Και ήρθε η ώρα να γυρίσω πάλι στο αγαπημένο θέμα κάθε nerd αναγνώστη του μπλογκ μου που σέβεται τον εαυτό του. Τα video games.
Tα games από την εποχή του Pong, του Space Invaders και του Pacman είχαν πάντα, μαζί με τα εκατομμύρια fans, και τους μαλάκες που έκαναν κριτική. Και δεν εννοώ κριτική σε ένα game για το αν είναι καλό ή κακό, εννοώ κριτική σε όλη τη βιομηχανία του gaming. Πρώτα ήταν ο εθισμός που δήθεν τα games προκαλούσαν στα παιδιά, μετά η βία (και φυσικά ο ένας μαλάκας στο εκατομμύριο που σκότωσε τον αδερφό του μετά από τρίμηνο κάψιμο στο Mortal Combat, είναι η πλειοψηφία των gamers), μετά το κλείσιμο των παιδιών στα σπίτια και η εγκατάλειψη των πατροπαράδοτων τρόπων διασκέδσης (λες και οι παππούδες μας όταν έβγαιναν στην αλάνα να παίξουν τσανταλίνα μανταλίνα ακολουθούσαν στο ακέραιο τις αρχαιοελληνικές αθλοπαιδιές), Τώρα το νέο τσουνάμι που απειλεί την ύπαρξη των video games είναι οι φεμινίστριες. Ναι, εκείνες οι γυναίκες με τις τρίχες στα βυζιά που αν ποτέ βρουν άντρα θεωρούν νίκη του γυναικείου φύλου να τον βάζουν να κατουράει καθιστός για να μη λερώνεται η τουαλέτα. Ποιο είναι το πρόβλημά τους με τα video games; Στην πραγματικότητα κανένα, αφού σαν μπακούρες που μυρίζουν απλυτομουνίλα από 1 στρέμμα, το gaming θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι η συντροφιά τους. Αυτό όμως που σκέφτηκαν για να κάνουν άλλη μια φορά τα ήδη πρησμένα αρχίδια μας να κοκκινίσουν και να βγάλουν εξανθήματα, είναι ότι στα games υπάρχει σεξισμός, επειδή οι γυναίκες προβάλλονται σαν αδύναμοι χαρακτήρες, αντικείμενα ηδονής και συνήθως σαν το δώρο στον πρωταγωνιστή αφού έχει ξεεντεριάσει όλους τους δράκους και έχει βουλιάξει σε κινούμενη λάβα όλα τα πλοία των εξωγήινων που απειλούσαν τον πλανήτη. Και τι φταίει για αυτό; Μα φυσικά το ότι οι περισσότεροι game developers είναι άντρες! Και, επίσης φυσικά, η #1 θεραπεία για αυτό το πρόβλημα είναι η γκρίνια.
Φεμινίστριες, let me explain it to you. Τα video games είναι φτιαγμένα ΑΠΟ ΑΝΤΡΕΣ, ΓΙΑ ΑΝΤΡΕΣ, και οι γυναίκες απεικονίζονται όπως τις έχουμε στο μυαλό μας εμείς. Μάλλον όχι. Δεν απεικονίζονται σαν fashion-victim πουτάνες που γκρινιάζουν κάθε τόσο για το αν δεν τους χωράει το συνολάκι. Σας απεικονίζουμε καλύτερα από ότι είστε στην πραγματικότητα. Για παράδειγμα, πάμε σε ένα παιχνίδι που το ξέρετε όλες, το Super Mario Bros. Eκεί, η Peach περιμένει υπομονετικά τον Mario σε ένα κάστρο που την έχει κλείσει ένας αιμοσταγής δράκος που φτύνει σφυριά από το στόμα. Στην πραγματική ζωή, αν μια από σας βρισκόταν σε παρόμοια κατάσταση, θα το είχε κάνει με τον Bowser με αντάλλαγμα να την αφήσει ελεύθερη να ψωνίζει μανιτάρια που θα τα κάνει φόρεμα πάνω της, θα είχε δίπλα της ένα στρατό από Goomba και Κοοpa Troopa για να τη φυλάνε όταν βγαίνει για ψώνια, και όταν τελικά ερχόταν ο Mario για να την ελευθερώσει θα του έλεγε ότι περνάει καλά με το νέο της γκόμενο, θα τον ευνούχιζε και θα τον έδινε απροστάτευτο στον Bowser για να τον καταβροχθίσει και αυτή να συνεχίσει τη χλιδάτη ζωή της χωρίς ενοχλητικούς επισκέπτες. Οπότε ποιο είναι το πρόβλημά σας, αγαμητές φεμινίστριες; Στα video games σας απεικονίζουμε πολύ καλύτερες από ότι είστε στην πραγματικότητα. Όλο το παιχνίδι γίνεται για σας. Στα video games σκοτώνεουμε δράκους και αποφεύγουμε ιπτάμενα ψάρια που έρχονται κατά πάνω μας με την ταχύτητα του φωτός, μόνο και μόνο για να έχουμε στο τέλος εσάς. Ποιος άντρας θα ήταν τόσο μουνόδουλος ώστε να το κάνει αυτό στην πραγματική ζωή; Για να μη μιλήσω για τον Popeye, που τρέχει πάνω κάτω και αποφεύγει πύρινα βέλη για να ξεφύγει από τον Μπρούτο, και η Όλιβ το μόνο που κάνει είναι να του πετάει καρδούλες που τις περισσότερες φορές πέφτουν στη θάλασσα.
Πάλι όμως μας λέτε ότι δε σας απεικονίζουμε όπως θα θέλατε εσείς. Πώς περιμένετε έναν άντρα να φτιάξει κάτι από την οπτική γωνία της γυναίκας; Δεν είμαστε γυναίκες, οπότε δε μπορούμε να σκεφτούμε σαν γυναίκες. Το να κριτικάρετε τους άντρες ότι δεν απεικονίζουν σωστά τις γυναίκες και τα ενδιαφέροντά τους στα video games είναι σα να κριτικάρουμε τις γυναίκες για το ότι δεν απεικονίζουν ανδρικά ενδιαφέροντα στα περιοδικά τους. Δεν είδα ποτέ Dodge Viper σε εξώφυλλο του Κοσμοπόλιταν, ούτε κυνηγετική καραμπίνα σε εξώφυλλο του Χελόου. Και δεν περιμένω να τα δω, αφού τα περιοδικά είναι φτιαγμένα από γυναίκες, για γυναίκες. Όπως για σας δεν είναι απαραίτητο να βάζετε tips για χτίσιμο μυικής δύναμης στα περιοδικά σας, έτσι και για μας δεν είναι απαραίτητο να βάζουμε tips για το πώς να περνάς σωστά το σεμέν γύρω από την τηλεόραση στα video game μας. Οπότε για τι ακριβώς μας κριτικάρετε; Για το ότι δεν είμαστε γυναίκες; ΕΝΟΧΟΣ!
Αυτό που δεν ξέρετε είναι ότι υπάρχουν γυναίκες developers που έχουν φτιάξει γαμάτα παιχνίδια. Π.χ. το N: Way of the Ninja, το Uncharted 2, το Assassin's Creed 2 και το Portal έχουν γυναίκες developers. Ναι, αγαμητές μου φεμινίστριες. Μερικά από τα πιο macho παιχνίδια έχουν γυναίκες developers. Ξέρετε γιατί; Γιατί μερικές από εσάς (το "εσάς" εδώ πάει σε όλες τις γυναίκες, όχι σε εσάς τις φεμινίστριες) είναι αρκετά έξυπνες ώστε να πάρουν χαμπάρι ότι αν θέλουν να κονομήσουν μέσω των games, πρέπει να φτιάξουν games που να απευθύνονται σε αντρικό κοινό. Όπως και να το κάνουμε, η πλειοψηφία των gamers είναι άντρες. Οπότε αντί να κάθεστε και να κλαψομουνιάζετε για το σεξισμό στο gaming, σηκώστε τον τριχωτό αμπανιάριστο κώλο σας και ΦΤΙΑΞΤΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ. Όσες έχετε ιδέα από προγραμματισμό και developing, τέλος πάντων. Oh wait...
Εκτός από τα παιχνίδια που έχουν φτιάξει γυναίκες για άντρες, όπως μερικά που είπα παραπάνω, υπάρχουν και παιχνίδια φτιαγμένα από γυναίκες για γυναίκες. Δηλαδή ακριβώς αυτό που ονειρεύονται οι αγαμητές μας φεμινίστριες. Το πρόβλημα είναι ότι δεν τα παίζει κανείς, γιατί από απόσταση τετραγωνικού μιλίου μπορείς να τα ακούσεις να φωνάζουν BORING.
