Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015

Ήχοι που μισώ

Φυσητήρας. Ο ήχος του φυσητήρα είναι ο ήχος της ανεπάρκειας. Οι φυσητήρες φύλλων βγάζουν αέρα από μπροστά και τοξικό άνθρακα, μονοξείδιο, υδρογονάνθρακες, σωματίδια και σκόνη από πίσω. Με το να δουλεύεις έναν φυσητήρα για 30 λεπτά εκβάλλει την ίδια ποσότητα υδρογονάνθρακα που χρειάζεται ένα αυτοκίνητο για να διανύσει 10.000 χιλιόμετρα με ταχύτητα 45 χιλιόμετρα την ώρα.  Στον πούτσο μου το περιβάλλον, μιας και η γη αργά ή γρήγορα είτε θα απορροφηθεί από τον ήλιο είτε θα στουκάρει πάνω της ένας αστεροειδής που θα τύχει να οδηγάει μεθυσμένος. Αλλά έτσι για να 'χω κάτι να γράφω, είπα να συγκρίνω την ποσότητα εκβολής αερίων ενός αυτοκινήτου και ενός φυσητήρα, σε γραμμάρια ανά ώρα:

Υδρογονάνθρακες
Φυσητήρας: 199,26
Αυτοκίνητο: 0,39

Μονοξείδιο του άνθρακα
Φυσητήρας: 423,53
Αυτοκίνητο: 15,97

Σωματίδια
Φυσητήρας: 6,43
Αυτοκίνητο: 0,13

Σκόνη
Φυσητήρας: 48,6-1031
Αυτοκίνητο: Ν/Α

πηγή

Δεν αντέχω τον ήχο του φυσητήρα! Και δε θα με ένοιαζε τόσο πολύ, αν αυτός ο θόρυβος ήταν παραγωγικός θόρυβος, όπως π.χ. ο ήχος του αλυσοπρίονου ανάμεσα στα έντερα μιας νεκρής γκόμενας ή ο ήχος του κορμού ενός δέντρου που πέφτει πάνω στο κεφάλι ενός μωρού. Οι φυσητήρες δεν κάνουν τίποτα. Απλά σηκώνουν φύλλα από τη μια μεριά του γκαζόν και τα πάνε στην άλλη. Και μαζί με τα φύλλα σηκώνουν και σκόνη, παρασιτοκτόνα, αλλεργειογόνα, σπόρους, μούχλα, ακόμα και κομμάτια σκατού από το χόρτο στον αέρα. Σου 'χει μπει ποτέ σκόνη στο μάτι από φυσητήρα; Ναι, αυτή η σκόνη μπορεί να βγήκε από κάποια κωλοτρυπίδα. Μπορεί κι απ' τη δικιά σου!

Βήχας. Το βήξιμο είναι ο ήχος ενός φλέματος που γεννιέται. Πολλές φορές αυτό το φλέμα δε βλέπει ποτέ το φως της μέρας, που σημαίνει ότι είχες ένα μη παραγωγικό βήξιμο. Με άλλο λόγια το μωρό-φλέμα σου ήταν πρόωρο, και ο λαιμός σου αποφάσισε να κάνει έκτρωση.

Ο βήχας είναι ο μοναδικός ήχος από όλους όσους βγαίνουν από τον τέλειο, σχεδόν θεϊκό οργανισμό μου, που αρνούμαι να ακούσω. Αντί να βάζω, όπως όλοι εσείς οι κοινοί θνητοί, τα χέρια μπροστά από το στόμα πριν βήξω, εγώ τα βάζω γύρω από τα αυτιά. Ίσως γιατί στο δικό μου οργανισμό δεν υπάρχουν μικρόβια και κανείς δεν κινδυνεύει να κολλήσει τίποτα από ένα δικό μου βήξιμο ακόμα κι αν αφήσω το στόμα μου ορθάνοιχτο (όπως κάνω πάντα).

Γέλιο αλόγου. Μισώ τα άλογα. Μισώ τις ηλίθιες μούρες τους, τις μακριές μουσούδες τους, τα μικρά στρόγγυλα μάτια τους, τα μεγάλα δόντια τους, τους χοντρούς κώλους τους και τις γυαλιστερές χαίτες τους. Αλλά πιο πολύ μου τη δίνει το γέλιο τους. Αν δεν έχετε ακούσει ποτέ γέλιο αλόγου, ζηλεύω την τύχη σας.

Ήχοι από φάλαινες. Ακούγονται ακριβώς σαν τις καμήλες. Αν δε με πιστεύετε, ακούστε: Αν καταλάβατε ποια είναι η φάλαινα και ποια η καμήλα, κάθομαι να σας γαμήσω (όχι που θα καθόμουνα να με γαμήσετε, κουφάλες).
Κλάμα μωρού. Κάθε φορά που ακούτε μωρό να κλαίει σε μέρος με πολύ κόσμο, κάντε μια χάρη σε όλους όσους είναι γύρω σας και πετάξτε το από το παράθυρο. Αν δεν έχει παράθυρο, πετάξτε το στον τοίχο. Πάλι κάτω θα πέσει.

Κλάμα παιδιού. Δεν είναι το ίδιο με το κλάμα μωρού γιατί τα παιδιά κλαίνε τόσο δυνατά που συνήθως χάνουν την αναπνοή τους για μερικά δευτερόλεπτα. Κανονικά αυτό θα ήταν γαμάτο γιατί κάθε μέρα θα είχαμε κι ένα νεκρό παιδί μπροστά μας, αλλά στην πραγματικότητα πάντα μας απογοητεύουν γιατί ξαναρχίζουν να αναπνέουν λίγα δευτερόλεπτα μετά.

Γέλιο παιδιού. Το γέλιο ενός παιδιού ακούγεται σαν κάποιος να σπάει ένα πιάτο από φωνητικές χορδές μέσα σε εστιατόριο. Ειδικά όταν αυτό το γέλιο σχεδόν πάνττα συνοδεύεται από ρέψιμο ή φτέρνισμα, μιας και τα παιδιά είναι αρκετά ηλίθια ώστε να μην ξεχωρίζουν τον έναν ήχο από τον άλλο και να τους πετάνε όλους μαζί κάνοντας μέχρι και Θιβετιανό σαολίν να σπάσει τα νεύρα του.

Φρυγανιές και crackers. Όταν δαγκώνεις ένα cracker ή μια φρυγανιά και ακούς δίπλα στο αυτί σου τον ήχο που κάνει ανάμεσα από τα δόντια σου, θα ήθελες να βρίσκεσαι σε έκθεση μηχανών Kavasaki με τρύπιες εξατμίσεις από τα 80s, για να συγκρίνεις αν ο δικός τους ήχος έχει περισσότερα ντεσιμπέλ. Ναι, το ξέρω, όταν ακούω άλλους να τρώνε φρυγανιές ή crackers δε νιώθω ούτε στο 1% την ίδια βαβούρα, αλλά ξέρετε, στη φυσική υπάρχει ένα φαινόμενο που το λένε Doppler. Που όμως με τα crackers και τις φρυγανιές απλά δεν ισχύει. Κατάλαβες φίλε; Στην Αμερική καίγανε τo συσσωρευτή του Wilhelm Reich επειδή λέγανε ότι είναι "ψευδοεπιστήμη", και οι φρυγανιές αναιρούν ολόκληρο φαινόμενο Doppler και τις έχουν ακόμα σε κυκλοφορία στην αγορά.

Γυναικείο κλάμα. Μισώ αυτό τον ήχο γιατί τον ακούω από κάθε γυναίκα ακριβώς μετά από αυτή την πρόταση που τους λέω: "Δε θα σε γαμήσω σήμερα".

Όλοι οι ήχοι των σκύλων. Κάθε ήχος που βγάζει ένα σκυλί είναι αρκετός για να μου ανεβάσει την πίεση. Είτε γαβγίζουν, είτε ασθμαίνουν, είτε κλαίνε, είναι το ίδιο εκνευριστικό. Δεν υπάρχει ούτε ένα πράγμα που κάνει ο σκύλος που να ακούγεται ωραία. Γκρινιάζουν, ξύνονται, ξερογλείφονται, βγάζουν σάλια και χέζουν όπου βρουν. Και τίποτα από όλα αυτά δε βγάζει ωραίο ήχο. Και το χειρότερο είναι οι μαλακοκάβληδες που έχουν σκυλιά και λένε ότι τα έχουν μάθει να μιλάνε και να τραγουδάνε. Αν πάτε ποτέ σε πάρκο και συναντήσετε κάποιον με σκύλο να σας λέει ότι "ο σκύλος του τραγουδάει" να είστε σίγουροι ότι θα βάλει ένα κομμάτι μπέικον μπροστά στο στόμα του σκύλου και θα περιμένει μέχρι αυτός να γρυλίσει κάτι που με το ζόρι μοιάζει με αντίδραση εφτάχρονης στο Πακιστάν που βλέπει ξανά το βιαστή της. Κάντε ένα καλό στο ζωικό βασίλειο και κατσαβιδώστε το σκύλο μαζί με το αφεντικό του.

Χειλοσκάμπιλα. Ξέρετε, αυτό που χτυπάς τα χείλια σου για να βγάλεις τον ήχο της τσιχλόφουσκας. Ακούγεται σαν τα χείλια σου να είναι πολύ μεγάλο για το στόμα σου.

Reggae. Nαι, το ξέρω, είναι κοινότυπο να πω ότι όλα τα τραγούδια reggae ακούγοονται το ίδιο, και το λένε όλοι και και και. ΝΑΙ. Το λένε όλοι γιατί απλά, ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ. Είχα κάτσει τις προάλλες να ακούσω ένα βίντεο στο youtube με τίτλο "Ultimate Old School Reggae Mix" και έκανα τυχαία skip όπου να 'ναι μέσα στο βίντεο, και νόμιζα ότι ακούω το ίδιο τραγούδι. Κάντε κι εσείς το ίδιο για να βεβαιωθείτε. Και παλιά νόμιζα ότι ήταν απλά μια μαλακία του YouTube αυτό με τα reggae κομμάτια που είχαν όλα το όνομα και τη φωτογραφία του Bob Marley, και όσοι τα ανέβαζαν σαν τραγούδια του Bob το έκαναν μόνο για τα views. Τώρα καταλαβαίνω ότι πράγματι όποιος έχει ως πρώτο reggae άκουσμα στη ζωή του τον Bob Marley, δεν είναι δύσκολο να νομίσει ότι τα μισά reggae τραγούδια είναι δικά του.

Κακάρισμα. Το κακάρισμα είναι για το γέλιο ότι είναι μια φτυαριά στη μούρη για έναν πονοκέφαλο.

Αυτοί ήταν μερικοί από τους ήχους που μισώ. Για την ακρίβεια, αυτοί ήταν μερικοί από τους ήχους που θα προτιμούσα να κατεβάσω μονορούφι ένα μπουκάλι κοβάλτιο από το να τους ξανακούσω. Πείτε κι εσείς στα δικά σας σχόλια τους ήχους που εσείς μισείτε, και να είστε σίγουροι ότι οι ιδέες σας θα μείνουν απλά σχόλια.


Credits: Maddox για το πρωτότυπο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου