Ήχοι που μισώ

Φυσητήρας. Ο ήχος του φυσητήρα είναι ο ήχος της ανεπάρκειας. Οι φυσητήρες φύλλων βγάζουν αέρα από μπροστά και τοξικό άνθρακα, μονοξείδιο, υδρογονάνθρακες, σωματίδια και σκόνη από πίσω. Με το να δουλεύεις έναν φυσητήρα για 30 λεπτά εκβάλλει την ίδια ποσότητα υδρογονάνθρακα που χρειάζεται ένα αυτοκίνητο για να διανύσει 10.000 χιλιόμετρα με ταχύτητα 45 χιλιόμετρα την ώρα.  Στον πούτσο μου το περιβάλλον, μιας και η γη αργά ή γρήγορα είτε θα απορροφηθεί από τον ήλιο είτε θα στουκάρει πάνω της ένας αστεροειδής που θα τύχει να οδηγάει μεθυσμένος. Αλλά έτσι για να 'χω κάτι να γράφω, είπα να συγκρίνω την ποσότητα εκβολής αερίων ενός αυτοκινήτου και ενός φυσητήρα, σε γραμμάρια ανά ώρα:

Υδρογονάνθρακες
Φυσητήρας: 199,26
Αυτοκίνητο: 0,39

Μονοξείδιο του άνθρακα
Φυσητήρας: 423,53
Αυτοκίνητο: 15,97

Σωματίδια
Φυσητήρας: 6,43
Αυτοκίνητο: 0,13

Σκόνη
Φυσητήρας: 48,6-1031
Αυτοκίνητο: Ν/Α

πηγή

Δεν αντέχω τον ήχο του φυσητήρα! Και δε θα με ένοιαζε τόσο πολύ, αν αυτός ο θόρυβος ήταν παραγωγικός θόρυβος, όπως π.χ. ο ήχος του αλυσοπρίονου ανάμεσα στα έντερα μιας νεκρής γκόμενας ή ο ήχος του κορμού ενός δέντρου που πέφτει πάνω στο κεφάλι ενός μωρού. Οι φυσητήρες δεν κάνουν τίποτα. Απλά σηκώνουν φύλλα από τη μια μεριά του γκαζόν και τα πάνε στην άλλη. Και μαζί με τα φύλλα σηκώνουν και σκόνη, παρασιτοκτόνα, αλλεργειογόνα, σπόρους, μούχλα, ακόμα και κομμάτια σκατού από το χόρτο στον αέρα. Σου 'χει μπει ποτέ σκόνη στο μάτι από φυσητήρα; Ναι, αυτή η σκόνη μπορεί να βγήκε από κάποια κωλοτρυπίδα. Μπορεί κι απ' τη δικιά σου!

Βήχας. Το βήξιμο είναι ο ήχος ενός φλέματος που γεννιέται. Πολλές φορές αυτό το φλέμα δε βλέπει ποτέ το φως της μέρας, που σημαίνει ότι είχες ένα μη παραγωγικό βήξιμο. Με άλλο λόγια το μωρό-φλέμα σου ήταν πρόωρο, και ο λαιμός σου αποφάσισε να κάνει έκτρωση.

Ο βήχας είναι ο μοναδικός ήχος από όλους όσους βγαίνουν από τον τέλειο, σχεδόν θεϊκό οργανισμό μου, που αρνούμαι να ακούσω. Αντί να βάζω, όπως όλοι εσείς οι κοινοί θνητοί, τα χέρια μπροστά από το στόμα πριν βήξω, εγώ τα βάζω γύρω από τα αυτιά. Ίσως γιατί στο δικό μου οργανισμό δεν υπάρχουν μικρόβια και κανείς δεν κινδυνεύει να κολλήσει τίποτα από ένα δικό μου βήξιμο ακόμα κι αν αφήσω το στόμα μου ορθάνοιχτο (όπως κάνω πάντα).

Γέλιο αλόγου. Μισώ τα άλογα. Μισώ τις ηλίθιες μούρες τους, τις μακριές μουσούδες τους, τα μικρά στρόγγυλα μάτια τους, τα μεγάλα δόντια τους, τους χοντρούς κώλους τους και τις γυαλιστερές χαίτες τους. Αλλά πιο πολύ μου τη δίνει το γέλιο τους. Αν δεν έχετε ακούσει ποτέ γέλιο αλόγου, ζηλεύω την τύχη σας.

