Υπάρχει τίποτα πιο αποκαρδιωτικό από το να παραγγέλνεις πίτσα και να βλέπεις ότι όλες οι πίτσες είναι είτε με πεπερόνι είτε με σκέτο τυρί; Η απάντηση είναι ναι. Το αν η γαρνιτούρα σε μια πίτσα είναι λες και έχει πεταχτεί από μια βαλίτσα γεμάτη σκατά επειδή ήταν τόσο σκατένια που χάλαγε την αρμονία, δεν έχει μεγάλη σημασία. Αλλά βασικά δεν έχουν σημασία ούτε τα εκατοντάδες χιλιάδες θέματα για τα οποία παραπονιέστε κάθε μέρα στο Facebook, όπως για το ποιος έβγαλε spoilers για το Game of Thrones και σας χάλασε την αγωνία για το επόμενο επεισόδιο που θα δείτε μετά από 5 λεπτά, ή για το πότε είναι το επόμενο χιπστεροevent που το briefing του θα περιέχει τις 4 ιερές λέξεις: έκθεση, πολυχώρος, τεχνόπολη, Γκάζι. Βασικά, εκτός αν ζεις στην Αίγυπτο, στη Συρία, άντε και στη Βραζιλία, δεν έχεις κάποιο σημαντικό λόγο να παραπονιέσαι. Οπότε, όσο εσείς γράφετε άρθρα κράζοντας το Harlem Shake, τους haters του Ηarlem Shake, τους haters των haters του Harlem Shake και το μπακάλη της γειτονιάς που του ζητήσατε το Candy Rain και σας έδωσε το Car & Driver, εγώ έχω κάθε δικαίωμα να γράφω άρθρα για να κράξω το πεπερόνι.
Το πεπερόνι είναι στην πίτσα ό,τι είναι η βανίλια στο παγωτό. Υποτίθεται ότι μπαίνει για να μας ικανοποιήσει όλους, και δεν ικανοποιεί κανέναν. Είναι σαν τους μαλάκες φίλους που όταν τους ρωτάς πού θέλουν να πάτε για φαγητό, δε σου λένε τίποτα, σε αφήνουν να πάρεις εσύ την απόφαση και όταν πηγαίνετε να φάτε σου κάνουν τα αρχίδια αμπαζούρ από τη γκρίνια.
Το σκέτο τυρί στην πίτσα είναι το ίδιο για τον πούτσο. Το τυρί στην πίτσα είναι ένα συστατικό μακριά από το ψημένο τυρί, και δύο συστατικό μακριά από το ψωμί. Αν θες τυρί και ψωμί, ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΜΑΝΑΒΙΚΟ. Κι εκτός αυτού το σκέτο τυρί δεν είναι καν γαρνιτούρα για πίτσα. Είναι απλό συστατικό. Τα τρία πράγματα που χρειάζεται ένα φαγητό για να το ονομάσεις πίτσα, είναι κρούστα, σάλτσα και τυρί. Βγάλε οποιοδήποτε από αυτά τα τρία, και έχεις μείνει με το τίποτα. Η γαρνιτούρα λέγεται γαρνιτούρα ακριβώς γιατί είναι κάτι διαφορετικό από τα κυρίως συστατικά, και για αυτό μπαίνει και στην κορυφή. Το πεπερόνι είναι απλά ένα βήμα πάνω από το σκέτο τυρί, αλλά αυτό είναι σα να λες ότι το να τρυπάς τα αρχίδια σου με ξυράφι είναι ένα βήμα μπροστά από το να τα βαράς με σφυρί. Πωωω, γαμάω στις παρομοιώσεις.
Όταν είχα πάει στην Πράγα, είχα μπει σε ένα ιταλικό εστιατόριο (κανονικό ιταλικό εστιατόριο, όχι σαν τα βλαχομπαμπουίνικα που έχουμε εδώ), και εκεί το μενού είχε πίτσα με ανανά, με ντομάτα, με κοτόπουλο, με μανιτάρια, με σαλάμι, με αγκινάρα, με βασιλικό και με τυρί Grana Padano (που σε αντίθεση με το σκέτο τυρί, μπορεί να μπει σαν κορυφή γιατί απλούστατα είναι διαφορετικό από το τυρί με το οποίο φτιάχτηκε η πίτσα). Όσο κι αν δεν το πιστεύετε, ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΠΙΤΣΕΣ. Αυτές τρώνε οι Ιταλοί αφού γυρίσουν από τον εσπερινό και πριν ταΐσουν στα ψάρια όποιον τους κουνιέται. Ακόμα και μια πίτσα με σαντιγί που είχε το εστιατόριο για επιδόρπιο, που είχε στην κορυφή ένα κομμάτι ψωμί πασαλειμμένο με μερέντα, μπορείς να την πεις κανονική πίτσα. Η πίτσα με σκέτο τυρί ή με πεπερόνι όμως δεν είναι κανονική πίτσα. Είναι μια αμερικανιά που όπως και όλες τις άλλες αμερικανιές, ο Έλληνας αισθάνεται λίγος αν δεν την αντιγράψει. Στα ιταλικά pepperoni είναι οι πιπεριές. Αν ποτέ λοιπόν πας στη Νάπολι και ζητήσεις πίτσα με πεπερόνι, θα σου φέρουν ένα πιάτο με πιπεριές πάνω σε μια πίτσα, θα σου πουν να φύγεις από το εστιατόριο, και θα είσαι τυχερός αν έξω δε σε περιμένουν δυο νταγλαράδες με αυτόματα. Φύγε και από τη χώρα όσο πιο γρήγορα γίνεται! Προλαβαίνεις δεν προλαβαίνεις!
Οπότε Έλληνα, αν οι μόνες σου γεύσεις από πίτσα είναι στα MacDonalds και στα Goody's, δε λυπάμαι καθόλου που θα σου το πω, αλλά ΔΕΝ ΤΡΩΣ ΠΙΤΣΑ. Και έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί όταν σκουπίζεις το λάδι από την πίτσα, η χαρτοπετσέτα γίνεται πορτοκαλί; Θα σου το πω κι αυτό μικρέ και ανόητε Έλληνα κακοφαγά. Γιατί το πεπερόνι περιέχει νιτρώδες νάτριο (NaNO2), ένα συστατικό για την παραγωγή αλλαντικών αλλά και για την παραγωγή χλωρίνης για υφάσματα. Μπορεί να προκαλέσει μέχρι και καρκίνο αν έρθει σε επαφή με υψηλές θερμοκρασίες ή με παλινδρόμηση οξέος στο στομάχι. Μμμμμμ, νόστιμος καρκίνος.
Από τότε που γύρισα από την Πράγα (έχει ενάμισι χρόνο) δεν έχω ξαναφάει πίτσα σε ελληνικό μαγαζί. Όποτε μπαίνω προτιμώ να τους τρολλάρω ζητώντας πίτσα με έντερα ιππόκαμπου, με καρδιά κοτόπουλου ή με ουίσκι.
Το πεπερόνι είναι στην πίτσα ό,τι είναι η βανίλια στο παγωτό. Υποτίθεται ότι μπαίνει για να μας ικανοποιήσει όλους, και δεν ικανοποιεί κανέναν. Είναι σαν τους μαλάκες φίλους που όταν τους ρωτάς πού θέλουν να πάτε για φαγητό, δε σου λένε τίποτα, σε αφήνουν να πάρεις εσύ την απόφαση και όταν πηγαίνετε να φάτε σου κάνουν τα αρχίδια αμπαζούρ από τη γκρίνια.
Το σκέτο τυρί στην πίτσα είναι το ίδιο για τον πούτσο. Το τυρί στην πίτσα είναι ένα συστατικό μακριά από το ψημένο τυρί, και δύο συστατικό μακριά από το ψωμί. Αν θες τυρί και ψωμί, ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΜΑΝΑΒΙΚΟ. Κι εκτός αυτού το σκέτο τυρί δεν είναι καν γαρνιτούρα για πίτσα. Είναι απλό συστατικό. Τα τρία πράγματα που χρειάζεται ένα φαγητό για να το ονομάσεις πίτσα, είναι κρούστα, σάλτσα και τυρί. Βγάλε οποιοδήποτε από αυτά τα τρία, και έχεις μείνει με το τίποτα. Η γαρνιτούρα λέγεται γαρνιτούρα ακριβώς γιατί είναι κάτι διαφορετικό από τα κυρίως συστατικά, και για αυτό μπαίνει και στην κορυφή. Το πεπερόνι είναι απλά ένα βήμα πάνω από το σκέτο τυρί, αλλά αυτό είναι σα να λες ότι το να τρυπάς τα αρχίδια σου με ξυράφι είναι ένα βήμα μπροστά από το να τα βαράς με σφυρί. Πωωω, γαμάω στις παρομοιώσεις.
Όταν είχα πάει στην Πράγα, είχα μπει σε ένα ιταλικό εστιατόριο (κανονικό ιταλικό εστιατόριο, όχι σαν τα βλαχομπαμπουίνικα που έχουμε εδώ), και εκεί το μενού είχε πίτσα με ανανά, με ντομάτα, με κοτόπουλο, με μανιτάρια, με σαλάμι, με αγκινάρα, με βασιλικό και με τυρί Grana Padano (που σε αντίθεση με το σκέτο τυρί, μπορεί να μπει σαν κορυφή γιατί απλούστατα είναι διαφορετικό από το τυρί με το οποίο φτιάχτηκε η πίτσα). Όσο κι αν δεν το πιστεύετε, ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΠΙΤΣΕΣ. Αυτές τρώνε οι Ιταλοί αφού γυρίσουν από τον εσπερινό και πριν ταΐσουν στα ψάρια όποιον τους κουνιέται. Ακόμα και μια πίτσα με σαντιγί που είχε το εστιατόριο για επιδόρπιο, που είχε στην κορυφή ένα κομμάτι ψωμί πασαλειμμένο με μερέντα, μπορείς να την πεις κανονική πίτσα. Η πίτσα με σκέτο τυρί ή με πεπερόνι όμως δεν είναι κανονική πίτσα. Είναι μια αμερικανιά που όπως και όλες τις άλλες αμερικανιές, ο Έλληνας αισθάνεται λίγος αν δεν την αντιγράψει. Στα ιταλικά pepperoni είναι οι πιπεριές. Αν ποτέ λοιπόν πας στη Νάπολι και ζητήσεις πίτσα με πεπερόνι, θα σου φέρουν ένα πιάτο με πιπεριές πάνω σε μια πίτσα, θα σου πουν να φύγεις από το εστιατόριο, και θα είσαι τυχερός αν έξω δε σε περιμένουν δυο νταγλαράδες με αυτόματα. Φύγε και από τη χώρα όσο πιο γρήγορα γίνεται! Προλαβαίνεις δεν προλαβαίνεις!
Οπότε Έλληνα, αν οι μόνες σου γεύσεις από πίτσα είναι στα MacDonalds και στα Goody's, δε λυπάμαι καθόλου που θα σου το πω, αλλά ΔΕΝ ΤΡΩΣ ΠΙΤΣΑ. Και έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί όταν σκουπίζεις το λάδι από την πίτσα, η χαρτοπετσέτα γίνεται πορτοκαλί; Θα σου το πω κι αυτό μικρέ και ανόητε Έλληνα κακοφαγά. Γιατί το πεπερόνι περιέχει νιτρώδες νάτριο (NaNO2), ένα συστατικό για την παραγωγή αλλαντικών αλλά και για την παραγωγή χλωρίνης για υφάσματα. Μπορεί να προκαλέσει μέχρι και καρκίνο αν έρθει σε επαφή με υψηλές θερμοκρασίες ή με παλινδρόμηση οξέος στο στομάχι. Μμμμμμ, νόστιμος καρκίνος.
Από τότε που γύρισα από την Πράγα (έχει ενάμισι χρόνο) δεν έχω ξαναφάει πίτσα σε ελληνικό μαγαζί. Όποτε μπαίνω προτιμώ να τους τρολλάρω ζητώντας πίτσα με έντερα ιππόκαμπου, με καρδιά κοτόπουλου ή με ουίσκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου