Σου 'χει τύχει ποτέ να δεις ένα blockbuster που είναι τόσο για τον πούτσο ώστε αισθάνεσαι ότι χρειάζεσαι να ξύσεις τα μάτια σου μέχρι να σχηματιστεί ένα πασαλειμμένο με διάρροια φωτόνιο στον αμφιβληστροειδή σου χιτώνα, αλλά παρόλα αυτά όλοι γύρω σου θέλουν να κάνουν πεοθηλασμό στο σκηνοθέτη που σου τάισε αυτή τη big-budget τσιρλιόσουπα; Εμένα μου έχει τύχει, οπότε εδώ σας έχω τις 5 σκατοταινίες που αρέσουν σε όλους.
1. Τοp Gun
Για όποιον δε θυμάται, το Top Gun ήταν η ταινία με θέμα κάτι τύπους που κάθονται κάνοντας hi-five ο ένας στον άλλον για περίπου μιάμιση ώρα. Η ταινία επικεντρώνεται σε έναν φλοκοκέφαλο με το όνομα Maverick που διεισδύει βαθιά μέσα στο πέπλο μυστηρίου της top gun ακαδημίας αυτάρεσκων σεξουαλικά ανικανοποίητων πιλότων. Ξέρω ότι κάποιοι θα μου πουν ότι υπερβάλλω σε αυτά που λέω (μιας και υπερβάλλω στα πάντα εκτός από τον πούτσο μου που είναι ανυπέρβλητος), αλλά υπήρχαν περισσότερες από 500 σκηνές μπάνιου σε αυτή την ταινία. Η γκαρνταρόμπα της ταινίας έπρεπε να αποτελείται από μια μπουρνουζοπετσέτα, ένα jump suit και 50 σελίδες σεξουαλικών υπονοούμενων στα καλιαρντά για να συνεννοούνται ο Τοm Cruise με τον Val Kilmer όλη την υπόλοιπη ώρα που έτρεχαν γυμνοί κοιτάζοντας ο ένας το γιακουμή του άλλου.
Και σαν να μην έφταναν στο σκηνοθέτη όλες οι μπουρνουζοπετσετοσκηνές και όλο το hi-fiving, θεώρησε απαραίτητο να βάλει και μια εντελώς άσκοπη σκηνή όπου όλοι σηκώθηκαν με λαδωμένους κώλους και έπαιξαν βόλεϊ. Κάθε μισό λεπτό νόμιζα ότι ο Cruise και ο Kilmer θα ανταλλάξουνε γλωσσόφιλα υπό τη μουσική του "It's Raining Men".
Aν έχετε καλές αναμνήσεις από αυτήν την ταινία, είναι ή επειδή ήσασταν ή πολύ νέοι για να έχετε ιδέα για το τι γινόταν, ή πολύ ηλίθιοι ώστε να νομίζετε ότι επειδή αρέσει σε όλους και το βλέπετε σε περισσότερες διαφημίσεις κι από τη φαρίνα Γιώτη είναι πράγματι καλό.
2. Βraveheart
Περίληψη: Ένας χοντροκουραμπιές Mel Gibson σκουντουφλάει σε χάλια τραβηγμένες σκηνές μάχης στις οποίες οι cameramen δεν μπορούσαν να κρατήσουν τις κάμερες αρκετά μακριά ώστε να συνειδητοποιήσεις ότι τα extras κάθονται στο background με τους πούτσους στο χέρι.
Αν είσαι φαν του Braveheart θα μου πεις σίγουρα "ΝΑΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΑΛΛΑ ΧΑΝΕΙΣ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ, ΠΟΙΟΣ ΧΕΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΜΕΡΕΣ?" Πάμε και στο νόημα. Όλοι λένε ότι οι σκηνές με τις μάχες είναι "awesome", ακόμα και αυτοί που δεν τους άρεσε η ταινία λένε "οι σκηνές με τις μάχες είναι καλοφτιαγμένες". Τι στον πούτσο ξέρεις από μάχες; Η μόνη μάχη που έχεις δώσει στη ζωή σου είναι με όπλο τη μυγοσκοτώστρα και αντίπαλο τη σκουληκόμυγα, και εκεί ακόμα είσαι άστοχος. Αφού λοιπόν δεν μπορείς να στοχεύσεις σωστά ούτε τον Snorlax από τα 2 μέτρα, φυσιολογικό είναι να σε καβλώνει ο Mel Gibson, αλλά μη μας το παίζεις και master στις ξιφομαχίες με το που είδες την ταινία.
Γιατί κάθε σκηνή μάχης πρέπει να έχει μια κάμερα που κουνιέται σαν να κατρακυλάει από helter-skelter; Από ποιανού την οπτική σκοπιά βλέπουμε τη σκηνή τέλος πάντων; Ουάου, κουνιέται η κάμερα. Αισθάνομαι σα να είμαι μέσα στη μάχη αυτή τη στιγμή, βλέποντάς τη μέσα από τα μάτια κάποιου παπάρα που δε μπορεί να εστιάσει σε ένα αντικείμενο για πάνω από 2 δευτερόλεπτα. Ε! ΜΑΛΑΚΕΣ! Πώς θα σας φαινόταν η ιδέα να βλέπατε τη μάχη με τα μάτια του γρονθοκοπημένου; Τα μαυρισμένα μάτια του γρονθοκοπημένου μάλλον. Η κάμερα θα μπορούσε απλά να εστιάζει όλη την ώρα στον ουρανό και σε μια στιγμή να πεταχτεί ένα κομμένο πόδι ή χέρι. Θα υπήρχαν περισσότερες πιθανότητες να καταλάβουμε ότι γίνεται μάχη.
Και τέλος, ο Mel Gibson δεν έμοιαζε σα γκαστρωμένος σε όλη την ταινία; Κοιτάξτε αυτή τη φωτογραφία:
Αριστερά είναι μια αληθινά έγκυος γυναίκα, και δεξιά ένας αληθινά έγκυος Mel Gibson
(προσοχή: η παραπάνω φωτογραφία δεν υπήρξε προϊόν επεξεργασίας Photoshop, η γυναίκα δεν είχε φύλλα από χορτάρι στα πόδια της).
3. Κarate Kid
Nομίζω ότι δε χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός.
4. Sum of All Fears
Όταν έβλεπα την ταινία, το πρώτο πράγμα που είπα είναι "κοίτα μαλάκα μια μυτόγκα". Έχω δει αλογόπουτσες πολύ μικρότερες από το κουντεπιέ που έχει στη μάπα του ο Morgan Freeman. Μάλλον κάποιος τον κοπάνησε με μια πατάτα στη μούρη κι αυτός του το κράτησε άχτι. Άνετα θα μπορούσε να μεταφέρει 3 τόνους κόκα από την Κολομβία κρύβοντάς τους μέσα στα ρουθούνια του. Αν φυσικά δεν τους σνιφάρει στη διαδρομή.
Το σενάριο είναι ένα κλασικό mind dump του Tom Clancy. Οι ιστορίες του είναι τόσο αναμενόμενες και τυποποιημένες, που θα μπορούσαν να διδάσκονται στην άλγεβρα του λυκείου, με τίτλο "Κεφάλαιο 1: Πώς να λύσετε πολυωνυμική εξίσωση αποτρέποντας τρομοκρατικές επιθέσεις".
5. The Last Samurai
Φανταστείτε μια ταινία με θέμα μια φυλή γιαπωνέζων σαμουράι, που γυρίστηκε στη Νέα Ζηλανδία και έχει πρωταγωνιστή Αμερικάνο. Είμαι ο μόνος που βλέπει ότι κάτι δεν πάει καλά με όλο αυτό; Εννοώ ότι όχι μόνο όλο αυτό βγάζει λιγότερο νόημα από ότι ένα γαμήσι του Beowulf με τον Michael Jackson στα Γαυγάμηλα, αλλά είναι ασέβεια και προς τους Γιαπωνέζους όταν κάνεις τον κόσμο να νομίζει ότι ο τελευταίος επιζών Σαμουράι της Ιαπωνίας είναι αμερικάνος. Σεβαστείτε τουλάχιστον αυτούς που σας πουλάνε αμάξια, κλιματιστικά και anime! Αν είναι έτσι γιατί να μην κάνουμε μια ταινία με θέμα τους Ζουλού πολεμιστές και να βάλουμε πρωταγωνιστή τον James Hong. Ή ακόμα καλύτερα τον Jim Carey. Τι; Είναι πολύ άσπρος για να κάνει τον Ζουλού; Ποιος χέστηκε; Ήταν κίτρινος ο Tom Cruise;
Αν είχα μια ευκαιρία να κάνω remake τον Τελευταίο Σαμουράι, θα έβαζα πρωταγωνίστρια τη γκόμενα που έκανε τη Miranda στο Sex and the City, και θα άλλαζα το setting της ταινίας από την Ιαπωνία της αρχαίας εποχής στην Ιαπωνία της Ιουράσιας εποχής, όταν ήταν βυθισμένη κάτω από το νερό. Η ταινία θα είχε διάρκεια 3 ώρες και θα αποτελούνταν από τον πνιγμό της. Πωωω, τι σκέφτηκα πάλι ο πούστης.
A, και κάτι για το τέλος. Γύρω στο 1998-99 μας είχαν κάνει τα ούμπαλα Ζέπελιν με τον Τιτανικό. Τα αντανακλαστικά του ανιχνευτή μαλακίας που έχω μου έλεγαν ότι θα είναι λιγότερο σιχαμερό και επίπονο να γλείψω περίοδο από το μουνί της Αλέκας Παπαρήγα παρά να δω τον Τιτανικό. Τελικά τον είδα για πρώτη φορά κάπου το 2005, στην 57η επανάληψη που τον έβαλε το MEGA για να γεμίσει το πρόγραμμα το βράδυ της Κυριακής γιατί είχε αναβληθεί εκείνο το ηλίθιο κυριακάτικο σόου που έκανε ο Αρναούτογλου επειδή μάλλον εκείνη την Κυριακή δεν είχε χέσει η αγελάδα του. Και τελικά δικαιώθηκα. Αν το σκεφτεί κανείς, ο μόνος λόγος για να κλάψει κανείς βλέποντας τον Τιτανικό, είναι επειδή συνειδητοποιείς ότι αν έστω 10 εκατομμύρια έχουν δει την ταινία μια φορά, ο καθένας χάνοντας 3 ώρες από τη ζωή του, χάθηκαν 30 εκατομμύρια ώρες. Αν κάθε άτομο ζούσε κατά μέσο όρο 70 χρόνια, αυτό σημαίνει ότι 3.424 χρόνια, δηλαδή 49 ζωές χάθηκαν βλέποντας τον Τιτανικό. Οπότε ο James Cameron έχει σκοτώσει 49 άτομα, και ο μόνος λόγος να κλάψεις βλέποντας την ταινία, είναι και το ηθικό δίδαγμα της ταινίας:
Ο ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ.
Credits: Maddox για το πρωτότυπο.
1. Τοp Gun
Και σαν να μην έφταναν στο σκηνοθέτη όλες οι μπουρνουζοπετσετοσκηνές και όλο το hi-fiving, θεώρησε απαραίτητο να βάλει και μια εντελώς άσκοπη σκηνή όπου όλοι σηκώθηκαν με λαδωμένους κώλους και έπαιξαν βόλεϊ. Κάθε μισό λεπτό νόμιζα ότι ο Cruise και ο Kilmer θα ανταλλάξουνε γλωσσόφιλα υπό τη μουσική του "It's Raining Men".
Aν έχετε καλές αναμνήσεις από αυτήν την ταινία, είναι ή επειδή ήσασταν ή πολύ νέοι για να έχετε ιδέα για το τι γινόταν, ή πολύ ηλίθιοι ώστε να νομίζετε ότι επειδή αρέσει σε όλους και το βλέπετε σε περισσότερες διαφημίσεις κι από τη φαρίνα Γιώτη είναι πράγματι καλό.
2. Βraveheart
Αν είσαι φαν του Braveheart θα μου πεις σίγουρα "ΝΑΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΑΛΛΑ ΧΑΝΕΙΣ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ, ΠΟΙΟΣ ΧΕΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΜΕΡΕΣ?" Πάμε και στο νόημα. Όλοι λένε ότι οι σκηνές με τις μάχες είναι "awesome", ακόμα και αυτοί που δεν τους άρεσε η ταινία λένε "οι σκηνές με τις μάχες είναι καλοφτιαγμένες". Τι στον πούτσο ξέρεις από μάχες; Η μόνη μάχη που έχεις δώσει στη ζωή σου είναι με όπλο τη μυγοσκοτώστρα και αντίπαλο τη σκουληκόμυγα, και εκεί ακόμα είσαι άστοχος. Αφού λοιπόν δεν μπορείς να στοχεύσεις σωστά ούτε τον Snorlax από τα 2 μέτρα, φυσιολογικό είναι να σε καβλώνει ο Mel Gibson, αλλά μη μας το παίζεις και master στις ξιφομαχίες με το που είδες την ταινία.
Γιατί κάθε σκηνή μάχης πρέπει να έχει μια κάμερα που κουνιέται σαν να κατρακυλάει από helter-skelter; Από ποιανού την οπτική σκοπιά βλέπουμε τη σκηνή τέλος πάντων; Ουάου, κουνιέται η κάμερα. Αισθάνομαι σα να είμαι μέσα στη μάχη αυτή τη στιγμή, βλέποντάς τη μέσα από τα μάτια κάποιου παπάρα που δε μπορεί να εστιάσει σε ένα αντικείμενο για πάνω από 2 δευτερόλεπτα. Ε! ΜΑΛΑΚΕΣ! Πώς θα σας φαινόταν η ιδέα να βλέπατε τη μάχη με τα μάτια του γρονθοκοπημένου; Τα μαυρισμένα μάτια του γρονθοκοπημένου μάλλον. Η κάμερα θα μπορούσε απλά να εστιάζει όλη την ώρα στον ουρανό και σε μια στιγμή να πεταχτεί ένα κομμένο πόδι ή χέρι. Θα υπήρχαν περισσότερες πιθανότητες να καταλάβουμε ότι γίνεται μάχη.
Και τέλος, ο Mel Gibson δεν έμοιαζε σα γκαστρωμένος σε όλη την ταινία; Κοιτάξτε αυτή τη φωτογραφία:
(προσοχή: η παραπάνω φωτογραφία δεν υπήρξε προϊόν επεξεργασίας Photoshop, η γυναίκα δεν είχε φύλλα από χορτάρι στα πόδια της).
3. Κarate Kid
Nομίζω ότι δε χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός.
4. Sum of All Fears
Όταν έβλεπα την ταινία, το πρώτο πράγμα που είπα είναι "κοίτα μαλάκα μια μυτόγκα". Έχω δει αλογόπουτσες πολύ μικρότερες από το κουντεπιέ που έχει στη μάπα του ο Morgan Freeman. Μάλλον κάποιος τον κοπάνησε με μια πατάτα στη μούρη κι αυτός του το κράτησε άχτι. Άνετα θα μπορούσε να μεταφέρει 3 τόνους κόκα από την Κολομβία κρύβοντάς τους μέσα στα ρουθούνια του. Αν φυσικά δεν τους σνιφάρει στη διαδρομή.
Το σενάριο είναι ένα κλασικό mind dump του Tom Clancy. Οι ιστορίες του είναι τόσο αναμενόμενες και τυποποιημένες, που θα μπορούσαν να διδάσκονται στην άλγεβρα του λυκείου, με τίτλο "Κεφάλαιο 1: Πώς να λύσετε πολυωνυμική εξίσωση αποτρέποντας τρομοκρατικές επιθέσεις".
5. The Last Samurai
Φανταστείτε μια ταινία με θέμα μια φυλή γιαπωνέζων σαμουράι, που γυρίστηκε στη Νέα Ζηλανδία και έχει πρωταγωνιστή Αμερικάνο. Είμαι ο μόνος που βλέπει ότι κάτι δεν πάει καλά με όλο αυτό; Εννοώ ότι όχι μόνο όλο αυτό βγάζει λιγότερο νόημα από ότι ένα γαμήσι του Beowulf με τον Michael Jackson στα Γαυγάμηλα, αλλά είναι ασέβεια και προς τους Γιαπωνέζους όταν κάνεις τον κόσμο να νομίζει ότι ο τελευταίος επιζών Σαμουράι της Ιαπωνίας είναι αμερικάνος. Σεβαστείτε τουλάχιστον αυτούς που σας πουλάνε αμάξια, κλιματιστικά και anime! Αν είναι έτσι γιατί να μην κάνουμε μια ταινία με θέμα τους Ζουλού πολεμιστές και να βάλουμε πρωταγωνιστή τον James Hong. Ή ακόμα καλύτερα τον Jim Carey. Τι; Είναι πολύ άσπρος για να κάνει τον Ζουλού; Ποιος χέστηκε; Ήταν κίτρινος ο Tom Cruise;
Αν είχα μια ευκαιρία να κάνω remake τον Τελευταίο Σαμουράι, θα έβαζα πρωταγωνίστρια τη γκόμενα που έκανε τη Miranda στο Sex and the City, και θα άλλαζα το setting της ταινίας από την Ιαπωνία της αρχαίας εποχής στην Ιαπωνία της Ιουράσιας εποχής, όταν ήταν βυθισμένη κάτω από το νερό. Η ταινία θα είχε διάρκεια 3 ώρες και θα αποτελούνταν από τον πνιγμό της. Πωωω, τι σκέφτηκα πάλι ο πούστης.
A, και κάτι για το τέλος. Γύρω στο 1998-99 μας είχαν κάνει τα ούμπαλα Ζέπελιν με τον Τιτανικό. Τα αντανακλαστικά του ανιχνευτή μαλακίας που έχω μου έλεγαν ότι θα είναι λιγότερο σιχαμερό και επίπονο να γλείψω περίοδο από το μουνί της Αλέκας Παπαρήγα παρά να δω τον Τιτανικό. Τελικά τον είδα για πρώτη φορά κάπου το 2005, στην 57η επανάληψη που τον έβαλε το MEGA για να γεμίσει το πρόγραμμα το βράδυ της Κυριακής γιατί είχε αναβληθεί εκείνο το ηλίθιο κυριακάτικο σόου που έκανε ο Αρναούτογλου επειδή μάλλον εκείνη την Κυριακή δεν είχε χέσει η αγελάδα του. Και τελικά δικαιώθηκα. Αν το σκεφτεί κανείς, ο μόνος λόγος για να κλάψει κανείς βλέποντας τον Τιτανικό, είναι επειδή συνειδητοποιείς ότι αν έστω 10 εκατομμύρια έχουν δει την ταινία μια φορά, ο καθένας χάνοντας 3 ώρες από τη ζωή του, χάθηκαν 30 εκατομμύρια ώρες. Αν κάθε άτομο ζούσε κατά μέσο όρο 70 χρόνια, αυτό σημαίνει ότι 3.424 χρόνια, δηλαδή 49 ζωές χάθηκαν βλέποντας τον Τιτανικό. Οπότε ο James Cameron έχει σκοτώσει 49 άτομα, και ο μόνος λόγος να κλάψεις βλέποντας την ταινία, είναι και το ηθικό δίδαγμα της ταινίας:
Credits: Maddox για το πρωτότυπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου