Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015

Χορτοφάγοι όλης της γης εξοντωθείτε!

ΕΙΣΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ 'Η ΟΧΙ;


ΑΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΣ "ΟΧΙ" ΕΙΣΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ

Οι χορτοφάγοι είναι μια κατηγορία ανθρώπων που μου τη δίνουν όσο και οι φεμινίστριες, η Άννα Βίσση και ο ταραμάς. Ή μάλλον λίγο περισσότερο από τον ταραμά γιατί έχω να τον δοκιμάσω πολύ καιιρό και δε θυμάμαι ακριβώς τη γεύση του, θυμάμαι όμως ότι μου την έδινε. Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να κάνω διάλογο με χορτοφάγους για το πόσο ισχύει άραγε το ότι η δική τους διατροφή είναι η σωστή και η δική μας (όλου του υπόλοιπου 99,9999% του ανθρώπινου πληθυσμού) είναι λάθος και γιατί πρέπει όταν ένας χορτοφάγος με βλέπει να μασουλάω πανσετομπριζόλες πρέπει να με κοιτάει σα να έχω μεταδώσει AIDS στη μάνα του, αλλά τελικά έφτασα στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν λιγότερο επίπονα πράγματα από ένα διάλογο με χορτοφάγο, όπως για παράδειγμα το να κάνω τον κώλο μου αναπτήρα και να του βάζω δάχτυλο για να βγάλει φωτιά.

Ήμουνα μια μέρα στα Goody's και έβλεπα τον τιμοκατάλογο. Σε μια φάση βλέπω κάτω κάτω με μικρά γράμματα "χάμπουργκερ για χορτοφάγους". Ξαφνικά με έπιασε μια φαγούρα στα αρχίδια, πήρα τον τιμοκατάλογο και τα έξυσα, αλλά κάθε φορά που έβλεπα αυτό το "χάμπουργκερ για χορτοφάγους" με ξανάπιανε. Λέω, να τι σκέφτεται ο καλός ο χορτοφάγος, ο οικολόγος: "Θα πάω στα Goody's, και πάνω εκεί που όλοι ζητάνε φαγητά με κρέας, εγώ θα τους ζητήσω χάμπουργκερ με τόφου! YEAH, θα έχω σώσει τον κόσμο! Ούτε που θα ξανασκεφτούν οι κυνηγοί να σκοτώσουν ζώο μετά από αυτό!"

Αυτό όμως που δεν ξέρουν οι φίλοι μας οι οικωλόγοι (ή και να το ξέρουν αρνούνται να το παραδεχτούν γιατί αναιρεί τόσα χρόνια προπαγάνδας) είναι ότι κάθε χρόνο σκοτώνονται εκατομμύρια ζώα από θεριζοαλωνιστικές μηχανές σιταριού κατά την εποχή της σοδιάς (πηγή). Nαι μαλάκα οικωλόγε! Πρήζε μου τα αρχίδια ότι θα πάω στην κόλαση για το αρνί που έφαγα το Πάσχα, αλλά αγνόησε το γεγονός ότι κάθε χρόνια εκατομμύρια κουνέλια, φίδια, κουνάβια, σκίουροι και ποντίκια δολοφονούνται αδίστακτα για να μπορείς εσύ να κάνεις τη δικιά σου δίαιτα. Τι; Πώς; Δεν ακούω να μιλάς ε; Είναι γιατί σου έχωσα την πούτσα τόσο βαθιά μέσα στο λαρύγγι που οι φωνητικές σου χορδές είναι καλυμμένες με τα χύσια μου και δεν κουνιούνται αν δε σκουπιστούν πρώτα.

Αφού τελικά οι φωνητικές σου χορδές σκουπίστηκαν από τα χύσια μου τα οποία πήραν το δρόμο του οισοφάγου σου για να καταλήξουν δικά σου κάτουρα σε λίγες ώρες, σε άκουσα να λες με τρεμάμενη φωνή από το pwnage που μόλις έφαγες "ναι, αλλά τουλάχιστον εμείς δε σκοτώνουμε επίτηδες". Ετοιμάσου λοιπόν για νέο pwnage. Όχι μόνο όλα αυτά τα ζώα σκοτώνονται επειδή κάποιοι άνθρωποι σαν κι εσάς θέλουν να τρώνε μόνο σιτάρι, αλλά δε χρησιμοποιείτε καν το κρέας των ζώων που ΕΣΕΙΣ λόγω της δίαιτάς σας σκοτώνετε! Εσείς αφήνετε τα σκοτωμένα κουνέλια να λιώνουν αργά-αργά με σπασμένα κόκκαλα σε κάποιο χωράφι κάποια εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα από το σπίτι σας, και μετά σας πειράζει η βιομηχανία κρέατος που απλά καρφώνει ένα σουβλί στο λαιμό μιας νεκρής αγελάδας; Κι εμείς τρώμε σιτάρι, αλλά εμείς δεν το κάνουμε για "ηθικούς λόγους" όπως εσείς. Βέβαια εσείς εξιλεώνετε τον εαυτό σας λέγοντας ότι τα ζώα που σκοτώνονται από τις θεριζοαλωνιστικές μηχανές, δεν είναι φαγώσιμα. Όποιον ξανακούσω να το λέει αυτό, δεν είναι ούτε φιλόζωος ούτε οικολόγος. Για σας δηλαδή ζώα είναι μόνο τα μοσχάρια, τα πρόβατα, τα γουρουνάκια και τα κατσικάκια; Ε; Α, ναι, ξέχασα, είναι και τα σκυλιά και τα γατιά γιατί έχουν όμορφες φατσούλες και είναι φίλοι του ανθρώπου. Τα ποντίκια και να τα λιώσει η φρέζα, στα αρχίδια σας. Την αποθήκη σας βρωμίζουν έτσι κι αλλιώς. Έλα μωρέ, αν σκοτώνονται και μερικά εκατομμύρια κουνάβια, στα αρχίδια μας κι αυτά. Σιτάρι και σόγια να 'χουμε να τρώμε και να τη λέμε στους κρεατοφάγους.

Περιττό να σου πω ότι με το να τρως απλά σόγια, σίκαλη και τόφου δεν περιορίζεις καμιά δολοφονία ζώων. Εκτός αν έχεις δικιά σου βιολογική καλλιέργεια και φτιάχνεις εσύ την τροφή που τρως ώστε να ξέρεις από την αρχή ως το τέλος την πορεία της. Αλλιώς, όταν τρως χάμπουργκερ με τόφου να σκέφτεσαι τα αδίστακτα τρακτέρ να περνάνε πάνω από κοπάδια με κουνέλια και να τα κάνουν λιώμα για να θερίσουν αυτό που τώρα καταναλώνεις. ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΣ, ΕΙΣΑΙ ΤΕΜΠΕΛΗΣ. Ξέρεις ότι υπάρχει τρόπος να περιορίσεις μόλυνση περιβάλλοντος, δολοφονία ζώων και μόλυνση τροφών φτιάχνοντας τη δική σου καλλιέργεια, αλλά δεν το κάνεις γιατί προτιμάς να κλαψουρίζεις σαν το 5χρονο που δεν του πήρε ο μπαμπάς του το καινούριο dildo Bayblade ή την καινούρια καπότα Spiderman (ναι, σε λίγο θα βγουν και αυτά τα παιδικά αξεσουάρ στην αγορά).

Πάμε και στο άλλο. Οι οικωλόγοι λένε "για να παραχτεί 1 κιλό κρέας χρειάζονται 45.000 λίτρα νερού, ενώ για να παραχτεί 1 κιλό σιτάρι χρειάζονται μόνο 180 λίτρα νερού". Να σας πω μόνο ότι ο άνθρωπος καταναλώνει 6,5 εκατομμύρια λίτρα νερού το χρόνο, από τα οποία 200.000 λίτρα είναι μόνο το νερό που πίνουμε (ναι, χρειάζεται νερό για να παραχτεί η τροφή που τρώμε, μην ακούσω μαλακίες στα σχόλια). Γιατί οι χορτοφάγοι δε διαδηλώνουν ενάντια στον υπερπληθυσμό τότε; Γιατί δε διαδηλώνουν για να περάσει νόμος που να επιτρέπει την πώληση δωρεάν προφυλακτικών ή που να σε επιβραβεύει για κάθε ακόντιο που κάρφωσες στον πούτσο σου; Και πόσοι χορτοφάγοι οδηγούν αυτοκίνητο; Για να φτιαχτεί ένα αυτοκίνητο (μαζί με τα λάστιχα) χρειάζονται 180.000 λίτρα νερού. Και σε αυτά δε συμπεριλαμβάνεται η βενζίνη που χρειάζεται για να τρέξει το αμάξι, ο ηλεκτρισμός που χρειάζεται το βενζινάδικο, το νερό που χρησιμοποιήθηκε για να φτιαχτεί η βάρκα που σου έφερε το πετρέλαιο, το νερό που χρειάστηκε για να φτιαχτεί η άσφαλτος στην οποία οδηγάς, και το ηλεκτρικό ρεύμα που χρησιμοποιείς κάθε μέρα για να μου στέλνεις ηλίθια μηνύματα στο ίντερνετ. Υπάρχουν 26 εκατομμύρια άνθρωποι που πάσχουν από εγκεφαλική βλάβη λόγω έλλειψης ιωδίου, και άλλο 1,5 δισεκατομμύριο άνθρωποι σε πιθανό κίνδυνο από την ίδια έλλειψη. Με το να οδηγείς αυτοκίνητο, μαλάκα χορτοφάγε, γεμίζεις την ατμόσφαιρα με εκατομμύρια τόνους δηλητήριο και μας παραδίδεις όλους σε αργό θάνατο. ΔΟΛΟΦΟΝΕ! Ο υπολογιστής που χρησιμοποιείς καίει 250 βατ ρεύματος, για να μην πω πόσο καίνε τα εκατομμύρια των υπολογιστών που λειτουργούν για να μπορείς να είσαι στο ίντερνετ. Ποιος τα γαμάει όμως όλα αυτά; Κάποιος δίπλα σου τρώει χάμπουργκερ και εσύ έχεις την ιερή αποστολή να του το πάρεις μέσα από τα χέρια και να το πετάξεις στα σκουπίδια για να σώσεις τον πλανήτη. Θα είσαι καταραμένος αιώνια αν δεν το κάνεις! Τρέξε!

Αν λοιπόν είστε οικολόγοι, αντί να κάνετε πορείες εναντίον της μπριζόλας και του συκωτακίου, παρατήστε τα αμάξια, τα κουμπιούτερ και τα σπίτια σας που καταστρέφουν τον πλανήτη και πηγαίνετε να ζήσετε γυμνοί στην κουφάλα ενός δέντρου στην Τανζανία δίπλα σε έναν αιθιοπικό φακόχοιρο. Αφού είστε φιλόζωοι, να είστε σίγουροι ότι και ο φακόχοιρος ο αιθιοπικός με το που σας δει θα καταλάβει ότι είστε φίλοι του και δε θα σας αγκωνιάσει στη βουβωνική χώρα ούτε θα σας ξελαιμιάσει με κεφαλοκλείδωμα στο σβέρκο. Τώρα που το είπα, θυμήθηκα και το ότι ένας από τους κύριους σκοπούς των οικολόγων είναι να σωθεί η φάλαινα και ο λευκός καρχαρίας. Γιατί να σώσω το λευκό καρχαρία; Αν ποτέ έρθω σε επαφή με λευκό καρχαρία, το πιο πιθανό είναι να καταλήξω πολτοποιημένος ανάμεσα στα σαγόνια του. Σε τι λοιπόν θα με βοηθήσει η σωτηρία του; Η αλήθεια είναι όμως ότι όταν χρειαστεί να σωθεί, μόνο εγώ θα είμαι αυτός που θα μπορώ να τον σώσω. "Γιατί το λες αυτό;" Να σας εξηγήσω. Πριν από 68 εκατομμύρια χρόνια έγιναν απανωτές συγκρούσεις πολλών αστεροειδών με τη γη, με αποτέλεσμα να βυθιστεί μεγάλο μέρος της επιφάνειάς της. Τι υπήρχε τότε πάνω στη γη; Οι δεινόσαυροι. Οι δεινόσαυροι που ήταν μόνοι τους και η καταστροφή τους βρήκε απροετοίμαστους. Σε περίπτωση που γίνει κάνει αντίστοιχο σήμερα, ποιοι θα αναλάβουν τη σωτηρία του πλανήτη; Η αγελάδα, το γουρούνι και το βόδι; Όχι. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Ο άνθρωπος είναι αυτός που έχει κάνει την απαραίτητη τεχνολογική και πολιτισμική πρόοδο ώστε να είναι σε θέση να προλαμβάνει τέτοιες καταστροφές. Οπότε καλά μου ζώα, αν θέλετε να σωθείτε από φυσική καταστροφή, πρέπει κάθε μέρα να μου φιλάτε τον κώλο πριν αλλάξω γνώμη!

Και για το τέλος, να η απόδειξη ότι ο οργανισμός δε μπορεί χωρίς κρέας:

Οι χορτοφάγοι απολαμβάνουν πολύ περισσότερο το στοματικό σεξ






Credits: Maddox για τη φωτό στην αρχή

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

Η λύση στο σεξισμό στα video games

Και ήρθε η ώρα να γυρίσω πάλι στο αγαπημένο θέμα κάθε nerd αναγνώστη του μπλογκ μου που σέβεται τον εαυτό του. Τα video games.

Tα games από την εποχή του Pong, του Space Invaders και του Pacman είχαν πάντα, μαζί με τα εκατομμύρια fans, και τους μαλάκες που έκαναν κριτική. Και δεν εννοώ κριτική σε ένα game για το αν είναι καλό ή κακό, εννοώ κριτική σε όλη τη βιομηχανία του gaming. Πρώτα ήταν ο εθισμός που δήθεν τα games προκαλούσαν στα παιδιά, μετά η βία (και φυσικά ο ένας μαλάκας στο εκατομμύριο που σκότωσε τον αδερφό του μετά από τρίμηνο κάψιμο στο Mortal Combat, είναι η πλειοψηφία των gamers), μετά το κλείσιμο των παιδιών στα σπίτια και η εγκατάλειψη των πατροπαράδοτων τρόπων διασκέδσης (λες και οι παππούδες μας όταν έβγαιναν στην αλάνα να παίξουν τσανταλίνα μανταλίνα ακολουθούσαν στο ακέραιο τις αρχαιοελληνικές αθλοπαιδιές), Τώρα το νέο τσουνάμι που απειλεί την ύπαρξη των video games είναι οι φεμινίστριες. Ναι, εκείνες οι γυναίκες με τις τρίχες στα βυζιά που αν ποτέ βρουν άντρα θεωρούν νίκη του γυναικείου φύλου να τον βάζουν να κατουράει καθιστός για να μη λερώνεται η τουαλέτα. Ποιο είναι το πρόβλημά τους με τα video games; Στην πραγματικότητα κανένα, αφού σαν μπακούρες που μυρίζουν απλυτομουνίλα από 1 στρέμμα, το gaming θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι η συντροφιά τους. Αυτό όμως που σκέφτηκαν για να κάνουν άλλη μια φορά τα ήδη πρησμένα αρχίδια μας να κοκκινίσουν και να βγάλουν εξανθήματα, είναι ότι στα games υπάρχει σεξισμός, επειδή οι γυναίκες προβάλλονται σαν αδύναμοι χαρακτήρες, αντικείμενα ηδονής και συνήθως σαν το δώρο στον πρωταγωνιστή αφού έχει ξεεντεριάσει όλους τους δράκους και έχει βουλιάξει σε κινούμενη λάβα όλα τα πλοία των εξωγήινων που απειλούσαν τον πλανήτη. Και τι φταίει για αυτό; Μα φυσικά το ότι οι περισσότεροι game developers είναι άντρες! Και, επίσης φυσικά, η #1 θεραπεία για αυτό το πρόβλημα είναι η γκρίνια.

Φεμινίστριες, let me explain it to you. Τα video games είναι φτιαγμένα ΑΠΟ ΑΝΤΡΕΣ, ΓΙΑ ΑΝΤΡΕΣ, και οι γυναίκες απεικονίζονται όπως τις έχουμε στο μυαλό μας εμείς. Μάλλον όχι. Δεν απεικονίζονται σαν fashion-victim πουτάνες που γκρινιάζουν κάθε τόσο για το αν δεν τους χωράει το συνολάκι. Σας απεικονίζουμε καλύτερα από ότι είστε στην πραγματικότητα. Για παράδειγμα, πάμε σε ένα παιχνίδι που το ξέρετε όλες, το Super Mario Bros. Eκεί, η Peach περιμένει υπομονετικά τον Mario σε ένα κάστρο που την έχει κλείσει ένας αιμοσταγής δράκος που φτύνει σφυριά από το στόμα. Στην πραγματική ζωή, αν μια από σας βρισκόταν σε παρόμοια κατάσταση, θα το είχε κάνει με τον Bowser με αντάλλαγμα να την αφήσει ελεύθερη να ψωνίζει μανιτάρια που θα τα κάνει φόρεμα πάνω της, θα είχε δίπλα της ένα στρατό από Goomba και Κοοpa Troopa για να τη φυλάνε όταν βγαίνει για ψώνια, και όταν τελικά ερχόταν ο Mario για να την ελευθερώσει θα του έλεγε ότι περνάει καλά με το νέο της γκόμενο, θα τον ευνούχιζε και θα τον έδινε απροστάτευτο στον Bowser για να τον καταβροχθίσει και αυτή να συνεχίσει τη χλιδάτη ζωή της χωρίς ενοχλητικούς επισκέπτες. Οπότε ποιο είναι το πρόβλημά σας, αγαμητές φεμινίστριες; Στα video games σας απεικονίζουμε πολύ καλύτερες από ότι είστε στην πραγματικότητα. Όλο το παιχνίδι γίνεται για σας. Στα video games σκοτώνεουμε δράκους και αποφεύγουμε ιπτάμενα ψάρια που έρχονται κατά πάνω μας με την ταχύτητα του φωτός, μόνο και μόνο για να έχουμε στο τέλος εσάς. Ποιος άντρας θα ήταν τόσο μουνόδουλος ώστε να το κάνει αυτό στην πραγματική ζωή; Για να μη μιλήσω για τον Popeye, που τρέχει πάνω κάτω και αποφεύγει πύρινα βέλη για να ξεφύγει από τον Μπρούτο, και η Όλιβ το μόνο που κάνει είναι να του πετάει καρδούλες που τις περισσότερες φορές πέφτουν στη θάλασσα.

 Πάλι όμως μας λέτε ότι δε σας απεικονίζουμε όπως θα θέλατε εσείς. Πώς περιμένετε έναν άντρα να φτιάξει κάτι από την οπτική γωνία της γυναίκας; Δεν είμαστε γυναίκες, οπότε δε μπορούμε να σκεφτούμε σαν γυναίκες. Το να κριτικάρετε τους άντρες ότι δεν απεικονίζουν σωστά τις γυναίκες και τα ενδιαφέροντά τους στα video games είναι σα να κριτικάρουμε τις γυναίκες για το ότι δεν απεικονίζουν ανδρικά ενδιαφέροντα στα περιοδικά τους. Δεν είδα ποτέ Dodge Viper σε εξώφυλλο του Κοσμοπόλιταν, ούτε κυνηγετική καραμπίνα σε εξώφυλλο του Χελόου. Και δεν περιμένω να τα δω, αφού τα περιοδικά είναι φτιαγμένα από γυναίκες, για γυναίκες. Όπως για σας δεν είναι απαραίτητο να βάζετε tips για χτίσιμο μυικής δύναμης στα περιοδικά σας, έτσι και για μας δεν είναι απαραίτητο να βάζουμε tips για το πώς να περνάς σωστά το σεμέν γύρω από την τηλεόραση στα video game μας. Οπότε για τι ακριβώς μας κριτικάρετε; Για το ότι δεν είμαστε γυναίκες; ΕΝΟΧΟΣ!

Αυτό που δεν ξέρετε είναι ότι υπάρχουν γυναίκες developers που έχουν φτιάξει γαμάτα παιχνίδια. Π.χ. το N: Way of the Ninja, το Uncharted 2, το Assassin's Creed 2 και το Portal έχουν γυναίκες developers. Ναι, αγαμητές μου φεμινίστριες. Μερικά από τα πιο macho παιχνίδια έχουν γυναίκες developers. Ξέρετε γιατί; Γιατί μερικές από εσάς (το "εσάς" εδώ πάει σε όλες τις γυναίκες, όχι σε εσάς τις φεμινίστριες) είναι αρκετά έξυπνες ώστε να πάρουν χαμπάρι ότι αν θέλουν να κονομήσουν μέσω των games, πρέπει να φτιάξουν games που να απευθύνονται σε αντρικό κοινό. Όπως και να το κάνουμε, η πλειοψηφία των gamers είναι άντρες. Οπότε αντί να κάθεστε και να κλαψομουνιάζετε για το σεξισμό στο gaming, σηκώστε τον τριχωτό αμπανιάριστο κώλο σας και ΦΤΙΑΞΤΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ. Όσες έχετε ιδέα από προγραμματισμό και developing, τέλος πάντων. Oh wait...

Εκτός από τα παιχνίδια που έχουν φτιάξει γυναίκες για άντρες, όπως μερικά που είπα παραπάνω, υπάρχουν και παιχνίδια φτιαγμένα από γυναίκες για γυναίκες. Δηλαδή ακριβώς αυτό που ονειρεύονται οι αγαμητές μας φεμινίστριες. Το πρόβλημα είναι ότι δεν τα παίζει κανείς, γιατί από απόσταση τετραγωνικού μιλίου μπορείς να τα ακούσεις να φωνάζουν BORING.

Παρακάτω είναι μόνο μερικά από αυτά. Θυμηθείτε, τα έχουν φτιάξει γυναίκες για γυναίκες:

Ristorante Amore


To παιχνίδι έχει να κάνει με μια γκόμενα που πιάνει δουλειά σε ένα ιταλικό εστιατόριο. Το site του παιχνιδιού λέει "Could one of them win her heart or will their secrets threaten a budding relationship...?" Παιχνίδι θα παίξω ή άρλεκιν θα διαβάσω;

Don't Take It Personal, Babe, It Just Ain't Your Story


Το θέμα του παιχνιδιού είναι μαθητές λυκείου που μεγαλώνουν. Βασικά θα έπρεπε να λέγεται Degrassi: the game. Η δημιουργός γράφει στο site της "Cuteness and sincerity are the most important things to me. Please, let's work hard together to make the world a cuter place!" Την ένεση να τη βαρέσω τώρα ή μετά;

Miss Management


Όπως μας λέει το wiki του παιχνιδιού "you'll have to juggle incoming work tasks, keep everyone from getting stressed out, and help the coworkers achieve their goals." Γιατί πώς θα ξεσκάσεις από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά; Μα φυσικά με μια δύσκολη μέρα στη δουλειά! Και μόνο που το σκέφτομαι αγχώνομαι. Βλέπω τα ραδιοκύματα της βαρεμάρας να χοροπηδάνε κατά πάνω μου, και προτιμώ να πέσω για ύπνο από τις 6.

Long Live The Queen


Long Live the Queen (ή Boring Piece of Shit). Άλλη μια visual νουβέλα, που έχει όμως κάποια RPG στοιχεία. Μπορείς π.χ. να αλλάξεις το mood σου από "lonely" και "depressed" σε "pressured" και "willful". Με το που το σκέφτομαι, το δικό μου mood αλλάζει από "angry" σε "ready to vomit". Είναι "παιχνίδι" όσο παιχνίδι είναι και ένα Amazon Kindle. Press button. Read passage.

Αυτά είναι μερικά από τα παιχνίδια που φτιάχτηκαν από γυναίκες, για γυναίκες. Μα το Ιπτάμενο Μακαρονοτέρας, δεν μπορώ να περιμένω μέχρι να πατάω το load για να ξυρίσω μερικά βυζιά μέσα σε ένα ιταλικό εστιατόριο, να μανατζάρω στρεσαρισμένους εργαζόμενους και να διαβάσω το ημερολόγιο κάποιας που δεν ξέρω και που θα πρέπει να ταυτιστώ μαζί της. Great job, κορίτσια.


No women were raped during the making of this article.

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2015

Το μπλογκ μοιράζει βραβεία

Πιο βλάχικη προφορά σε ξένο rock κομμάτι:

Tom Waits - "God's Away On Business"

Γκατζαγουέι ον μπίζνιζ λιέμε!


Πιο άσχημος ποδοσφαιριστής:

Benni McCarthy



Aναπληρωματικός: John Carew


Πιο άσχημος μπασκετμπολίστας:

Cornelius Thompson



Γυναίκα με τα περισσότερα μπότοξ:

Όλγα Τρέμη



Άντρας με τα περισσότερα μπότοξ:

Όλγα Τρέμη



Χειρότερη διασκευή τραγουδιού:

Guns 'n' Roses - Knocking on Heaven's Door




Aναπληρωματική: Sheryl Cole - Sweet Child O' Mine

Γιατί ότι δίνεις παίρνεις, καριολάκια. Όταν γαμούσατε ανακούρκουδα την κομματάρα του Bob Dylan ήταν καλά ε; Ρουφήξτε τώρα ως τον οισοφάγο την παρακμή της διασκευής του δικού σας τραγουδιού, που έτσι όπως ήταν έδινε από την αρχή το δικαίωμα να το πάρει η κάθε ποπ τραγουδιάρα και να του φορέσει τις νότες κολιέ. Σας εύχομαι από δω και πέρα οι μόνοι που θα κάνουν διασκευές Guns 'n' Roses να είναι οι Disturbed, οι Korn και οι Limp Bizkit. Ίσως τότε οι κατάρες εκατομμυρίων εβδομηντάρηδων dylanάκηδων και μαζί και οι δικές μου πιάσουν τόπο.


Πιο σπαστική-εκνευριστική αποστολή σε video game:

Demolition Man (GTA Vice City)

Πιο πολυπαιγμένο ξένο τραγούδι σε ελληνικά ραδιόφωνα

Iggy Pop - The Passenger
 
Πιο πολυπαιγμένο τραγούδι στο Youtube (χαλί σε κάθε άσχετο βίντεο)

Drowning Pool - Bodies
 
(δε βάζω βίντεο, το ξέρετε. Το έχετε ακούσει σίγουρα. Και το έχετε ακούσει χωρίς να το ψάχνετε. Το πιο πιθανό είναι να ψάχνατε βίντεο με stunts στο Burnout, highlights του Μπάρτσα-Ρεάλ ή σαλιγκάρια που γαμιούνται κάτω από μια μανταρινιά κι ένα τούβλο πέφτει διαγώνια από τη στρατόσφαιρα και προσγειώνεται ανάμεσά τους για παρτούζα. Ότι και να ψάχνατε, το χαλί είναι ίδιο).

Αναπληρωματικό: 009 Sound System - Dreamscape

Xειρότερος καλλιτέχνης σε live:
 
Ναs
 
και χειρότερη live ερμηνεία: Nas - Ether (live)

Πιο αστείο σαρδάμ που έχω ακούσει: Ηigh defidelity (ακούστηκε από ακροατή σε ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης)

Πιο "κουλό" λογοπαίγνιο που έχω ακούσει: Να κάνουμε μια ημερίδα, ή έστω μια νυχτερίδα (από άλλον ακροατή στο ίδιο ραδιόφωνο)

Χειρότερη εντεχνίλα για το 2013: Το τραγούδι του Κανάκη


Κύμα, ζωγραφίσεις, κολυμπήσεις, oυρανός, λιμάνι... ΜΑΛΑΚΕΣ Ο ΚΑΝΑΚΗΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ ΜΙΚΕΙUS! Πόση ώρα είπαμε ότι του πήρε να το γράψει;

Πιο χιλιοειπωμένη ατάκα ποδοσφαιριστή: "Θέλω να κερδίσω τίτλους". Μετάφραση: Ο παπαγάλος μου ξέρει περισσότερες λέξεις από μένα. Τον τίτλο του κοινότυπου πάντως τον έχετε κερδίσει όλοι από την αρχή της χρονιάς. Τούβλα.

Πιο κιτς φανέλα ομάδας:
Ολλανδία 1988

Επιθεώρηση με τις περισσότερες ίδιες ατάκες από προηγούμενες επιθεωρήσεις:
Allou Fun Mark - Μάρκος Σεφερλής 

Καλλιτέχνης που θα έτρωγε ξύλο από τον παλιό του εαυτό αν τον συναντούσε:

Ice Cube

Aναπληρωματικός:

Henry Rollins


Πιο επιτυχημένο marketing ταινίας:

50 Shades of Grey

Γιατί ένα χρόνο πριν βγει η ταινία, πάταγες στο search το 5 και το πρώτο που σου 'βγαινε ήταν 50 Shades of Grey. Έτσι είχες πάρει μια ιδέα για το μέγεθος του buzz που θα κυρίευε το σύμπαν όταν τελικά έβγαινε η ταινία, κι όταν αυτό έγινε, είχες χτίσει αντισώματα και δε σου έσπασαν τα νεύρα. BTW, το βιβλίο ήταν πιο για τον πούτσο από την ταινία. Ναι, γίνεται.

Πιο cult διαφήμιση στα 90s:

EΨΑ
 


ΠΟΡΔΟΣ Ο ΒΙΤΑΜΙΝΟΥΧΟΣ FOR THE WIN!!!


Πιο αποτυχημένη πλαστική εγχείριση:

Άννα Βίσση



Να λες ότι είσαι 55 και να κάνεις πλαστική για να φαίνεσαι 50 ή 45, και να καταλήγεις να φαίνεσαι σαν τη Ματίνα Μανταρινάκη στα 65 της, ε είσαι ο ορισμός του fail Αννούλα μου...


Xειρότερη εξέλιξη μάρκας αυτοκινήτου: Lancia

Aπό αυτό:


πήγαν σε αυτό:

ε δεν είναι σα να γαμούσες τη Liz Hurley και να καταντάς να γαμάς τη Μαρία Τσομπανάκη;


Πιο ανώμαλο εξώφυλλο comic:

Τhe Rifleman



To μήνυμα του εξώφυλλου: Κάθε άντρας ονειρεύεται να έχει ένα πέος τόσο μεγάλο που χρειάζεται να βάλει ένα αγόρι να το κρατάει.


Πιο πολυπαιγμένο επεισόδιο Κωνσταντίνου και Ελένης:

"Μad σπίτι"


Video game με τη χειρότερη εισαγωγή:

Drake of the 99 Dragons
 


Και για να δείτε πώς γίνεται γατάκια...

Video game με την καλύτερη εισαγωγή:
 
Bioshock
 

Τρίτη 7 Ιουλίου 2015

Τι μου άρεσε πιο πολύ στην Πράγα

Τις προάλλες πήγα για μια βδομάδα στην Πράγα με έναν κολλητό μου. Πολλά μου άρεσαν. Οι γυναίκες, οι δρόμοι, οι μπύρες, τα φαγητά που δοκίμασα, το ότι δε δοκίμασα γκούλας, και άλλα πολλά. Αυτό όμως που θα μου μείνει, που μου άρεσε περισσότερο κι από το ότι δε δοκίμασα γκούλας, που το γούσταρα τόσο πολύ που σε 50 χρόνια θα το διηγούμαι μέσω iphone69GS στα virtual εγγόνια μου, είναι η ασφάλεια αεροδρομίου τους.

Η ασφάλεια στο αεροδρόμιο της Πράγας κυριολεκτικά ΓΑΜΑΕΙ ΚΑΙ ΔΕΡΝΕΙ. Πιστεύω ότι ο επίδοξος τρομοκράτης θα προτιμήσει να αυτοκατσαβιδωθεί στο λαιμό και να σπάσει με αγκωνάρι τα σαγόνια του, παρά να περάσει από το αεροδρόμιο της Πράγας και να αντιμετωπίσει αυτό το μίγμα Λεβιάθαν με Bowser. Σας ακούω κιόλας να μουρμουρίζετε με περιέργεια: "μα τι έχει και τι κάνει αυτή η ασφάλεια που την καθιστά τόσο γαμάουα;" Κι επειδή είμαι πάντα μεγαλόψυχος με τους υπηκόους μου, θα σας κάνω τη χάρη να σας διηγηθώ ένα περιστατικό που ήμουνα μπροστά.

Έχουμε πάει στο αεροδρόμιο εγώ κι ο κολλητός μου για να φύγουμε. Έχουμε δώσει τις βαλίτσες για να μας τις μετρήσουν (εκεί αν είναι πάνω από 20 κιλά δεν τις περνάνε, γι' αυτό και για κανά τέταρτο βγάζαμε πράγματα από τη μια βαλίτσα και τα βάζαμε στην άλλη μπας και περάσουν και οι δύο), και έχουμε πάει να δώσουμε τις ταυτότητές μας για να τις ξαναπάρουμε και μετά να τις ξαναδώσουμε για να τις βάλουν επιτέλους στο αεροπλάνο. Επειδή η ουρά ήταν μεγάλη, ο φίλος μου στεκόταν λίγο παραπέρα. Όταν φτάνει η σειρά του, δίνει την ταυτότητα, η υπάλληλος την ελέγχει, του την ξαναδίνει πίσω και ο φίλος μου πάει να πάρει τη βαλίτσα του, σε απόσταση κάπου 1 με 2 μέτρα από τους άλλους. Με το που τη σηκώνει, ένας ράμπο μπάτσος πετάγεται από το πουθενά (δηλαδή όχι ακριβώς από το πουθενά, εγώ τον είχα δει πιο πριν να φυλάει μια κλειστή πόρτα, άρα μάλλον ο κίνδυνος του να ανοίξει η πόρτα μόνη της και να βγει έξω ο πελώριος τυραννόσαυρος είχε περάσει, και ο ράμπο μπάτσος ήταν πια ελεύθερος να βγει σε νέες περιπέτειες για το πέρασμα της χωρίς όλα αυτά ανιαρής μέρας του στο αεροδρόμιο), μαγκώνει τον κολλητό μου και λέει με μια βλαχοτσέχικη προφορά που θα τη ζήλευε κι η Έφη Θώδη "IT'S A JOKE". Πάω να δω τι έγινε, ρωτάω γιατί τον πιάσανε, και ο ράμπο μπάτσος μου λέει με την ίδια βλαχοτσέχικη προφορά ότι πήγε να ανοίξει μια βαλίτσα χωριστά από τον άλλο κόσμο. Του λέω ότι είναι δικιά του, και το ίδιο του λέει κι ο φίλος μου. Με κρατάει κι εμένα! Με αυτά και με εκείνα μέχρι να καταλάβει ο βλαχοραμπομπάτσος ότι δεν είμαστε τρομοκράτες, έπρεπε να έρθει η μισή ασφάλεια του αεροδρομίου, να μας ψάξει τις βαλίτσες (ευτυχώς δεν είχαμε μέσα βιάγκρα ή επιμηκυντή πέους γιατί σίγουρα θα τα έπαιρναν αυτοί για πάρτη τους και θα μέναμε χωρίς δώρα για τους φίλους μας στην Ελλάδα), να μας τις κάνουν μπάχαλο (μιας και είχαμε ανταλλάξει πράγματα στις βαλίτσες μας για να περάσουν τον έλεγχο, αυτοί σε κάθε τι που έβρισκαν ρωτούσαν ποιανού είναι και το έβαζαν στην αντίστοιχη βαλίτσα, με αποτέλεσμα η βαλίτσα του κολλητού μου - που είχε ψωνίσει τα πιο πολλά και ήταν 24 κιλά - να μη μπορεί πάλι να περάσει τον έλεγχο), και στο τέλος μας άφησαν μετά από 3 τέταρτα αφού είχαμε χάσει την πτήση και έπρεπε να περιμένουμε άλλες 2 ώρες στο αεροδρόμιο.

Γι' αυτό λοιπόν σας λέω ότι αυτή η ασφάλεια αεροδρομίου ΓΑΜΑΕΙ ΚΑΙ ΔΕΡΝΕΙ. Όλοι οι τρομοκράτες που σκέφτεστε να ανατινάξετε το αεροπλάνο με το να βάλετε μια βόμβα μέσα στις αποσκευές σας (γιατί αυτό κάνουν όλοι οι τρομοκράτες και είναι γνωστό σε όλους ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος τρομοκρατικής ενέργειας σε αεροπλάνο), τρέμετε! Οι μπατσοράμπο του αεροδρομίου σας περιμένουν με κίτρινους λεκέδες στις μασχάλες και δολοφονική φαγούρα στους όρχεις από τη σκληρή δουλειά! Θα φτύσετε το γάλα της μάνας σας!

Συχνές ερωτήσεις που θα σας κάνουν:

-Πήρατε κανένα δέμα από αγνώστους;
-Έχετε πακετάρει τις αποσκευές σας;
-Είχατε κάθε στιγμή τις αποσκευές σας στην κατοχή σας;

Αυτή η τελευταία ερώτηση μπορεί να μου προκαλέσει περισσότερο σπάσιμο στους νευρώνες από ότι το χτύπημα του σβέρκου μου με γεωτρύπανο. Όχι, έχω την κακιά συνήθεια να αφήνω τις αποσκευές μου σε κάποιους αρκετά μαλάκες μπάτσους που είναι αρκετά ηλίθιοι για να μου τις κλέψουν. Σοβαρά τώρα, ποιος ο λόγος να ρωτάνε αυτές τις ερωτήσεις; Υπάρχει περίπτωση κάποιος που έχει σκοπό να ανατινάξει ένα αεροπλάνο, να πει την αλήθεια σε αυτές τις ερωτήσεις; -Τι έχεις μέσα στις βαλίτσες; -Ε, τίποτα μωρέ, μια βόμβα μόνο! Και να υπάρχει τέτοιος τρομοκράτης που θα τους πει την αλήθεια, το σίγουρο είναι ότι θα είναι αρκετά χαζός για να πετύχει η ενέργεια.

Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι ακόμα πιο απλά. Σε ρωτάνε τι έχεις μέσα, τους λες (δε σε ακούνε εκείνη την ώρα γιατί είτε σκέφτονται τα ντολμαδάκια που θα φάνε στο σπίτι μετά τη δουλειά είτε έχουν μπανίσει κανένα καλό γκομενάκι στο διάδρομο), και σε περνάνε ότι και να πεις. Πριν 2 χρόνια στο Bennyζέλος με σταμάτησε ένας μπάτσος και με ρώτησε τι έχω μέσα στη βαλίτσα. Του είπα "μια κούκλα", το πίστεψε και με άφησε να περάσω. Θα μπορούσα να είχα πει ρούχα, παπούτσια ή έναν καλό δίσκο των Smashing Pumpkins (αν υπήρχε). Μήπως πιστεύει ότι κάνοντας αρκετές χαζές ερωτήσεις κάποτε θα βρεθεί πράγματι ένας τρομοκράτης και στην ερώτηση "τι έχεις μέσα;" θα του πει "βόμβα" και ο Αστυνόμος Σκορδοπούτσογλου θα τον πιάσει αμέσως;

Για όσους σκέφτονται "τι μας νοιάζει όλο αυτό" έχω να τους πω ότι ο αριστερός μου όρχις έχει κιόλας αρχίσει να ταλαντώνεται από την αγωνία αν σας νοιάζει ή όχι. Για όλους τους άλλους, αισθανθείτε ελεύθεροι να μου γράψετε στα σχόλια πόσο χρωστάω τη ζωή μου στις ασφάλειες των αεροδρομίων όλου του κόσμου (γιατί είναι γνωστό ότι αυτές ξεγέννησαν τη μάνα μου και δεν έμεινα ένα ακόμα ζυγωτό), πόσο δύσκολη και επικίνδυνη είναι η δουλειά τους (άλλωστε το να θερμαίνεις με τον κώλο σου όλες τις καρέκλες του αεροδρομίου εγκυμονεί μεγαλύτερο κίνδυνο από το να σκαρφαλώνεις σε ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα), πόσο οφείλω να τους σέβομαι (χωρίς αυτοί φυσικά να οφείλουν κανένα σεβασμό σε εμένα, άλλωστε εγώ χρωστάω τη ζωή μου σε αυτούς) και άλλα παρόμοια Καμμενιλίκια. Θα έχω την ευγενική μεγαλοκαρδία να συμπεριλάβω και τα δικά σας ονόματα στο μεγάλο κιτάπι των ήδη πρησμένων και ταλαντωνόμενων όρχεών μου.