Παρακάτω είναι μόνο μερικά από αυτά. Θυμηθείτε, τα έχουν φτιάξει γυναίκες για γυναίκες:
Ristorante Amore
To παιχνίδι έχει να κάνει με μια γκόμενα που πιάνει δουλειά σε ένα ιταλικό εστιατόριο. Το site του παιχνιδιού λέει "Could one of them win her heart or will their secrets threaten a budding relationship...?" Παιχνίδι θα παίξω ή άρλεκιν θα διαβάσω;
Don't Take It Personal, Babe, It Just Ain't Your Story
Το θέμα του παιχνιδιού είναι μαθητές λυκείου που μεγαλώνουν. Βασικά θα έπρεπε να λέγεται Degrassi: the game. Η δημιουργός γράφει στο site της "Cuteness and sincerity are the most important things to me. Please, let's work hard together to make the world a cuter place!" Την ένεση να τη βαρέσω τώρα ή μετά;
Miss Management
Όπως μας λέει το wiki του παιχνιδιού "you'll have to juggle incoming work tasks, keep everyone from getting stressed out, and help the coworkers achieve their goals." Γιατί πώς θα ξεσκάσεις από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά; Μα φυσικά με μια δύσκολη μέρα στη δουλειά! Και μόνο που το σκέφτομαι αγχώνομαι. Βλέπω τα ραδιοκύματα της βαρεμάρας να χοροπηδάνε κατά πάνω μου, και προτιμώ να πέσω για ύπνο από τις 6.
Long Live The Queen
Long Live the Queen (ή Boring Piece of Shit). Άλλη μια visual νουβέλα, που έχει όμως κάποια RPG στοιχεία. Μπορείς π.χ. να αλλάξεις το mood σου από "lonely" και "depressed" σε "pressured" και "willful". Με το που το σκέφτομαι, το δικό μου mood αλλάζει από "angry" σε "ready to vomit". Είναι "παιχνίδι" όσο παιχνίδι είναι και ένα Amazon Kindle. Press button. Read passage.
Αυτά είναι μερικά από τα παιχνίδια που φτιάχτηκαν από γυναίκες, για γυναίκες. Μα το Ιπτάμενο Μακαρονοτέρας, δεν μπορώ να περιμένω μέχρι να πατάω το load για να ξυρίσω μερικά βυζιά μέσα σε ένα ιταλικό εστιατόριο, να μανατζάρω στρεσαρισμένους εργαζόμενους και να διαβάσω το ημερολόγιο κάποιας που δεν ξέρω και που θα πρέπει να ταυτιστώ μαζί της. Great job, κορίτσια.
No women were raped during the making of this article.
Tα games από την εποχή του Pong, του Space Invaders και του Pacman είχαν πάντα, μαζί με τα εκατομμύρια fans, και τους μαλάκες που έκαναν κριτική. Και δεν εννοώ κριτική σε ένα game για το αν είναι καλό ή κακό, εννοώ κριτική σε όλη τη βιομηχανία του gaming. Πρώτα ήταν ο εθισμός που δήθεν τα games προκαλούσαν στα παιδιά, μετά η βία (και φυσικά ο ένας μαλάκας στο εκατομμύριο που σκότωσε τον αδερφό του μετά από τρίμηνο κάψιμο στο Mortal Combat, είναι η πλειοψηφία των gamers), μετά το κλείσιμο των παιδιών στα σπίτια και η εγκατάλειψη των πατροπαράδοτων τρόπων διασκέδσης (λες και οι παππούδες μας όταν έβγαιναν στην αλάνα να παίξουν τσανταλίνα μανταλίνα ακολουθούσαν στο ακέραιο τις αρχαιοελληνικές αθλοπαιδιές), Τώρα το νέο τσουνάμι που απειλεί την ύπαρξη των video games είναι οι φεμινίστριες. Ναι, εκείνες οι γυναίκες με τις τρίχες στα βυζιά που αν ποτέ βρουν άντρα θεωρούν νίκη του γυναικείου φύλου να τον βάζουν να κατουράει καθιστός για να μη λερώνεται η τουαλέτα. Ποιο είναι το πρόβλημά τους με τα video games; Στην πραγματικότητα κανένα, αφού σαν μπακούρες που μυρίζουν απλυτομουνίλα από 1 στρέμμα, το gaming θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι η συντροφιά τους. Αυτό όμως που σκέφτηκαν για να κάνουν άλλη μια φορά τα ήδη πρησμένα αρχίδια μας να κοκκινίσουν και να βγάλουν εξανθήματα, είναι ότι στα games υπάρχει σεξισμός, επειδή οι γυναίκες προβάλλονται σαν αδύναμοι χαρακτήρες, αντικείμενα ηδονής και συνήθως σαν το δώρο στον πρωταγωνιστή αφού έχει ξεεντεριάσει όλους τους δράκους και έχει βουλιάξει σε κινούμενη λάβα όλα τα πλοία των εξωγήινων που απειλούσαν τον πλανήτη. Και τι φταίει για αυτό; Μα φυσικά το ότι οι περισσότεροι game developers είναι άντρες! Και, επίσης φυσικά, η #1 θεραπεία για αυτό το πρόβλημα είναι η γκρίνια.
Φεμινίστριες, let me explain it to you. Τα video games είναι φτιαγμένα ΑΠΟ ΑΝΤΡΕΣ, ΓΙΑ ΑΝΤΡΕΣ, και οι γυναίκες απεικονίζονται όπως τις έχουμε στο μυαλό μας εμείς. Μάλλον όχι. Δεν απεικονίζονται σαν fashion-victim πουτάνες που γκρινιάζουν κάθε τόσο για το αν δεν τους χωράει το συνολάκι. Σας απεικονίζουμε καλύτερα από ότι είστε στην πραγματικότητα. Για παράδειγμα, πάμε σε ένα παιχνίδι που το ξέρετε όλες, το Super Mario Bros. Eκεί, η Peach περιμένει υπομονετικά τον Mario σε ένα κάστρο που την έχει κλείσει ένας αιμοσταγής δράκος που φτύνει σφυριά από το στόμα. Στην πραγματική ζωή, αν μια από σας βρισκόταν σε παρόμοια κατάσταση, θα το είχε κάνει με τον Bowser με αντάλλαγμα να την αφήσει ελεύθερη να ψωνίζει μανιτάρια που θα τα κάνει φόρεμα πάνω της, θα είχε δίπλα της ένα στρατό από Goomba και Κοοpa Troopa για να τη φυλάνε όταν βγαίνει για ψώνια, και όταν τελικά ερχόταν ο Mario για να την ελευθερώσει θα του έλεγε ότι περνάει καλά με το νέο της γκόμενο, θα τον ευνούχιζε και θα τον έδινε απροστάτευτο στον Bowser για να τον καταβροχθίσει και αυτή να συνεχίσει τη χλιδάτη ζωή της χωρίς ενοχλητικούς επισκέπτες. Οπότε ποιο είναι το πρόβλημά σας, αγαμητές φεμινίστριες; Στα video games σας απεικονίζουμε πολύ καλύτερες από ότι είστε στην πραγματικότητα. Όλο το παιχνίδι γίνεται για σας. Στα video games σκοτώνεουμε δράκους και αποφεύγουμε ιπτάμενα ψάρια που έρχονται κατά πάνω μας με την ταχύτητα του φωτός, μόνο και μόνο για να έχουμε στο τέλος εσάς. Ποιος άντρας θα ήταν τόσο μουνόδουλος ώστε να το κάνει αυτό στην πραγματική ζωή; Για να μη μιλήσω για τον Popeye, που τρέχει πάνω κάτω και αποφεύγει πύρινα βέλη για να ξεφύγει από τον Μπρούτο, και η Όλιβ το μόνο που κάνει είναι να του πετάει καρδούλες που τις περισσότερες φορές πέφτουν στη θάλασσα.
Πάλι όμως μας λέτε ότι δε σας απεικονίζουμε όπως θα θέλατε εσείς. Πώς περιμένετε έναν άντρα να φτιάξει κάτι από την οπτική γωνία της γυναίκας; Δεν είμαστε γυναίκες, οπότε δε μπορούμε να σκεφτούμε σαν γυναίκες. Το να κριτικάρετε τους άντρες ότι δεν απεικονίζουν σωστά τις γυναίκες και τα ενδιαφέροντά τους στα video games είναι σα να κριτικάρουμε τις γυναίκες για το ότι δεν απεικονίζουν ανδρικά ενδιαφέροντα στα περιοδικά τους. Δεν είδα ποτέ Dodge Viper σε εξώφυλλο του Κοσμοπόλιταν, ούτε κυνηγετική καραμπίνα σε εξώφυλλο του Χελόου. Και δεν περιμένω να τα δω, αφού τα περιοδικά είναι φτιαγμένα από γυναίκες, για γυναίκες. Όπως για σας δεν είναι απαραίτητο να βάζετε tips για χτίσιμο μυικής δύναμης στα περιοδικά σας, έτσι και για μας δεν είναι απαραίτητο να βάζουμε tips για το πώς να περνάς σωστά το σεμέν γύρω από την τηλεόραση στα video game μας. Οπότε για τι ακριβώς μας κριτικάρετε; Για το ότι δεν είμαστε γυναίκες; ΕΝΟΧΟΣ!
Αυτό που δεν ξέρετε είναι ότι υπάρχουν γυναίκες developers που έχουν φτιάξει γαμάτα παιχνίδια. Π.χ. το N: Way of the Ninja, το Uncharted 2, το Assassin's Creed 2 και το Portal έχουν γυναίκες developers. Ναι, αγαμητές μου φεμινίστριες. Μερικά από τα πιο macho παιχνίδια έχουν γυναίκες developers. Ξέρετε γιατί; Γιατί μερικές από εσάς (το "εσάς" εδώ πάει σε όλες τις γυναίκες, όχι σε εσάς τις φεμινίστριες) είναι αρκετά έξυπνες ώστε να πάρουν χαμπάρι ότι αν θέλουν να κονομήσουν μέσω των games, πρέπει να φτιάξουν games που να απευθύνονται σε αντρικό κοινό. Όπως και να το κάνουμε, η πλειοψηφία των gamers είναι άντρες. Οπότε αντί να κάθεστε και να κλαψομουνιάζετε για το σεξισμό στο gaming, σηκώστε τον τριχωτό αμπανιάριστο κώλο σας και ΦΤΙΑΞΤΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ. Όσες έχετε ιδέα από προγραμματισμό και developing, τέλος πάντων. Oh wait...
Εκτός από τα παιχνίδια που έχουν φτιάξει γυναίκες για άντρες, όπως μερικά που είπα παραπάνω, υπάρχουν και παιχνίδια φτιαγμένα από γυναίκες για γυναίκες. Δηλαδή ακριβώς αυτό που ονειρεύονται οι αγαμητές μας φεμινίστριες. Το πρόβλημα είναι ότι δεν τα παίζει κανείς, γιατί από απόσταση τετραγωνικού μιλίου μπορείς να τα ακούσεις να φωνάζουν BORING.
Παρακάτω είναι μόνο μερικά από αυτά. Θυμηθείτε, τα έχουν φτιάξει γυναίκες για γυναίκες:
Ristorante Amore
To παιχνίδι έχει να κάνει με μια γκόμενα που πιάνει δουλειά σε ένα ιταλικό εστιατόριο. Το site του παιχνιδιού λέει "Could one of them win her heart or will their secrets threaten a budding relationship...?" Παιχνίδι θα παίξω ή άρλεκιν θα διαβάσω;
Don't Take It Personal, Babe, It Just Ain't Your Story
Το θέμα του παιχνιδιού είναι μαθητές λυκείου που μεγαλώνουν. Βασικά θα έπρεπε να λέγεται Degrassi: the game. Η δημιουργός γράφει στο site της "Cuteness and sincerity are the most important things to me. Please, let's work hard together to make the world a cuter place!" Την ένεση να τη βαρέσω τώρα ή μετά;
Miss Management
Όπως μας λέει το wiki του παιχνιδιού "you'll have to juggle incoming work tasks, keep everyone from getting stressed out, and help the coworkers achieve their goals." Γιατί πώς θα ξεσκάσεις από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά; Μα φυσικά με μια δύσκολη μέρα στη δουλειά! Και μόνο που το σκέφτομαι αγχώνομαι. Βλέπω τα ραδιοκύματα της βαρεμάρας να χοροπηδάνε κατά πάνω μου, και προτιμώ να πέσω για ύπνο από τις 6.
Long Live The Queen
Long Live the Queen (ή Boring Piece of Shit). Άλλη μια visual νουβέλα, που έχει όμως κάποια RPG στοιχεία. Μπορείς π.χ. να αλλάξεις το mood σου από "lonely" και "depressed" σε "pressured" και "willful". Με το που το σκέφτομαι, το δικό μου mood αλλάζει από "angry" σε "ready to vomit". Είναι "παιχνίδι" όσο παιχνίδι είναι και ένα Amazon Kindle. Press button. Read passage.
Αυτά είναι μερικά από τα παιχνίδια που φτιάχτηκαν από γυναίκες, για γυναίκες. Μα το Ιπτάμενο Μακαρονοτέρας, δεν μπορώ να περιμένω μέχρι να πατάω το load για να ξυρίσω μερικά βυζιά μέσα σε ένα ιταλικό εστιατόριο, να μανατζάρω στρεσαρισμένους εργαζόμενους και να διαβάσω το ημερολόγιο κάποιας που δεν ξέρω και που θα πρέπει να ταυτιστώ μαζί της. Great job, κορίτσια.
No women were raped during the making of this article.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου