτη στην έρημο Τακλαμακάν. Όταν βαριέται το Lineage (δηλαδή όταν ανακαλύπτει ότι το έχει λιώσει τόσο πολύ ώστε δεν έχει νόημα να συνεχίσει να παίζει) παρατάει το λανάδικο και αγοράζει Xbox 360 ή PS3 κι αρχίζει το home gaming. Στο λανάδικο τον έχουν ανακηρύξει επίτιμο πελάτη και μέγα χορηγό και έχουν αποσύρει την καρέκλα που καθόταν σαν ένδειξη φόρου τιμής γράφοντας πάνω το όνομά του. Αν ο λανάς τύχει να περάσει έξω από το παλιό αγαπημένο του στέκι, μπορεί κατά λάθος να μπει μέσα παρασυρμένος από τα πόδια του που έχουν συνηθίσει τη διαδρομή τόσα χρόνια, για να ανακαλύψει ότι το λανάδικο έχει κλείσει και έχει γίνει φαρμακείο ή σουβλατζήδικο.

Ο δεν-παίζω-ποτέ-multiplayer. Σε αυτή την κατηγορία των gamers ανήκει ο τύπος που είτε επειδή φοβάται μην τον πουν νουμπά οι άλλοι, είτε επειδή την έχει δει μοναχικός μισώ-την-κοινωνία γκοθάς/emo/μεταλκοράς, αρνείται πεισματικά να συμμετέχει σε ομάδα gaming. Κάθεται συνήθως δίπλα στην πόρτα του ίντερνετ καφέ, ενώ δεν πατάει ποτέ σε λανάδικο. Ίσως περιμένει να πάρει πρώτα εμπειρίες παίζοντας μόνος του και μετά να παίξει με τους άλλους. Όταν αποφασίζει να το κάνει, οι άλλοι του λένε μια δικαιολογία όπως "έχει γεμίσει ο server" και δεν μπορείς να παίξεις Lineage ή WOW. Συνήθως ο δεν-παίζω-ποτέ-multiplayer ανακαλύπτει στο νετ καφέ το CoD ή το GTA που τον συνοδεύουν όσο μεγαλώνει. Ούτε και σε αυτά όμως παίζει ποτέ multiplayer.

Ο καμακοgamer. Παίζει games για να ρίξει τη γκόμενα που μπάνισε στο νετ καφέ. Επειδή οι γκόμενες που παίζουν games σε νετάδικα είναι λίγες, και οι ωραίες γκόμενες που παίζουν games σε νετάδικα είναι... μία, ο καμακοgamer έχει λιγότερες πιθανότητες να γαμήσει από όσες ο Ricky Martin να είναι straight. Ο καμακοgamer πάει και κάθεται δίπλα στη γκόμενα που μπάνισε και παίζει ό,τι παιχνίδι παίζει και αυτή, άσχετα αν η σχέση του με αυτό το παιχνίδι είναι μικρότερη από τη σχέση του Παντελίδη με τη μουσική. Αν είναι τυχερός, η γκόμενα δίπλα του έχει έρθει ακριβώς για τον ίδιο σκοπό στο νετ καφέ, μιας και είναι αγάμητη και ψάχνει κι αυτή για γκόμενο, οπότε καταλήγουν να ανταλλάζουν τηλέφωνα πάνω στο mousepad. Όταν μεγαλώσει, ο καμακοgamer παρατάει εντελώς τα παιχνίδια, τα διατηρεί όμως σαν ανάμνηση για να του θυμίζουν είτε το πρώτο του γαμήσι είτε άλλη μια χυλόπιτα.

Ο γραφίκουλας. Είναι ο τύπος που πιστεύει ότι καλό παιχνίδι σημαίνει καλά γραφικά, και προσπαθεί να σου επιβάλει τη γνώμη του δημιουργώντας σου οίδημα στους όρχεις. Σε κοιτάει με ένα σνομπ ύφος κάθε φορά που έρχεται στο σπίτι σου και σε βλέπει να παίζεις παιχνίδι που έχε πάνω από 5 χρόνια σε κυκλοφορία, και κάθε φορά σου λέει πόσο πολύ προτίμησε το GTA IV από το San Andreas ή το Vice City. Σε κάνει να κατουρήσεις τις κάλτσες σου από τα γέλια όταν σου λέει ότι θέλει τα games να έχουν "ρεαλισμό", ενώ όταν πας στο σπίτι του βρίσκεις 3 ντουζίνες αχρησιμοποίητα παιχνίδια, όλα με ημέρα κυκλοφορίας μέσα στα τελευταία 2 χρόνια.

Ο Hater. Κλασικός gamer των 90s, έχει σταματήσει να αγοράζει παιχνίδια μετά το 2000 και παίζει κλασικά Doom, Command and Conquer, Quake ή Age of Empires 1. Λίγο πολύ κι εμείς μεγαλώσαμε με αυτά τα παιχνίδια, αλλά ο hater γίνεται μοναδικός από όλη τη γενιά των 90s επειδή αρνείται πεισματικά να παίξει παιχνίδι μετά την 6η γενιά κονσολών. Συνήθως ένας τέτοιος τύπος μας κάνει κι εμάς να παίξουμε ξανά εκείνα τα παιχνίδια.

Ο metrogamer. O metrogamer είναι για τον κανονικό gamer ότι ο metrosexual για τον γκέι. Λέει στους φίλους του ότι δεν παίζει παιχνίδια επειδή έχει διάβασμα στο λύκειο ή στο πανεπιστήμιο, αλλά όταν κάποιος άλλος φέρνει τη συζήτηση σε προσωπικές εμπειρίες από το gaming, ο metrogamer παρασύρεται και αρχίζει να αραδιάζει τις δικές του εμπειρίες κάνοντας τις μύγες να βρουν φιλόξενη κατοικία στα ανοιχτά στόματα όσων πίστευαν ότι δεν έπαιζε games. Από εκείνη τη στιγμή και μετά ο φίλος μας μπορεί να παίζει τακτικά παιχνίδια με την παρέα, αλλά αν βρεθεί με κάποιον που δεν ξέρει το μυστικό του, θα συνεχίσει να διαλαλεί ότι δεν έχει ιδέα από video gaming.

O κανένας-δεν-τον-έχει-ακούσει-να-μιλάει gamer. Είναι η κλασική φυσιογνωμία μέσα στο λανάδικο ή το νετ καφέ, που ναι μεν παίζει κανονικά online με όλους τους άλλους, αλλά ποτέ δεν παίρνει μέρος σε συζητήσεις, παρεΐστικα αστεία κλπ. Τις περισσότερες φορές είναι MMOάκιας, ενώ όλοι μέσα στο λανάδικο/νετ καφέ τον ξέρουν αλλά κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι του κάνει παρέα. Είναι απλά ένας συμπαίκτης. Η διαφορά του από τον δεν-παίζω-ποτέ-multiplayer είναι ότι εκείνος έχει απορρίψει εντελώς το online gaming, ενώ ο κανένας-δεν-τον-έχει-ακούσει-να-μιλάει το χρησιμοποιεί σαν μέσο επικοινωνίας χωρίς όμως να το πάει παρακάτω. Έχει το κεφάλι του πάντα στραμμένο στο PC και δεν το γυρίζει ποτέ ούτε αριστερά ούτε δεξιά. Αν του μιλήσεις ή θα σε αγνοήσει ή θα σου δώσει μια ακατάληπτη απάντηση με χαμηλή φωνή, την οποία μπορείς να ηχογραφήσεις για να λες ότι ήσουνα ο μόνος που τον άκουσε να μιλάει.

Ο Νerd. Ξέρει απ' έξω τα ονόματα των χαρακτήρων κάθε παιχνιδιού που έχει παίξει, 15 διαφορετικούς τρόπους να περάσει κάθε mission χωρίς cheats, έχει ανακαλύψει κάθε easter egg σε σημεία του χάρτη του παιχνιδιού που δε θα μπορούσε να φανταστεί ούτε ο George Lucas, και παίρνει τα trophies πιο γρήγορα από όσο κάνει η Sasha Grey να πάρει έναν αντρικό πούτσο. Ο Νerd θα γυρίσει οποιαδήποτε συζήτηση στο gaming. Αν μιλάτε για το λιώσιμο των πάγων στην Ανταρκτική, μπορεί ξαφνικά να θυμηθεί το Battle for Middle Earth και να αρχίσει τις ιστορίες για το πώς το τερμάτισε την 67η φορά, τι μέρα ήταν και σε ποιο στάδιο ήταν ο κύκλος της σελήνης γύρω από τη γη εκείνη τη μέρα. Αν μιλάτε για τον κώλο της Jenna Jameson μπορεί να σου πει για το voice acting που είχε κάνει η Jenna Jameson πριν καμιά δεκαριά χρόνια σε εκείνο το παιχνίδι που εγώ δε θυμάμαι, αλλά αυτός σίγουρα θα θυμάται. Ο Νerd είναι για τις ιστορίες παιχνιδιών ό,τι είναι ο μονιμάς ΕΠΟΠ στη Γκατζολία για τις ιστορίες από το στρατό, Έχει τουλάχιστον 3 φορές ζητήσει την άδεια από το MEGA να παρουσιάσει τηλεπαιχνίδι γνώσεων με θέμα το gaming, αλλά τον έχουν απορρίψει στα δοκιμαστικά επειδή κορόιδευε τους παίκτες που είχαν μικρότερες γνώσεις πάνω στα video games από αυτόν.

Ο φίλος του gamer. Όλοι είχαμε φίλο κάποιον τέτοιο όταν πηγαίναμε στο γυμνάσιο. Σε κάνει φίλο όταν ανακαλύπτει ότι έχεις στο σπίτι σου κάποια κονσόλα τελευταίας τεχνολογίας (τότε ήταν το Playstation 1) και έρχεται στο σπίτι σου τα μεσημέρια μετά το σχολείο για να παίξει μαζί σου στη δικιά σου κονσόλα, μιας και οι γονείς του δεν του παίρνουν μια δικιά του. Μπορεί να σου πει ψέματα ότι του αρέσει ένα παιχνίδι μόνο και μόνο για να συνεχίσεις να του κάνεις παρέα, και μετά από 3 μήνες σε απαλλάσσει από την παρουσία του αφού βρίσκει κάποιον άλλον που έχει στο σπίτι του παιχνίδια πιο καινούρια από ότι έχεις εσύ στο δικό σου.

Ο σνομπ. Δεν έχει να πει καλή κουβέντα για κανένα παιχνίδι, κάνει κριτική στα πάντα για οτιδήποτε θεωρεί ότι τον ενοχλεί ή ότι δε θα έπρεπε να είναι έτσι σε ένα παιχνίδι. Μπορεί να σε κοροϊδέψει αν του πεις ότι παίζεις κάποιο από τα παιχνίδια που έχει στη μαύρη λίστα 150 σελίδων με τα games που δεν του αρέσουν, αλλά όταν είναι μόνος του είναι σίγουρο ότι παίζει το ίδιο παιχνίδι και διασκεδάζει ίσως και περισσότερο από σένα. Συνήθως κάτι τέτοιοι τύποι κάνουν κριτική για να φανούν έξυπνοι και εναλλακτικοί χιπστεράδες ή για να ρίξουν καμιά γκόμενα που γοητεύεται από τη φλογερή ρητορεία τους κι ας μην καταλαβαίνει τι λένε. Στο τέλος καταλήγουν να κάνουν reviews για κάποιο site στη στήλη "Μη με παίρνετε στα σοβαρά".

Ο επιστρέφων τριαντάρης. Αυτός κάποτε καιγόταν στο Atari και στο NES, αλλά όταν έγινε 12 χρονών τα παράτησε και τώρα, λόγω μπακουρίασης ή λόγω μικρού αδερφού που παίζει καινούρια games, ξαναθυμάται το gaming και ανακαλύπτει με σχεδόν παιδικό ενθουσιασμό την εξέλιξη που έχει το παλιό του χόμπι. Συνήθως ο τύπος αυτός έχει στο σπίτι μια συσκευή PS2 (δεν ενδιαφέρεται να αγοράσει PS3 γιατί στα μάτια του το PS2 είναι υπερυπολογιστής της NASA σε σύγκριση με το Atari), και ξεκινάει πρώτα παίζοντας FIFA και PES που του θυμίζουν το World Cup '90 της Tecmo, ή ΝΒΑ2Κ αν είναι μπασκετικός, και μετά προχωράει με κανένα Call of Duty, Battlefield ή Medal of Honor που του βγάζουν τη χαμένη του αντρίλα. Το gaming το έχει για να περνάει η ώρα του στο άδειο κατά βάση σπίτι.

Ο συλλέκτης. Έχει στο σπίτι του περισσότερα παιχνίδια και από χρυσούς δίσκους του Elvis Presley, και μπορεί να προτείνει ένα καλό παιχνίδι πριν σου πει ότι έχει σταματήσει να πουλιέται εδώ και δέκα χρόνια. Έχει παίξει τα παιχνίδια που έχουν παίξει και όλοι οι άλλοι, με τη διαφορά ότι αυτός τα έχει παίξει στην original κονσόλα, και μπορεί να σου διηγηθεί περισσότερες ιστορίες για το πώς έπεισε τους γονείς του να του πάρουν το κάθε παιχνίδι, παρά ιστορίες από το ίδιο το παιχνίδι. Σε αυτή την κατηγορία μπορώ να πω με περηφάνεια ότι ανήκω κι εγώ, μιας και δεν πήγαν τζάμπα τα λεφτά που έδινε η μάνα μου στα 90s.

Ο κλαψομούνης. Δεν παραδέχεται ποτέ ότι χάνει και πάντα του φταίνε τα controls, το σύστημα, ο αντίπαλος που "κλέβει" ή η μελιτζανοσαλάτα που έφαγε το μεσημέρι και του έκατσε βαριά. Πάντα θα βρει κάτι για να γκρινιάξει, ακόμα κι αν τον αφήνεις να νικήσει αφού πρώτα έχει πάρει 50 φορές το βλέμμα του Κριστιάνο Ρονάλντο. Άλλη μια περίπτωση μελλοντικού reviewer.

Ο cheater. Ο gamer που χρησιμοποιεί cheat μέχρι και για να κατουρήσει και να μη βρέξει το χαλάκι της τουαλέτας. Χαλαρά ο πιο pathetic από όλους τους gamers, αρνείται να παραδεχτεί τη δικιά του τεμπελιά και τα ρίχνει όλα στο "γαμημένα δύσκολο" παιχνίδι. Όταν βλέπει άλλους παίκτες, είτε στο youtube είτε δίπλα του, να καταφέρνουν χωρίς cheats κάτι που αυτός χρειάστηκε να cheatάρει για να καταφέρει, μουρμουρίζει "αυτός το παίζει 10 χρόνια το παιχνίδι, γι' αυτό μπορεί και παίζει χωρίς κωδικούς". Τελικά αργά ή γρήγορα ο cheater καταλαβαίνει ότι δε χρειάζεται 10χρονη πείρα για να κάνει το αυτονόητο χωρίς να κουραστεί έστω και λίγο, σταματάει να χρησιμοποιεί κωδικούς και αναφωνεί αυτάρεσκα "τόσο εύκολο ήταν ρε πούστη;" όταν καταφέρνει να κάνει αυτό που έβλεπε τόσα χρόνια να κάνουν οι άλλοι και δε μπορούσε.

Ο superman. O καλύτερος gamer της γειτονιάς. Έχει παίξει τόσους πολλούς και διαφορετικούς τύπους παιχνιδιών που μπορεί να κάνει τα πάντα με λίγο μόνο practice. Αυτός ο gamer παίρνει πάντα πρώτος από όλους μέρος σε speedruns, marathons, high-scores κλπ. Οι άλλοι gamers τον θεωρούν πρότυπο, ενώ οι μη-gamers απλά καμμένο.

O ανταγωνιστικός. Είναι το "μαγκάκι" του νετ καφέ. Προκαλεί τους άλλους να παίξουν 1 εναντίον 1 σε οποιοδήποτε παιχνίδι ξέρει ότι θα νικήσει, και κάνει πλάκες στους άλλους κάθε τόσο. Συχνά διαλέγει τον κλαψομούνη για 1 εναντίον 1 ξέροντας την αδυναμία των αντιδράσεων του τελευταίου όταν χάνει. Και επειδή ο κλαψομούνης δε φημίζεται για την αίσθηση του χιούμορ του, συχνά παίρνει στα σοβαρά τις πλάκες του ανταγωνιστικού και καταλήγουν να παίζουν μπουνίδια μέσα στο νετάδικο με αποτέλεσμα να κλείνει για 3 μέρες το μαγαζί μέχρι να ξαναστηθούν τα αναποδογυρισμένα τραπέζια και καρέκλες, οπότε και οι δύο μένουν μαλάκες γιατί έχασαν 3 μέρες καψίματος.

Ο κλόουν. Ο κλόουν γουστάρει το χαβαλέ στο παιχνίδι. Ήταν αυτός που έπαιξε το Mario Kart ανάποδα, και έκανε rocket jumps στο multiplayer του Team Fortress 2. Ο κλόουν ευχαριστιέται με το να χρησιμοποιεί το παιχνίδι κόντρα στο παιχνίδι. Όταν οι άλλοι έπαιζαν LoL αυτός έκανε stunts με γουρούνα στο Burnout Paradise.

O κολλημένος. Έχει κολλήσει σε μια συγκεκριμένη κονσόλα και θα προτιμήσει να πάρει ένα παιχνίδι-σκατοσωλήνα για το Xbox παρά ένα κορυφαίο παιχνίδι για το Playstation, ή το ανάποδο. Η διαφορά του από τον hater είναι ότι ο hater είναι επιλεκτικός και παίζει μόνο τα κλασικά παιχνίδια μιας γενιάς ή μιας κονσόλας. Αντίθετα ο κολλημένος έχει γεμίσει τη συσκευή του με πρόσθετα και έχει παίξει ό,τι παιχνίδι έχει βγει στην κονσόλα που έχει.

Ο attention whore. Είναι αυτός που το παίζει gamer χωρίς να είναι. Διηγείται ιστορίες για τα κατορθώματά του στο gaming που άκουσε από άλλους, ενώ στην πραγματικότητα το χαμστεράκι στο κλουβί του σπιτιού μου μπορεί να παίξει περισσότερα games από αυτόν. Ζηλεύει τους άλλους για το street cred που έχουν στο gaming και το παίζει γνώστης και παίκτης, αλλά όταν τον καλούν σε multiplayer λέει ότι έπαθε γαστρεντερίτιδα ή ότι θα πάει εκδρομή στα Αλεποχώρια Ευρυτανίας και να μην τον πάρουν τηλέφωνο επειδή δε θα έχει σήμα.

Ο εισαγωγές/εξαγωγές. Είναι αυτός που κρατάει στο σπίτι του συλλογές από παλιά παιχνίδια και σκέφτεται να τα πουλήσει για να βγάλει φράγκα. Τις περισσότερες φορές είναι είτε πρώην τεχνικός υπολογιστών ή προγραμματιστής που τώρα έχει μείνει άνεργος και ψάχνει πώς θα κάνει το χόμπι του επάγγελμα.

Ο κάζουαλ. Παίζει παιχνίδια μόνο όποτε έχει ελεύθερο χρόνο, συνήθως FIFA και PES και στο τσακίρ κέφι κανένα GTA. Δεν έχει ιδέα από άλλα παιχνίδια, και δεν ενδιαφέρεται για την εξέλιξη των συσκευών και του gaming γενικά. Τα 3-4 παιχνίδια-δώρο κάποιου φίλου που έχει τα βλέπει σαν τρόπο για να περνάει την ώρα του. Πού και πού κατεβάζει κανένα χαζό παιχνίδι σε free trial version, και είτε το παίζει για 5 λεπτά και το παρατάει, είτε συνήθως του αρέσει και γίνεται έτσι ο μόνος στον κόσμο που ασχολείται με το συγκεκριμένο παιχνίδι που κανένας άλλος δεν έχει καταδεχτεί να υποβιβάσει τόσο πολύ τον εαυτό του και να το παίξει, κερδίζοντας έτσι μια θέση στο Γκίνες του μαλάκα, ενώ ποτέ δε δίνει λεφτά για να αγοράσει παιχνίδια.

Ο κωλοφτιαξάκιας. Αγοράζει κονσόλα με κριτήριο ποια χακάρεται πιο εύκολα, παίζει ένα game αφού πρώτα το έχει ταΐσει με έναν κουβά mods, και γενικά εξασκεί το πάθος του να γίνει κάποτε developer, πάνω στα παιχνίδια. Ξημεροβραδιάζεται στο Game Genie και στο Game Sharks και ξέρει απ' έξω όλα τα hacks, mods και cheats κάθε παιχνιδιού. Μετά από χρόνια πείρα έχει μάθει να γαμάει ένα παιχνίδι στα hacks χωρίς το παιχνίδι να γίνεται corrupted, και έχει φτιάξει τουλάχιστον 10 ιντερνετικά arcade games χωρίς παρόλα αυτά να έχει βγάλει φράγκο.

Ο PCoγλέντης. Έχει κυριολεκτικά γλεντήσει το PC του σε αναβαθμίσεις, έχει σκληρό δίσκο 28 tb, πριν την κρίση έδινε δίνει ακόμα κάθε τρίμηνο 300 ευρώ για κάρτα γραφικών. Δε διαφέρει από τον κωλοφτιαξάκια, αυτοί οι δύο κάνουν την ίδια δουλειά, απλά ο ένας έχει περιλάβει τις κονσόλες και ο άλλος τα PC. Με τις γνώσεις και την εμπειρία που έχει αποκτήσει θα μπορούσε να έχει γίνει developer, καθώς έχει βρει σκάβοντας τα source codes εκατοντάδων παιχνιδιών, αλλά προτιμάει να εξελίσσει  κάνει κωλονοσκόπηση σε αυτά που ήδη υπάρχουν παρά να φτιάχνει από την αρχή τα δικά του. Α, και χρησιμοποιεί μόνο Linux επειδή έχει backtrack.

Ο retro-gamer. Πάνω από 40 χρονών τώρα, έχει μεγαλώσει με Pacman και Space Invaders, δεν ξέρει το παραμικρό για το gaming μετά το 1990, αλλά αν σε δει να παίζεις στο PC μέσω browser ή mame κάποιο παλιό αγαπημένο του arcade game, θα του ξυπνήσουν αναμνήσεις και δε θα σου πει όχι αν του το δώσεις να το δοκιμάσει, αν και μετά από λίγο θα σου πει σοκαρισμένος πόσο δύσκολες είναι οι νέες τενχολογίες και ότι στην εποχή του με δύο κουμπιά έκανες τα πάντα. Είναι ο κλασικός τύπος που η μπογιά του έπαψε να περνάει όταν τέλειωσαν τα 80s, πούλησε το παπάκι για να πάρει BMW την οποία τράκαρε οδηγώντας μεθυσμένος μετά από ξενύχτι στο Γονίδη στα 90s και τώρα τον βλέπεις με Fiat Punto ή Opel Corsa. Αν τυχαία δει κανένα ξεχασμένο μπιλιαρδάδικο-ουφάδικο μπορεί να μπει μέσα και να ψάχνει arcade για να ρίξει κέρμα, για να μάθει τελικά ότι τα τελευταία μπλιμπλίκια τα ξεχαρβάλωσαν το 2002 επειδή έμοιαζαν με φρουτάκια.

Το πλουσιόπαιδο. Αγοράζει όλα τα blockbusters πριν καν βγουν στην Ελλάδα, έχοντας κάνει προπαραγγελία από Αμερική ή Ιαπωνία μόνο και μόνο για να λέει ότι έχει αυτό που θέλουν να έχουν όλοι οι άλλοι. Πολλές φορές τα κρατάει αχρησιμοποίητα, απλά θέλοντας να ικανοποιήσει τον υποσυνείδητο πόθο του να τη λέει στους άλλους και τη νεανική κάβλα του ότι ενώ είναι πλούσιος ο πλούτος δε σημαίνει τίποτα γι' αυτόν. Στο σχολείο τον κάνουν παρέα όλοι μόνο για να δουν από κοντά το καινούριο PS3, όπως και την καινούρια Porsche και το καινούριο Rollex. Φυσικά δεν αφήνει κανέναν να βάλει χέρι στα games του γιατί όπως κάθε γιάπης έτσι κι αυτός είναι αρκετά αυτάρεσκος και ψώνιο ώστε να μοιραστεί έστω και ένα race 5 λεπτών στο GT5 ή ένα online sniper gameplay στο MW2.

O μη-gamer gamer. Mπαινοβγαίνει κάθε μέρα σε παιχνιδάδικα αλλά δεν αγοράζει τίποτα. Είναι συνήθως μπάκουρας που ψάχνει για ασχολία, ή απλά θέλει να τον παίξει με την πωλήτρια, άσχετα αν η πιθανότητα να βρει γυναίκα πωλήτρια σε game store είναι μικρότερη από το να κάνει σεξ με άντρα η Μακρυπούλια. Τον ίδιο τύπο μπορείς να τον συναντήσεις και σε βιντεοκλάμπ, πάλι χωρίς να αγοράζει τίποτα. Το μόνο που καταφέρνει είναι να σπάει τα αρχίδια των εργαζομένων περισσότερο από ότι θα έσπαγε τα δικά μου αρχίδια ένα τηλέφωνο του κολλητού μου στις 3 η ώρα το πρωί για να μου πει ότι πήρε το κύπελλο Σουηδίας στο FΜ 07 με τη Μπρομαποϊκάρνα. Και εμένα μου 'χουν συμβεί και τα δύο. Άραγε ένας πρώην υπάλληλος σε game store που τον επισκέπτονταν καμμένοι μπάκουρες που κοιτούσαν μια ώρα τα ράφια χωρίς να αγοράζουν τίποτα, και το βράδυ τον έπαιρνε ο κολλητός του τηλέφωνο για να πανηγυρίσει τις εικονικές επιτυχίες του στο FΜ 07, πόσες πιθανότητες έχει να κάνει κάτι καλύτερο από το να γράφει σε μπλογκ ό,τι του κατέβει;

Λέξεις και φράσεις που μου προκαλούν έλκος στα αυτιά κάθε φορά που τις ακούω

Το σημερινό άρθρο είναι αφιερωμένο σε λέξεις και φράσεις που όταν τις ακούω μου προκαλούν περισσότερο πόνο στα αυτιά από ότι το τσιρλιό ενός βουβαλιού σε απόσταση 5 χιλιοστών από το δεξί μου τύμπανο υπό τους ήχους dubstep,. Ξεκινάμε.

"100 φορές να παίζαμε, τις 99 θα είχαμε κερδίσει". Το ακούω συνέχεια από πικραμένους οπαδούς μετά από κάποια ήττα της ομάδας τους, Εκτός από το ότι μιλάνε σε πρώτο πληθυντικό, κάνοντας έτσι και τους εαυτούς τους συμμέτοχους στις νίκες κάποιων άλλων, αφού οι ίδιοι είναι ανίκανοι να νικήσουν ακόμα και στο γκρινιάρη, αυτή τη φράση δεν ακούω ποτέ να τη λένε όταν η ομάδα τους νικάει. Αντίθετα, όταν οι παίκτες που ο μαλάκας της ιστορίας μας θεωρεί "ομάδα του" χάνουν επειδή δεν έχουν καταφέρει να βγάλουν από το μυαλό τους το μουνί που γάμησαν το προηγούμενο βράδυ και να συγκεντρωθούν στο παιχνίδι, ο μαλάκας πάει να δικαιολογηθεί λέγοντας "100 φορές να παίζαμε με αυτούς, τις 99 θα τους είχαμε κερδίσει". Ψιτ, χαϊβάνι, το ότι αυτοί κέριδσαν τους "δικούς σου" τη μια φορά που παίξανε δείχνει αν μη τι άλλο ότι οι πιθανότητές τους να νικήσουν την ομάδα σου είναι σίγουρα κάτι παραπάνω από 1/100. Παραδέξου ότι η ομάδα σου ρούφηξε την ελεφαντόπουτσα και κόψε τη γκρίνια.

"Ένα από τα καλύτερα". Αυτή η φράση δε βγάζει ούτε καν νόημα. "Μια από τις καλύτερες ταινίες, ένα από τα καλύτερα παιχνίδια, ένα από τα καλύτερα αμάξια..." Το καλύτερο είναι υπερθετικός βαθμός, άρα υπάρχει μόνο ένα αντικείμενο που να είναι το καλύτερο στην κατηγορία του. Το να λες "ένα από τα καλύτερα" είναι πιο άκυρο και από άλμα ντοπαρισμένου αθλητή στους Ολυμπιακούς. Τώρα που το σκέφτομαι, κανένα άλμα ντοπαρισμένου αθλητή δεν έχει ακυρωθεί στους Ολυμπιακούς, ίσως γιατί τότε θα έπρεπε να ακυρωθούν όλοι οι αγώνες. Πού είχαμε μείνει; Α, ναι. Με αυτή τη λογική, οτιδήποτε δεν είναι το χειρότερο, είναι ένα από τα καλύτερα. Σταματήστε λοιπόν να γλείφετε τον αγαπημένο σας σκηνοθέτη λέγοντας ότι έφτιαξε "μια από τις καλύτερες ταινίες ever" γιατί γίνεστε απλά αστείοι.

"Τα τούρκικα σίριαλ είναι η παρακμή της ελληνικής τηλεόρασης". Ναι. Τη Σεχραζάτ και το Σουλεϊμάν περίμενε αυτή η υπεργαμάτη τηλεορασάρα που είχαμε για να παρακμάσει. "Μα η τηλεόραση είναι ελληνική και δείχνει μόνο ξένα". Σου 'χω νέα μαλάκα. Όλα τα προγράμματα που έβλεπες εδώ και 20 χρόνια στην ελληνική τηλεόραση ήταν αντιγραφές αντίστοιχων ξένων προγραμμάτων. Δε σε πείραζε να βλέπεις την πιο κραχτή αμερικανιά που σου την περνούσαν για ελληνική παραγωγή, και σε πειράζει μια τούρκικη παπαριά που τουλάχιστον δε σου την πασάρουν σαν ελληνική; Το μόνο εντελώς ελληνικό πρόγραμμα που είχε η τηλεόραση τα τελευταία 23 χρόνια ήταν το Ζευγάρι της Χρονιάς. Κι αυτό γιατί κανένας ξένος δε σκέφτηκε να φτιάξει τέτοια μαλακία. "Μα χάνουν τις δουλειές τους οι Έλληνες ηθοποιοί". Αχ, καλέ, μικρέ και αθώε μου τηλεθεατή. Ζηλεύω την άγνοιά σου. Οι Έλληνες ηθοποιοί δεν είναι ούτε μεταλλωρύχοι στη Χιλή ούτε εργάτες σε πυρηνικά εργοστάσια της Ιαπωνίας. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν τουλάχιστον άλλες 3 δουλειές, θέατρο, κινηματογράφο, επιθεωρήσεις κλπ. Άσε που για το σημερινή κατάσταση της τηλεόρασης φταίνε ΚΑΙ οι ηθοποιοί, που για να παίξουν σε σίριαλ ζητάνε από τους καναλάρχες τους ίδιους μισθούς που έπαιρναν και πριν την κρίση. "Μα καταστρέφεται η ελληνική παράδοση και μολύνεται η εθνική συνείδηση των παιδιών μας". Ννναι...κάτσε μισό λεπτό να συνέλθω από την παράλυση που μόλις μου προκάλεσες. Γιά να μαντέψω. Είσαι ο ίδιος τύπος που θεωρεί ελληνική παράδοση το τσιφτετέλι, το μπουζούκι και το ιμάμ μπαϊλντί. Έτσι; "Μα θα μας κάνουν να κόψουμε την τηλεόραση". Όχι, δε θα την κόψεις, εσύ ειδικά, Γιατί παραμένεις ο ίδιος βλαχοελληναράς τηλεθεατής, που δεν έκοψες την τηλεόραση ούτε όταν τα κανάλια έκαναν σίριαλ τον Πόλεμο του Κόλπου το 1991 δείχνοντας ψυχεδελικές σκηνές με κορμιά παιδιών να τσαλαπατιούνται από τανκς, δεν την έκοψες ούτε όταν σε πότιζαν με δέκα τόνους ριάλιτι στα early 2000s που το ένα συναγωνιζόταν το άλλο για το ποιό θα έχει το μεγαλύτερο ξεκατίνιασμα, δεν την έκοψες ούτε όταν η Δρούζα έκανε 10 απανωτές εκπομπές με θέμα τη φραπελιά, δε θα την κόψεις ούτε τώρα. Γιατί είσαι ο ίδιος καναπεδάκιας. Στη δικιά σου μαλακία ποντάρουν οι καναλάρχες και λένε "ό,τι και να τους ταΐσουμε, αυτοί θα το μασήσουν μια χαρά". ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΟΡΝΙΟ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΥ. Αν αντί για μπαλάκια του πινγκ πονγκ είχες αρχίδια, και μαζί με αυτά είχες και 1 εκατομμυριοστό του εγκεφάλου που έχει ένας άνθρωπος, δε θα περίμενες να βάλει το ΜEGA και ο ANT1 τούρκικα για να κλείσεις την τηλεόραση. Θα το είχες κάνει πολύ καιρό πριν. Ούτε κι εγώ βλέπω τούρκικα. Δε βλέπω όμως ούτε "ελληνικά".

"-gate". Aυτή η κατάληξη χρησιμοποιείται εδώ και κάτι χρόνια σαν κατάληξη σε ονόματα σκανδάλων. Ο μαέστρος της μαλακίας που την επινόησε, παίρνοντας παράδειγμα το Watergate, ξέχασε ότι το σκάνδαλο του Watergate ονομάστηκε έτσι από το συγκρότημα κτιρίων στο οποίο έγινε η διάρρηξη, και ότι "gate" δε σημαίνει "σκάνδαλο". Από τότε έχουμε το κάθε σκάνδαλο, άσχετα με το πόση σχέση έχει με το Watergate, να παίρνει αυτή την κατάληξη. Rathergate, Filegate, Rubygate... Και όταν βγήκε η ιστορία με τις κασέτες του Μπέου, κάποια τσακάλια της ελληνικής δημοσιογραφίας σκέφτηκαν να το ονομάσουν Κασέταgate. ΚΑΣΕΤΑGATE; ΑΛΗΘΕΙΑ;;; Είστε κληρονομικά ή εξ αγχιστείας μαλάκες;

"Δεν είμαι ρατσιστής, αλλά..." Κάθε φορά που κάποιος λέει αυτή τη φράση, αμέσως μετά την ακολουθεί με κάτι που βρωμάει ρατσισμό και προκατάληψη περισσότερο από όσο βρωμάει ένα παρατημένο χαλί στο πατάρι του σπιτιού μου. "Δεν είμαι ρατσιστής αλλά... ...οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές". "Δεν είμαι ρατσιστής αλλά... ...οι λευκοί είναι ανώτεροι από τους μαύρους" και άλλα τέτοια. Ποιος ο λόγος λοιπόν να προσπαθείς να μας πείσεις ότι δεν είσαι ρατσιστής, αφού λίγα δευτερόλεπτα μετά θα επιβεβαιώσεις το αντίθετο; Ή μήπως νομίζεις ότι αυτά που λες σταματάνε να είναι προκατειλημμένες μπούρδες αν τα καλύψεις με μια πομπώδη δήλωση μη-ρατσισμού στην αρχή της φράσης σου; Με αυτό το μόνο που καταφέρνεις είναι να με κάνεις να θέλω να σου φορέσω τα άντερα περιλαίμιο πριν καν ακούσω τη γνώμη σου.

"πάνε άκου Βανδή/Βίσση/Κοκκίνου/κλπ/κλπ". Αυτή τη φράση την ακούω συνήθως από πιτσιρικάδες πωρωμένους με το είδος μουσικής που τους αρεσει, για να είμαι ειλικρινής πιο συχνά μεταλλάδες, που όταν πας να κάνεις την παραμικρή κριτική στο αγαπημένο τους συγκρότημα ή είδος, σου απαντάνε με το ύφος ξυνισμένης φιλολόγου του γυμνασίου "αν δε σ' αρέσει, πάνε άκου Βανδή και Μαζωνάκη". Η πίεση του αίματος που νιώθω όταν ακούω αυτή τη φράση ξεπερνάει την πίεση 90χρονης γιαπωνέζας γριάς την ώρα του τσουνάμι.. Είναι περιττό ακόμα και να απαντήσεις σε κάτι τέτοιο. Το να εξηγήσεις στον καμμένο πιτσιρικά ότι αν δεν ακούω power metal/alternative rock/horrorcore/trip-hop/electro funk/cybergrind/illbient darktronic splittercore, αυτό σημαίνει ότι ακούω περισσότερο κάποιο από τα άλλα 579.348 είδη μουσικής που υπάρχουν εκτός από τα σκυλάδικα, είναι σα να προσπαθείς να πείσεις ιεροεξεταστή του 15ου αιώνα ότι η γη κάνει κύκλους. Και τα δύο θα σε οδηγήσουν στο κάψιμο. Αν και δεν ξέρω τι είναι ποιο επίπονο, κάψιμο στην πυρά ή κάψιμο εκατομμυρίων εγκεφαλικών κυττάρων από συζήτηση με τον Μπετόβεν της μαλακίας, που εκτός των άλλων μειώνει και το είδος μουσικής που λέει ότι ακούει, θεωρώντας ότι ο μόνος του ανταγωνισμός είναι η Βανδή και ο Μαζωνάκης.

"Χρόνια καλά". Λέγεται συνήθως σαν "αντι-ευχή" στο "χρόνια πολλά" από καγκουροχιπστεράδες που θέλουν να το παίξουν εναλλακτικοί. Ακόμα δεν έχω καταλάβει το νόημα αυτής της "ευχής", βασικά δεν έχω καταλάβει ακόμα αν πρόκειται για ευχή ή για κατάρα. Το να λες στον άλλο χρόνια καλά είναι σα να του λες "στα παπάρια μου αν θα ζήσεις πολύ, δε θα με πειράξει να πεθάνεις του χρόνου τέτοια μέρα αρκεί να έχεις ζήσει καλά μέχρι τότε". Οι ίδιοι χιπστεράδες που λένε "χρόνια καλά" είναι αυτοί που λένε και ότι δεν τους ταιριάζει η ευχή "να τα εκατοστήσεις" πριν αρχίσουν να κλαψομουνίζουν για το ότι δε θέλουν να γίνουν γέροι αφού οι γέροι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα από όσα κάνουν οι νέοι και ότι θα προτιμούσαν να πεθάνουν νέοι και πάνω στην ακμή τους. Εκτός από το γεγονός ότι κάτι τέτοιοι τύποι είναι φασιστόμουτρα αφού θέλουν να καθορίζουν οι ίδιοι ακόμα και τις ευχές που θα τους δίνεις, έχω μια ιδέα. Σκέφτηκα να λανσάρω τη νέα ευχή γενεθλίων αποκλειστικά για χιπστεράδες. Τέρμα το:

-Πόσα κλείνεις;
-25.
-Να τα εκατοστήσεις.

Τώρα θα υπάρχει μόνο το:

-Πόσα κλείνεις;
-25.
-Να γίνεις 26.

Πιστεύω ότι δε θα τους χάλαγε καθόλου μια τέτοια ευχή, και θα τους πήγαινε γάντι από όσα μου έχουν δείξει.

"Τα αριστερά ΜΜΕ". Το ακούω κάθε τόσο από κλαψιάρηδες ψεκασμένους "συντηρητικούς" που λένε ότι "τα αριστερά ΜΜΕ δε μας αφήνουν την ελευθερία να πούμε τη γνώμη μας", ¨"τα αριστερά ΜΜΕ έχουν διαβρώσει την κοινωνία" και άλλα τέτοια το ίδιο χαριτωμένα, αναφερόμενοι σε όλα τα ΜΜΕ. Περιμένετε λίγο να σκεφτώ. Ναι. Τελικά έχουν δίκιο. Εκτός από το MEGA, τον ANT1, το ΣΚΑΙ, το ALPHA, την ΕΤ1, τη ΝΕΤ, την ΕΤ3, το ΤΗΛΕΑΣΤΥ, το Βήμα, το Έθνος, την Καθημερινή, τα Νέα, το Πρώτο Θέμα, τον Πρετεντέρη, τον Καψή, τον Τσίμα, τον Ευαγγελάτο, τον Χατζηνικολάου, την Τρέμη, τη Στάη, τον Παπαχελά, το Θεοδωράκη, το ΔΟΛ, το ΑΠΕ-ΜΠΕ, το in.gr, το newsit, το newsbomb, το newsnow, το newsbeast, το news247 και το newsgamiemaimetonkanalarxigianaparwdeltioallamexritotekathomaikaigrafwblog, όλα τα άλλα ΜΜΕ είναι αριστερά και διαβρωμένα από εαμοσλαβοκομμουνιστοσυμμορίτες.

"soz". Το βλέπω στο ίντερνετ να αντικαθιστά το "sorry" από πουτσοκέφαλους που για κάποιο λόγο βάζουν ένα z αντί για rry, που θα τους έπαιρνε ένα ολόκληρο τέταρτο του δευτερολέπτου να το γράψουν. Τώρα πρόσφατα αυτό το έκτρωμα έχει υποστεί γενετική μετάλλαξη και έχει βγάλει έναν ακόμα πιο ηλίθιο απόγονο, το soz boz (για όσους δεν έχουν χύσει όλη τους τη φαιά ουσία στο να καίγονται σε forums και δεν είναι μυημένοι, σημαίνει sorry boss). Mπορώ με σιγουριά να πω ότι αν αυτές οι "λέξεις" ήταν άνθρωποι, θα οργάνωνα τη γενοκτονία τους.

"Πιο [οτιδήποτε] πεθαίνεις". Όταν άκουσα για πρώτη φορά το "πιο βλάκας πεθαίνεις", αναρωτήθηκα "έχει πεθάνει κανείς μόνο από βλακεία;" Είναι τόσο ηλίθιο σαν ατάκα, που δεν είχα καμιά αμφιβολία ότι αργά ή γρήγορα θα γινόταν trend. Δεν είναι αστείο. Δεν ήταν αστείο την πρώτη φορά που ειπώθηκε, και δεν είναι αστείο ούτε όταν το λες κάθε μέρα αφού έχει γίνει trend και το έχουν πει άλλοι τόσοι πριν από σένα.

"Τρίτη ηλικία". Αν ήθελα για κάποιο λόγο να συναντήσω αυτόν που χρησιμοποίησε αυτή τη φράση και αυτόν που την έκανε mainstream (σίγουρα είναι διαφορετικά πρόσωπα) ο λόγος αυτός θα είναι για να τους παλουκώσω με ξύλινο πάσσαλο και να τους καρφώσω τα κεφάλια σε τοίχο περασμένο από πάνω μέχρι κάτω με ηλεκτροκόλληση. Ο όρος τρίτη ηλικία σημαίνει ότι υπάρχει και πρώτη και δεύτερη ηλικία. Γιατί λοιπόν δεν ακούω ποτέ κανέναν να μιλάει για πρώτη ή για δεύτερη ηλικία, αλλά ακούω τον κάθε μυξοτρόμπα να λέει για την "τρίτη ηλικία", το πόσο ευάλωτη είναι και το πόσο καταραμένοι στα καζάνια της κόλασης θα είμαστε εμείς αν της πάμε κόντρα. Αν ο άλλος είναι γέρος, θα τον πεις γέρο. Τι μπορεί να σου κάνει; Θα βγάλει την ξιφολόγχη που κρατάει από τον πόλεμο του '40 και την έχει κρυμμένη μέσα στο πι του και με μια αεροπλανική κίνηση θα σου την καρφώσει μέσα στο λαιμό πριν προλάβεις να πεις μουστοκούλουρο; Αν ναι, τότε είναι ο Super grandpa, οπότε δικαιωματικά μπορεί να αυτοαποκαλείται όπως θέλει και να ανήκει σε όποια ηλικία θέλει. ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ.

"Να μη μιλάνε για μας οι Γερμανοί". Μου είχαν γίνει τα αρχίδια λάστιχα ρώσικου τρακτέρ πριν 2 ή 3 χρόνια όταν όλα τα ΜΜΕ μιλούσαν για την "υπεροπτική στάση της Γερμανίας/της ΕΕ/της Κομισιόν για την Ελλάδα". Είπα "είναι απλά η καινούρια δημοσιογραφική διάρροια που θα μας ταΐζουν μέχρι την επόμενη απόδραση του Παλαιοκώστα" και σκέφτηκα ότι αργά ή γρήγορα ο μεγέθουςμ 1,5 εκατοστoύ πούτσος του Πρετεντέρη θα σκάσει από τη μαλακία και θα σταματήσει να μας λέει για το πόσο αχάριστοι είναι οι Γερμανοί, πόσο αλαζόνες είναι οι ευρωπαίοι εταίροι μας, και πόσα μας χρωστάνε αυτοί από κάποιο πόλεμο πριν 70 χρόνια. Τελικά βγήκα λάθος. Το πανηγυράκι δε σταμάτησε εκεί και τώρα ο κάθε ελληνάρας που για δυο δεκαετίες η κοιλιά του είχε γίνει πιο μεγάλη από το Σαντιάγκο Μπερναμπέου, φωνάζει (πάντα με το πιτόγυρο στο στόμα) για την αλαζονική στάση της Κομισιόν. Έι, βλάχο, Η ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΛΑΖΟΝΙΚΗ ΣΤΑΣΗ. Δεν το ήξερες αυτό όταν έμπαινες στην ΕΕ με ψεύτικα νούμερα, και κορδωνόσουνα ότι έγινες ευρωπαίος; Και μου ζητούσες κιόλας να σου γράφω κάθε τόσο πόσο είναι σε δραχμές το ένα, τα δύο, τα πέντε και τα 10 ευρώ, γιατί ήσουνα τόσο τεμπέλης που βαριόσουνα να κάνεις την πιο απλή μαθηματική μετατροπή μόνος σου. Τι θυμήθηκα πάλι ο τεράστιος...

"Δεν είμαι καλός στα μαθηματικά". Το ακούω με άτομα που ξεπερνούν σε έλλειψη αυτοσεβασμού τη Μαριάννα Ντούβλη. Κάθε φορά που μια συζήτηση καταλήγει σε κάποιο θέμα που να έχει την παραμικρή σχέση με αριθμούς, πετάνε ένα "δεν είμαι καλός στα μαθηματικά" και έχουν ξεμπερδέψει από την τιτάνια και απροσπέλαστη υπόθεση να υπολογίσουν πόσο κάνει 25 + 30. Το χειρότερο με αυτά τα άτομα είναι ότι έρχονται και σε ρωτάνε την πιο εύκολη πρόσθεση για να βρουν αν τους έκλεψε η ταμίας στο σούπερ μάρκετ, και όταν τους λες το αποτέλεσμα σε κοιτάνε σαν να έχουν μπροστά τους τη ζωντανή διασταύρωση του Νεύτωνα, του Ρίμαν και του Τέσλα. Είναι πραγματικά αποκαρδιωτικό να βλέπεις πώς κάποιοι άνθρωποι αρνούνται να βάλουν το μυαλό τους στον παραμικρό κόπο και σκέψη, ακόμα κι αν έχει να κάνει με τις πιο εύκολες πράξεις σε όλο το αλγεβρικό σύστημα.

"Η Αθήνα έχει ουρανοξύστες..." Όχι. Από τη στιγμή που δεν έχεις δει ουρανοξύστη ούτε από το Google Earth, δε μπορείς να μιλάς για "ουρανοξύστες στην Αθήνα". Ουρανοξύστης λέγεται ένα κτίριο όταν παθαίνεις κράμπα στο σβέρκο από το σήκωμα του κεφαλιού προς τα πίσω για να το δεις ολόκληρο. Το Intercontinental, το εμπορικό στον Πειραιά και ο πύργος στη Μεσογείων, ΔΕΝ είναι ουρανοξύστες. Και για να σου δώσω να καταλάβεις καλύτερα:

Αν εγώ τώρα σηκωθώ και πάω μέχρι τη Μεσογείων με τον πούτσο μου σε στάση σηκωμένου λεβγιέ ταχυτήτων από αλουμίνιο, και τον αμολήσω για κατούρημα έξω από το γιαπί που ονομάζουν πύργο των Αθηνών, να είστε σίγουροι ότι το κατουρλιό μου θα γεμίσει την ταράτσα.

"Η τάδε διάσημη γκόμενα είναι λεσβία". Πείτε μου μία διάσημη (και γαμήσιμη) γκόμενα που να μην την έχουν βγάλει λεσβία; Μέχρι και για την Παπαρίζου το έχω ακούσει μαλάκα (αφού πρώτα το άκουσα κατά καιρούς από τα 90s μέχρι σήμερα για Xρονοπούλου, Σολωμού, Τουτουντζή, Γαρμπή, Παπαχαραλάμπους και Ζέτα Δούκα). Άραγε οι αγάμητες κυράτσες που στα 90s έγραφαν στις πίσω σελίδες του 7 μέρες τιβί και τώρα έχουν εξαπλωθεί και στο ίντερνετ, ποιο σκοπό έχουν να βγάλουν λεσβίες όλες τις γκόμενες που έχουν τα βυζιά τους στη θέση τους και όχι στα γόνατα όπως αυτές; Α, ναι. Με αυτό τον τρόπο νομίζουν ότι θα κάτσουν να τις γαμήσουν οι άντρες τους, μιας και θα έχουν σταματήσει να βαράνε κάθε βράδυ μαλακία για την Παπαρίζου, ξενερωμένοι από το ότι το τάδε περιοδικό την έβγαλε λεσβία. Πρώτον αγάμητες γριές, ξεχνάτε το πιο βασικό: Για τον άντρα η μαλακία και το γαμήσι είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Το ότι τον παίζουμε με κάποια γκόμενα δε σημαίνει απαραίτητα ότι φαντασιωνόμαστε να τη γαμήσουμε ούτε ότι μας ενδιαφέρει αν αυτή υπάρχει ποτέ στο παρόν σύμπαν περίπτωση να μας κάτσει. Ίσα ίσα που την παίζουμε με αυτές που ξέρουμε ότι έχουμε τις λιγότερες πιθανότητες να γαμήσουμε όσο τουλάχιστον είμαστε άφραγκοι. Και δεύτερον, Ο ΑΝΤΡΑΣ ΔΕΝ ΞΕΝΕΡΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΛΕΣΒΙΑ. Ο άντρας μπορεί να τραβήξει μαλακία μέχρι και με τη φαντασία ενός τούβλου που πέφτει ανάμεσα σε 2 σαλιγκάρια που κάνουν σεξ κάτω από μια μανταρινιά. Πόσο μάλλον με τις λεσβίες. Ο άντρας χύνει τον Ατλαντικό μόνο στην ιδέα ότι δυο μουνάρες κάνουν λεσβιακό γαμήσι, ψαλιδάκια ή πλακομούνι. ΔΕΝ ΞΕΝΕΡΩΝΕΙ. Οπότε κομπλεξικές κυράτσες, σας ενημερώνω με χαρά: YOU HAVE FAILED.

"-Τι ζώδιο είσαι;
-Δεν ξέρω.
-ΤΙ; ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΤΕ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ;;;"

Πόσες φορές το ακούω αυτό, όταν λέω επίτηδες σε γκόμενα ότι δεν ξέρω ποιο είναι το "ζώδιό" μου (και η αλήθεια είναι ότι επί χρόνια έκανα επίμονες προσπάθειες για να το ξεχάσω, αλλά ας όψεται η μάνα μου που ήρθε να με δει φέτος τα χριστούγεννα και πέρασε όλη τη μέρα βλέποντας Μενεγάκη). Όχι μωρή, το ότι μπορεί να μην ξέρω το ζώδιό μου δε σημαίνει ότι δεν ξέρω πότε γεννήθηκα (!). Σημαίνει ότι είμαι αρκετά εξελιγμένος σαν ανθρώπινο είδος εν έτει 2013 για να πιστεύω σε αυτό το μίγμα βοδινού τσιρλιού και ρινοκερίσιου κάτουρου που ονομάζεται ζωδιακός κύκλος. Και ΟΧΙ αγαπητέ μουνόδουλε αναγνώστη, δε βγάζεις γκόμενα με το ωροσκόπιο. Οι παππούδες μας που δεν είχαν ζώδια πώς γαμούσαν κάθε μέρα; Ο δικός μου τουλάχιστον. Ο δικός σου μπορεί να ήταν το ίδιο μουνόδουλος με σένα και να περίμενε τη γιαγιά σου να τον γαμήσει πάνω στα χόρτα με μια αγγουροντομάτα για strap-on. Αντίθετα εσύ που με διαβάζεις αυτή τη στιγμή και πιστεύεις στην αστρολογία, είσαι παρθένος από τη γέννα σου. Μη βιαστείς να το διαψεύσεις. ΦΑΙΝΕΤΑΙ.

"Νιώθω εθνικά υπερήφανος με τη x-y-z αθλητική επιτυχία". Πραγματικά δεν υπάρχει μεγαλύτερη σάχλα από το να λες ότι νιώθεις "εθνική υπερηφάνεια" για ένα αθλητικό θέμα. Ναι. Θα πάει μπροστά η Ελλαδάρα τώρα που 11 μαντραχαλάδες ή 5 ντερέκια κέρδισαν κάποιους άλλους 11 μαντραχαλάδες (ή κάποια άλλα 5 ντερέκια). Εθνικά υπερήφανοι για αθλητικούς λόγους είναι αυτοί που δεν έχουν να περηφανευτούν τίποτα άλλο ούτε για τον εαυτό τους ούτε για το έθνος στο οποίο λένε ότι ανήκουν. Πόσο ωραίο είναι για σένα που κάποιοι άλλοι σε κάνουν να αισθάνεσαι αφεντικό για 1 μέρα, αφού όσες φορές έχεις προσπαθήσει εσύ ο ίδιος να κάνεις το αφεντικό πήρες τα παπάρια σου σε megamix; Περήφανοι μπορούν να είναι οι 11 μαντραχαλάδες (ή τα 5 ντερέκια) επειδή μετά τη νίκη τους (και όχι "μας") θα πάνε να τα σπάσουν το βράδυ στο Βέρτη χωρίς να πληρώσουν τίποτα και ο μισθός τους θα ανέβει από 100.000 σε 300.000 ευρώ το μήνα. Εσύ δε μπορείς να είσαι περήφανος γι' αυτό, όσο κι αν έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι κι εσύ συμμετείχες στο "θρίαμβο". Είσαι ο ίδιος ψωλορούφας που όποτε παίζει ο Ζαμπίδης με Τούρκο μιλάς για "πόλεμο", ενώ όταν παίζει με Έλληνα για "συναδελφικό αγώνα". Όχι μαλάκα. Αν έχεις τα αρχίδια, όπως μετατρέπεις μέσα στο μυαλό σου τον αγώνα με τον Τούρκο σε πόλεμο, σε προκαλώ να μετατρέψεις και τον αγώνα Έλληνα με Έλληνα σε εμφύλιο. Έχεις τα αρχίδια; Σιγά μην τα έχεις.

"Επαναστατικό". Το ακούω σε κάθε διαφήμιση που δε σέβεται τον εαυτό της ούτε το προϊόν που διαφημίζει. "Το νέο επαναστατικό πιστολάκι της Γκαρνιέ", "ολοκαίνουρια επαναστατική συρταριέρα που ανοίγει με σάλιωμα", "αγοράστε τώρα το επαναστατικό βάζο-καπέλο. Στο σπίτι το κρατάτε ίσια. Στην παραλία ανάποδα". Περιττό να εξηγήσω ότι τίποτα από αυτά δεν είναι επαναστατικό. Επαναστατικό είναι κάτι που αλλάζει μια για πάντα κάποια δεδομένα που υπάρχουν μέχρι την εμφάνισή του, σε παγκόσμια κλίμακα. Η ατμομηχανή. Το αεροπλάνο. Το ίντερνετ, μπορούν να χαρακτηριστούν έτσι. Η ηλεκτρονική φωσφοριζέ παντόφλα που με το πάτημα ενός κουμπιού γίνεται φιδάκι για τα κουνούπια, ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ.

"Όλοι προπονητές γίνατε". Το λένε πάντα οι "ψυχραιμότεροι" (δηλαδή οι ξενέρωτοι ήρεμοι χλεχλέδες) για να το παίξουν "διαφορετικοί" όταν όλοι οι άλλοι βρίζουν ή κάνουν κριτική σε έναν προπονητή μιας ομάδας όταν βλέπουν όλοι μαζί μπάλα.

Θεατής 1: Κάνε αλλαγή ρε τρόμπα!
Θεατής 2: Βγάλε ρε άσχετε αυτό το παλτό από το παιχνίδι, τι τον κρατάς μέσα μαλάκα!
Θεατής 3 (ο "ψυχραιμότερος") Σταματήστε ρε, όλοι προπονητές γίνατε;

Και τα τρία άτομα στην παραπάνω συζήτηση είναι fail. Οι δύο πρώτοι γιατί λένε στον προπονητή τι να κάνει, λες και υπάρχει καμιά περίπτωση να τους ακούσει, ή λες και θα αλλάξει τίποτα στη μίζερη ζωή τους αν δεν κάνει "αλλαγή" ή αν δε βγάλει από το παιχνίδι "το παλτό". Θυμίζουν τις γριές που έβλεπαν στα 90s το Καλημέρα Ζωή και έδιναν συμβουλές από τον καναπέ στον αστυνόμο Θεοχάρη ("πάνε εκεί, κάνε αυτό, μην πας εκεί είναι παγίδα" κτλ). Αλλά ο πιο σπαστικός είναι ο τρίτος. Εκτός του ότι θέλει να το παίξει υπεράνω και να σταματήσει τους άλλους για να μην ανάψουν τα αίματα στο γήπεδο/καφενείο/εμπορικό με γιγαντοοθόνη, παρά το γεγονός ότι κατά βάθος ψοφάει για τέτοιες καταστάσεις, εκείνη τη στιγμή φαίνετα πιο ξενέρωτος και αταίριαστος με την ατμόσφαιρα από ότι ένας πυρηνικός φυσικός στην εκπομπή της Τατιάνας. Και το πιο σημαντικό, όλοι αυτοί που τη λένε στους άλλους ότι κάνουν τους προπονητές χωρίς να είναι, δεν είδα ποτέ όταν οι ίδιοι κάνουν κριτική στους πολιτικούς να μοστράρουν τα πτυχία πολιτικών επιστημών που έχουν.

"Μetrosxual". Ποιος ο λόγος να χρησιμοποιείτα αυτή η λέξη, αφού υπάρχει ήδη μια λέξη που καλύπτει τον ίδιο ορισμό: GAY. Τι; Ο metrosexual δεν είναι gay; Όοοοχι, ο metrosexual δεν είναι gay, όπως και ο LSDάκιας δεν είναι ναρκομανής. Και οι δύο είναι κάτι και δεν το έχουν καταλάβει ακόμα. Ο metrosexual είναι ο gay που δεν το έχει συνειδητοποιήσει, ή που αρνείται να το συνειδητοποιήσει παρά το ότι το πόσο gay είναι φωνάζει περισσότερο από black metal τραγουδιστή με 15 ενισχυτές φωνής. Σταμάτα λοιπόν να το κρύβεις από τους φίλους σου. Εκτός αν οι φίλοι σου είναι νεοναζί σκίνχεντς, οπότε πάλι μην τους το κρύβεις γιατί κι αυτοί όσο κι αν δε φαίνεται έχουν τα ίδια γούστα με εσένα.

"Μετανιώνω που δεν έζησα τότε/που δε γεννήθηκα πιο πριν". Άντε πάλι μπροστά μου ο δολοφόνος του Μπαμπινιώτη. Το "μετανιώνω" το λέμε για κάτι που είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε και δεν το κάναμε. Μπορείς να λες ότι μετανιώνεις που δεν πήδηξες στο Λύκειο τη μουνάρα της τάξης που σήμερα έχει γίνει φωτομοντέλο και εσύ είσαι ακόμα με τον πούτσο στο χέρι, ότι μετανιώνεις που δε σκότωσες τον πατέρα σου όταν αντί για PS3 που του ζήτησες τα χριστούγεννα σου πήρε για δώρο την εγκυκλοπαίδεια του Γιοβάνη, ή ότι μετανιώνεις που χαράμησες τα λεφτά που έβγαλες από τα τελευταία σου κάλαντα πριν 10 χρόνια για να κάνεις τα μαλλιά σου ράστα. Δε μπορείς να πεις ότι μετανιώνεις που δεν έζησες τα 90s. Αν ήθελες να ζήσεις τα 90s, η μόνη που έπρεπε να μετανιώνει είναι η μάνα σου που δεν πηδήχτηκε με τον πατέρα σου 10 χρόνια νωρίτερα. Αλλά έτσι κι αλλιώς σε κόβω πολύ φλώρο και βουτυρομπεμπέ για να ζήσεις εκείνη την αθάνατη εποχή. Βολέψου με τις όποιες πουτσοαναμνήσεις σου από τα 2000s και πολύ σου είναι.

"Τα γραφικά κάνουν το καλό παιχνίδι". ΟΧΙ. Τα γραφικά κάνουν το φαντεζί παιχνίδι. Το καλό παιχνίδι το κάνει το game play και οι χαρακτήρες. Και θα προτιμήσω να γελάσω παίζοντας Donkey Kong, κι ας έχει την ηλικία δύο Bieber, παρά να ξύνω το παπάρι μου περιμένοντας πότε θα τελειώσει η 45λεπτη εισαγωγή του God of War 3 και θα αρχίσει το παιχνίδι. Καλά γραφικά μπορούν να φτιάξουν όλοι. Παιχνίδι όμως που να σε κρατάει καθηλωμένο και να σημαδεύει τα παιδικά σου χρόνια, μόνο λίγοι. Οι σημερινοί προγραμματιστές παιχνιδιών επαναπαύονται πάνω στο φτιάξιμο καλών γραφικών και δε φτιάχνουν τίποτα άλλο, πιστεύοντας ότι μόνο με την πρώτη σκηνή που θα θαμπώνει το μάτι του παίκτη από τη φυσικότητά της, έχει φτιαχτεί το τέλειο παιχνίδι. Το αποτέλεσμα είναι ένας ατέλειωτος κουραδοσωλήνας σε ψηφιακή μορφή. Αν ήθελα φυσικότητα και ρεαλισμό μαλάκες, δε θα έπαιζα video games. Η απάντηση που πρέπει να δίνει ο κάθε gamer που σέβεται τον εαυτό του στα πουστόνεα graphic freaks, είναι η δικιά μου εμπειρία με δύο παιχνίδια της ίδιας σειράς, το GTA San Andreas και το GTA IV. Το San Andreas το έχω από το 2005 και το παίζω ακόμα. Το IV το πήρα το 2009, το τέλειωσα μέσα σε 10 μέρες, φυσικά χωρίς κωδικούς - άλλη μια απόδειξη για το πόσο πολύ ηγούμαι (πόσο πολύ ηγούμαι είναι το how much I rule στα nerdλληνικά), και όταν είχε τελειώσει η ιστορία και δεν υπήρχε τίποτα άλλο να κάνω εκτός από το να γυρνάω σε μια πόλη που το κάθε της σοκάκι φαίνεται ίδιο με τα προηγούμενα, χωρίς να υπάρχει τίποτα νέο, με περαστικούς που σε κοιτούσαν αδιάφορα ακόμα κι αν τους σημάδευες τα αρχίδια με μπαζούκα, και αμάξια που πήγαιναν σαν κώλοι που έχουν στουμπώσει για δύο βδομάδες και δεν τους βγαίνει το σκατό, το βαρέθηκα και το παράτησα. Όσοι έχουν παίξει και τα δύο παιχνίδια συμφωνούν μαζί μου.

Για όλους εσάς που χρησιμοποιείτε κάποια από αυτές τις λέξεις-φράσεις, ή όλες μαζί, συχνότερα από το "και", έχω δύο συμβουλές:

1. Γεμίστε μια μπανιέρα με φασόλια μέχρι πάνω και αρχίστε να τρώτε μέχρι να φτάσετε στον πάτο. Φάτε μέχρι που δε θα μπορείτε να φάτε άλλο, και μετά φάτε ακόμα λίγο. Τα άντερά σας θα σκάσουν και θα σας έρθει χέσιμο. Φροντίστε να γεμίσετε με τα σκατά σας όλη τη μπανιέρα (μη χέσετε σε τουαλέτα, δε θα σας χωρέσει). Μετά, όταν το σκατό σας έχει ξεχειλήσει τη μπανιέρα, βουτήξτε με τα μούτρα μέσα και κάντε scuba diving για τουλάχιστον 10 λεπτά. Θα είναι μια φανταστική εμπειρία, αφού εσείς οι ίδιοι θα έχετε διαλέξει το θάνατό σας, και δε θα πεθάνετε από τρυπημένο έντερο αλλά από πνιγμό μέσα σε μπανιέρα με σκατά. Αν βγείτε ζωντανός, έχετε αποτύχει.

2. Πηγαίνετε στη Θεσσαλονίκη, ανεβείτε στο Λευκό Πύργο και φωνάξτε "ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΦΤΑΣΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ". Αν βγείτε ζωντανός, έχουν αποτύχει οι Θεσσαλονικείς.

Δεν ξέρω με ποιον από τους δύο τρόπους αυτοκτονίας θα πονέσετε περισσότερο, ξέρω όμως ότι και οι δύο λειτουργούν τέλεια.

Αυτοκίνητα που ξεπερνούν την Kelly Osbourne σε ασχήμια

Μπορεί η ασχήμια να είναι κάτι υποκειμενικό (εκτός αν μιλάμε για τη Θήβα, τον Jay-Z ή τα κινέζικα βαζάκια) αλλά κάποια αυτοκίνητα είναι κοινό σε όλους (ή τουλάχιστον σε όσους δεν έχουν επίπεδο γούστου μικρότερο και από τις διαφημίσεις των Jumbo) ότι είναι απελπιστικά άσχημα. Αυτά λοιπόν τα αυτοκίνητα-ατομικές βόμβες ασχήμιας θα αραδιάσω σήμερα. Μερικά από αυτά δεν έχουν έρθει καν στην Ελλάδα, οπότε κάποια ίσως έχετε την τιμή να τα δείτε πρώτη φορά και να τα μάθετε από εμένα. Αν έχεις ποτέ οδηγήσει κάποιο από αυτά, θυμάσαι αυτή την εμπειρία σαν ένα γαμήσι με μια γκόμενα που είχε στολίσει το μουνί της με καρφιά για να σε ευνουχίσει πάνω στο σεξ.

Subaru Baja

Αυτό το αμάξι έχει κρίση ταυτότητας. Δε μπορεί να αποφασίσει αν θέλει να είναι αμάξι ή κάρο, οπότε προσπαθεί να είναι και τα δύο και το αποτέλεσμα είναι μια διασταύρωση της ουράς ενός Datsun με ένα λινό παπούτσι με λαστιχένια σόλα των 5 ευρώ.

+

=

Studebaker Avanti

Κάπως έτσι ήταν ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο το 1963. Ή μάλλον όχι. Κάπως έτσι είναι τώρα ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο του 1963. Το μοντέλο αυτό φτιάχτηκε για να μοιάζει με το Studebaker Lark, και κατέληξε να το ντροπιάζει. Με καμπουριασμένο παρμπρίζ, τις πίσω θέσεις να είναι ψηλότερα από τις μπροστά, και ένα καπό που θα μπορούσε άνετα να μπει πίσω και να γίνει κώλος, το μοντέλο αυτό άλλαξε μια για πάντα την έννοια της λέξης "avanti" για τους κατασκευαστές αυτοκινήτων, και από "μπροστά" κατάντησε να σημαίνει ΣΚΑΤΑ.

Nissan King Cab

                                        

Μετά από αυτό, η Nissan πρέπει να κυνηγήσει νομικά όποιον προμηθεύει τα ποτά στους υπαλλήλους της. Γιατί είναι σίγουρο ότι οι κατασκευαστές αυτής της χυσοπλημμύρας ουρακοτάγκου που θέλει να λέγεται και "King" Cab, είχαν πιει μπόμπα ουίσκι ανακατεμένο με υγρά φρένων όταν το έφτιαχναν. Το 1997 πήραν χαμπάρι αυτή τη μικρή λεπτομέρεια και προσπάθησαν να διορθώσουν τη μαλακάι τους φτιάχνοντας μια νέα έκδοση, και κοιτάχτε πώς τη διαφήμισαν:

Μαλάκα αυτοί εκεί στη Νissan είναι επικίνδυνα σαδιστές. Σου βάζουν μια θεογκόμενα να κάθεται πάνω σε ένα τρομπονοειδές καπό ενός Nissan King Cab, λες και όλες οι γκομενάρες του κόσμου αν σε δουν να οδηγάς αυτό το πορδογέμισμα θα γοητευτούν από την ομορφιά του προφυλακτήρα του που μοιάζει με οθόνη καμμένου βίντεο, θα τρέξουν να μπουν μέσα και θα σου πάρουν ομαδική πίπα πάνω στο τιμόνι. Καλά που βγήκε και το Photoshop δηλαδή και μπορούμε να σβήσουμε εντελώς από τη φωτογραφία όλο το κομφετί ασχήμιας και να την παίξουμε με τα μεμέ και τα καπούλια της γκόμενας χωρίς να κινδυνεύουμε να βγάλουμε από μέσα μας ό,τι φάγαμε τα τελευταία 3 χρόνια.

Pontiac Aztek

Με αυτό το μοντέλο, η Pontiac κατάφερε να αποτελειώσει αυτό που είχε ξεκινήσει ο Κορτέζ, να δολοφονήσει και το τελευταίο πράγμα που είχε μείνει από τους Αζτέκους, το όνομά τους. Αλλά και αυτό ακόμα το γράψανε λάθος (Αztek αντί για Aztec που είναι το σωστό). Πέταξαν έτσι την ευκαιρία αυτό το αυτοκίνητο να έχει πάνω του κάτι σωστό. Φαντάζομαι πώς φτιάχτηκε αυτό το αμάξι. Εκεί που σκέφτονταν ιδέες οι κατασκευαστές, έρχεται ξαφνικά ο γιος του αφεντικού και λέει: Πώς θα σας φαινόταν να κάνουμε το πίσω μέρος να μοιάζει με παραμορφωμένο ρόμβο, μετά να βάλουμε δυο αμάξια να τρακάρουν στον αέρα και ό,τι μείνει να το βάλουμε σαν μπροστινό μέρος; YEAH, ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΓΑΜΩ ΤΑ GENIUS!!!

Είμαι σίγουρος ότι αν ο Μοντεζούμα ήξερε ότι 500 χρόνια μετά το όνομα του πολιτισμού που είχε φτιάξει θα έφτανε να σημαίνει κάτι που θα δημιουργεί καταρράκτες εμετού με μια μόνο όψη του, δε θα είχε αντισταθεί καθόλου στους Ισπανούς. Βασικά, οι Αζτέκοι το 14ο αιώνα είχαν περισσότερο γούστο από τους αρχιδομούρηδες που αγοράζουν αμάξια σήμερα.

Ford Pinto

Ακόμα δεν ξέρω αν αυτό το αμάξι το ονόμασαν Pinto από το άλογο ή από το φασόλι. Όπως και να είναι, σήμερα υπάρχουν λιγότερα Ford Pinto στο δρόμο από ότι αναποδογυρισμένα κρις κραφτ στην κορυφή του Παρνασσού. Γιατί; Γιατί αυτό είναι το αμάξι που η δεξαμενή του έσκαγε με ένα μόνο χτύπημα στην άκρη. Φήμες ότι οι ίδιοι οι οδηγοί τα ανατίναζαν για να απαλλαγούν από αυτά και ταυτόχρονα για να μην τους τύχει να ανατναχτούν από μόνα τους όταν οι ίδιοι είναι μέσα, είναι μάλλον αλήθεια.

Daewoo Nubira

Μπορεί κάποιοι να πουν ότι αυτό δεν είναι τόσο άσχημο. Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτό είναι το πιο άσχημο από όσα φτιάχτηκαν για να φαίνονται όμορφα. Rule 1: Θες να κάνεις ένα αυτοκίνητο να είναι ή τουλάχιστον να μοιάζει όμορφο; Μην του βάλεις ποτέ τέτοιο κώλο. Ο κώλος του Nubira είναι σα να έχει κυτταρίτιδα. Πραγματικά αν το fail ήταν χριστουγεννιάτικο δέντρο, οι κατασκευαστές της Daewoo θα ήταν το αγγελάκι.

Rule 2: Θες να κάνεις ένα αυτοκίνητο να είναι ή τουλάχιστον να μοιάζει όμορφο; Δες ένα Daewoo Nubira και φτιάξε ακριβώς το αντίθετο. Δε θα σε κατηγορήσει κανείς για τίποτα.

Ηοnda Element

Το κυριότερο element που δεν έχει αυτή η κυβιστική κτηνωδία είναι το στυλ. Τα πάντα σε αυτό το αμάξι φωνάζουν "χοντροκομμένο". Μοιάζει σα να έχει σχεδιαστεί από μια ετοιμοθάνατη γριά σε κώμα με καταρράκτη στα μάτια και αρθρίτιδα.

Δίνω πάντως credit στη Honda γιατί για ένα τόσο για τον πούτσο αμάξι βρήκαν ένα ακόμα πιο για τον πούτσο όνομα. Element; Δηλαδή το επόμενο μοντέλο πώς θα το ονομάσετε; Isotope; Eυτυχώς, το Honda Element είναι ένα στοιχείο που δε θα βρείτε ποτέ στον περιοδικό πίνακα. Πάντως είναι συγκινητικό ότι μεγάλες εταιρίες όπως η Honda δίνουν ευκαιρίες σε τυφλούς σχεδιαστές αυτοκινήτων.

Chevrolet Vega

Το Chevrolet Vega είναι ένας βιασμός των ματιών, αλλά μακάρι να ήταν μόνο αυτό. Ο θόρυβος που κάνει αυτό το αμάξι κάθε φορά που ξεκινάει είναι ικανός να προκαλέσει μεγαλύτερη βλάβη στα αυτιά σας από ότι ο θόρυβος ενός κομπρεσέρ που βρίσκεται σε απόσταση βολής από το ένα σας τύμπανο και μια επαναλαμβανόμενη λούπα της κραυγής στο Psycho δίπλα στο άλλο σας τύμπανο την ίδια στιγμή. Εκτός από αυτό, το Vega έχει το πιο στενό πίσω κάθισμα στην ιστορία των αυτοκινήτων. Στην Αμερική παρατηρήθηκε ότι με το που κυκλοφόρησε το αμάξι, ανέβηκαν κατακόρυφα τα ποσοστά νευρικής ανορεξίας, μιας και για να χωρέσεις σε αυτό το κάθισμα που είναι στενότερο από βουλωμένη τρύπα τουαλέτας, πρέπει να αποφύγεις την τροφή για πάνω από 1 χρόνο, Τελικά η προσπάθεια της Chevrolet να γενοκτονήσει τους χοντρούς απέτυχε, και το αυτοκίνητο αποσύρθηκε μετά από κάποια χρόνια.

Αudi A8

Μπορεί να είναι γρήγορο, μπορεί να αισθάνεσαι αναπαυτικά μέσα (έτσι λένε οι άλλοι, εγώ δεν έχω μπει ποτέ σε τέτοιο), αλλά παραμένει ΑΣΧΗΜΟ. Όταν πας να φτιάξεις αμάξι και για το καπό καταντάς να αντιγράφεις σε σχεδίαση το στομάχι του Πάγκαλου, έχεις αποτύχει. Συγγνώμη Audi, αλλά όταν φτιάχνεις τέτοια μποθρόνα, να περιμένεις και την κριτική.

Chevrolet Avalanche

Μισό μέταλλο και μισό καουτσούκ. Τι είναι από καουτσούκ; Οι καπότες. Οπότε όποιος φτιάχνει αυτοκίνητο από καουτσούκ, να ξέρει ότι αυτό που θα φτιαχτεί θα είναι για τον πούτσο. Τίποτα δε φωνάζει "κωλοφτιαγμένο" περισσότερο από ένα αμάξι από καουτσούκ. Η Chevrolet πόνταρε στο "βάλε όσα περισσότερα σκατά στις άκρες μπορείς", βάζοντας τρεις τόνους πουτσομπιχλιμπίδια στις άκρες για να ανταγωνιστεί σε ασχήμια και κιτς το Subaru Baja. Θα μπορούσα να το αποκαλέσω Transformer, αλλά οι Transformers γαμάνε και θα είναι προσβολή. Όλοι εκτός από τον Bumblebee.

AMC Pacer

Aυτό το γκαστρωμένο skateboard είχε κυκλοφορήσει τη δεκαετία του 70 στην Αμερική για να πείσει τον κόσμο ότι τα μικρά αυτοκίνητα έχουν τη χάρη τους. Ένας συνωμοσιολόγος θα μπορούσε να πει ότι βγήκε για να κάνει τα μικρά αμάξια να φαίνονται για τα μπάζα και να συνεχίσει έτσι ο κόσμος να αγοράζει τις μακρόστενες βάρκες που έβγαζε το Ντιτρόιτ. Εντωμεταξύ το Pacer δεν είναι καν "μικρό". Φυσικά δεν έφτασε ποτέ στην Ελλάδα, για τους αμερικάνους όμως έχει μείνει στην αιωνιότητα για το "γρύλισμα του Pacer", μια κραυγή από κάποιον άλλο κόσμο, που κάθε άνθρωπος που πήγαινε στη δουλειά του άκουγε κάθε πρωί και με τον καιρό είχε μάθει να αγνοεί. Τώρα που το σκέφτομαι, αν η υπόθεση του Καλού, του Κακού και του Άσχημου διαδραματιζόταν 50 χρόνια μετά, το γρύλισμα του Pacer θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιηθεί από τον Μορικόνε στο theme της ταινίας αντί για το γρύλισμα του κογιότ.

Ford Ka

Εκτός από το αμάξι με το πιο κουφό όνομα (πέρασαν χρόνια για να ανακαλύψω ότι το "Ka" δεν είναι τα αρχικά των λέξεω Κινούμενη Αρχιδίλα ή Κοίτα Ασχήμια) είναι και μέσα στα τρία πιο άσχημα αμάξια που έχουν κυκλοφορήσει σε ελληνικούς δρόμους (τα άλλα δύο ακολουθούν αμέσως μετά). Φτηνή απομίμηση του Fiat 500, αλλά με 500 φορές χειρότερο ντιζάιν. Αν το βρείτε στο δρόμο, κατουρήστε το. Δεν πρόκειται να γίνει χειρότερο από ότι είναι ήδη. Αντίθετα θα του δώσετε μια καλλιτεχνική πινελιά που του έλειπε. Αν το δείτε παρκαρισμένο κάπου κοντά σε γκρεμό, κάντε τη χάρη στην ανθρωπότητα και σπρώξτε το.

Suzuki Wagon R

Μοντέλο του 93, αποτελεί μια από τις χειρότερες αναμνήσεις για όσους έζησαν τα 90s. Δεν υπήρχε δρόμος που να μη συναντούσε κάποιος αυτό το ξέρασμα μύγας που κινείται. Η έκδοσή του μπορεί να εκληφθεί μόνο σαν εκδίκηση των Γιαπωνέζων προς το δυτικό κόσμο για τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι.

Fiat Multipla

Αν δεν ξέρετε το Fiat Multipla, ζηλεύω την άγνοιά σας. Το ότι η Fiat όταν το 1998 μιλούσε για οικογενειακό αυτοκίνητο εννοούσε αυτό, δεν το περίμενε ούτε ο πιο διεστραμμένος καταναλωτής. Και το ότι τόσα παιδιά έχουν μπει με τους γονείς τους μέσα σε αυτό το ανάποδο γαμώτο σαλιγκαριού με Warthog, εξηγεί με τον καλύτερο τρόπο την άνοδο της παιδικής εγκληματικότητας. Μας έχουν μείνει παιδικά τραύματα και απωθημένα από τις ώρες μέσα σε Fiat Multipla. Πώς να μη θες μετά να σκοτώσεις την οικογένειά σου, πείτε μου; Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από το Fiat Multipla; Τα φανάρια-κολόνες, το προγούλι, τη μπυροκοιλιά; Αυτό το αμάξι μοιάζει σαν ένα αμάξι λιωμένο πάνω σε ένα άλλο. Έχουν ειπωθεί τόσα για το Fiat Multipla από τόσους άλλους πριν από μένα, που το να συνεχίσω να γράφω γι' αυτό θα είναι μόνο μια ακόμα σταγόνα στον ωκεανό της κατάρας που έχει φάει αυτό το αυτοκίνητο την πρώτη μέρα που βγήκε από το εργοστάσιο της Fiat. Και έχω αρχίσει κιόλας να ανακατεύομαι στη θέα του. Το αφήνω λοιπόν στην κρίση σας.

Credits: Maddox για 3 αμάξια που μου θύμισε (από τα 14)

Περιμένω μηνύσεις από τους account managers της Ford και της Chevrolet στην Ελλάδα, Σίμο Βλαχομπακογιαννοκωλομητρούση και Τάκη Καρακιτσαριόπουλο, για το γεγονός ότι συμπεριέλαβα 2 μοντέλα από αυτές τις εταιρίες στο άρθρο. Τους διαβεβαιώνω ευγενικά ότι θα μου κλάσουν τα αρχίδια.

Σε όσους προκλήθηκαν εμέσεις ή πόνοι στα μάτια κατά την ανάγνωση αυτού του άρθρου, ξέρουν από το προηγούμενο (με τα παιχνίδια) τι να κάνουν.