Ήχοι από φάλαινες. Ακούγονται ακριβώς σαν τις καμήλες. Αν δε με πιστεύετε, ακούστε: Αν καταλάβατε ποια είναι η φάλαινα και ποια η καμήλα, κάθομαι να σας γαμήσω (όχι που θα καθόμουνα να με γαμήσετε, κουφάλες).

Κλάμα μωρού. Κάθε φορά που ακούτε μωρό να κλαίει σε μέρος με πολύ κόσμο, κάντε μια χάρη σε όλους όσους είναι γύρω σας και πετάξτε το από το παράθυρο. Αν δεν έχει παράθυρο, πετάξτε το στον τοίχο. Πάλι κάτω θα πέσει.

Κλάμα παιδιού. Δεν είναι το ίδιο με το κλάμα μωρού γιατί τα παιδιά κλαίνε τόσο δυνατά που συνήθως χάνουν την αναπνοή τους για μερικά δευτερόλεπτα. Κανονικά αυτό θα ήταν γαμάτο γιατί κάθε μέρα θα είχαμε κι ένα νεκρό παιδί μπροστά μας, αλλά στην πραγματικότητα πάντα μας απογοητεύουν γιατί ξαναρχίζουν να αναπνέουν λίγα δευτερόλεπτα μετά.

Γέλιο παιδιού. Το γέλιο ενός παιδιού ακούγεται σαν κάποιος να σπάει ένα πιάτο από φωνητικές χορδές μέσα σε εστιατόριο. Ειδικά όταν αυτό το γέλιο σχεδόν πάνττα συνοδεύεται από ρέψιμο ή φτέρνισμα, μιας και τα παιδιά είναι αρκετά ηλίθια ώστε να μην ξεχωρίζουν τον έναν ήχο από τον άλλο και να τους πετάνε όλους μαζί κάνοντας μέχρι και Θιβετιανό σαολίν να σπάσει τα νεύρα του.

Φρυγανιές και crackers. Όταν δαγκώνεις ένα cracker ή μια φρυγανιά και ακούς δίπλα στο αυτί σου τον ήχο που κάνει ανάμεσα από τα δόντια σου, θα ήθελες να βρίσκεσαι σε έκθεση μηχανών Kavasaki με τρύπιες εξατμίσεις από τα 80s, για να συγκρίνεις αν ο δικός τους ήχος έχει περισσότερα ντεσιμπέλ. Ναι, το ξέρω, όταν ακούω άλλους να τρώνε φρυγανιές ή crackers δε νιώθω ούτε στο 1% την ίδια βαβούρα, αλλά ξέρετε, στη φυσική υπάρχει ένα φαινόμενο που το λένε Doppler. Που όμως με τα crackers και τις φρυγανιές απλά δεν ισχύει. Κατάλαβες φίλε; Στην Αμερική καίγανε τo συσσωρευτή του Wilhelm Reich επειδή λέγανε ότι είναι "ψευδοεπιστήμη", και οι φρυγανιές αναιρούν ολόκληρο φαινόμενο Doppler και τις έχουν ακόμα σε κυκλοφορία στην αγορά.

Γυναικείο κλάμα. Μισώ αυτό τον ήχο γιατί τον ακούω από κάθε γυναίκα ακριβώς μετά από αυτή την πρόταση που τους λέω: "Δε θα σε γαμήσω σήμερα".

Όλοι οι ήχοι των σκύλων. Κάθε ήχος που βγάζει ένα σκυλί είναι αρκετός για να μου ανεβάσει την πίεση. Είτε γαβγίζουν, είτε ασθμαίνουν, είτε κλαίνε, είναι το ίδιο εκνευριστικό. Δεν υπάρχει ούτε ένα πράγμα που κάνει ο σκύλος που να ακούγεται ωραία. Γκρινιάζουν, ξύνονται, ξερογλείφονται, βγάζουν σάλια και χέζουν όπου βρουν. Και τίποτα από όλα αυτά δε βγάζει ωραίο ήχο. Και το χειρότερο είναι οι μαλακοκάβληδες που έχουν σκυλιά και λένε ότι τα έχουν μάθει να μιλάνε και να τραγουδάνε. Αν πάτε ποτέ σε πάρκο και συναντήσετε κάποιον με σκύλο να σας λέει ότι "ο σκύλος του τραγουδάει" να είστε σίγουροι ότι θα βάλει ένα κομμάτι μπέικον μπροστά στο στόμα του σκύλου και θα περιμένει μέχρι αυτός να γρυλίσει κάτι που με το ζόρι μοιάζει με αντίδραση εφτάχρονης στο Πακιστάν που βλέπει ξανά το βιαστή της. Κάντε ένα καλό στο ζωικό βασίλειο και κατσαβιδώστε το σκύλο μαζί με το αφεντικό του.

Χειλοσκάμπιλα. Ξέρετε, αυτό που χτυπάς τα χείλια σου για να βγάλεις τον ήχο της τσιχλόφουσκας. Ακούγεται σαν τα χείλια σου να είναι πολύ μεγάλο για το στόμα σου.

Reggae. Nαι, το ξέρω, είναι κοινότυπο να πω ότι όλα τα τραγούδια reggae ακούγοονται το ίδιο, και το λένε όλοι και και και. ΝΑΙ. Το λένε όλοι γιατί απλά, ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ. Είχα κάτσει τις προάλλες να ακούσω ένα βίντεο στο youtube με τίτλο "Ultimate Old School Reggae Mix" και έκανα τυχαία skip όπου να 'ναι μέσα στο βίντεο, και νόμιζα ότι ακούω το ίδιο τραγούδι. Κάντε κι εσείς το ίδιο για να βεβαιωθείτε. Και παλιά νόμιζα ότι ήταν απλά μια μαλακία του YouTube αυτό με τα reggae κομμάτια που είχαν όλα το όνομα και τη φωτογραφία του Bob Marley, και όσοι τα ανέβαζαν σαν τραγούδια του Bob το έκαναν μόνο για τα views. Τώρα καταλαβαίνω ότι πράγματι όποιος έχει ως πρώτο reggae άκουσμα στη ζωή του τον Bob Marley, δεν είναι δύσκολο να νομίσει ότι τα μισά reggae τραγούδια είναι δικά του.

Κακάρισμα. Το κακάρισμα είναι για το γέλιο ότι είναι μια φτυαριά στη μούρη για έναν πονοκέφαλο.

Αυτοί ήταν μερικοί από τους ήχους που μισώ. Για την ακρίβεια, αυτοί ήταν μερικοί από τους ήχους που θα προτιμούσα να κατεβάσω μονορούφι ένα μπουκάλι κοβάλτιο από το να τους ξανακούσω. Πείτε κι εσείς στα δικά σας σχόλια τους ήχους που εσείς μισείτε, και να είστε σίγουροι ότι οι ιδέες σας θα μείνουν απλά σχόλια.


Credits: Maddox για το πρωτότυπο.

Tα 11 χειρότερα τραγούδια του 2004

Το να βρω τα 11 χειρότερα τραγούδια του 2004 ήταν ίσως το πιο δύσκολο πράγμα που έχω κάνει μετά το να κρατήσω τον οργανισμό μου και να μην ξεράσω τα δύο πιάτα σπανακόριζο που με είχε ταΐσει η μάνα μου στα 5 μου. Όταν έχεις Jessica Simpson, Lindsay Lohan και Celine Dion τη χρονιά που έβγαλε το Μiracle (τη μεγάλη επιτυχία της Celine να κάνει αυτούς που ήδη είχαν φτάσει στην κορυφή της πυραμίδας του μίσους τους προς αυτή, να τη μισήσουν κι άλλο), είναι δύσκολο να βρεις τα 11 χειρότερα τραγούδια του 2004. Ή μάλλον τα 11 περισσότερο χειρότερα τραγούδια του 2004, μιας και αν πούμε σκέτο χειρότερα θα μιλάμε για όλη τη μουσική δισκογραφία όλης της χρονιάς. Αυτά τα 11 χειρότερα των χειρότερων λοιπόν έχω την τιμή να σας παρουσιάσω σήμερα.

1. U2 - Vertigo (Album: How to Dismantle an Atomic Bomb)

Ήταν τότε που οι U2 είχαν βγάλει την πρώτη τους διαφήμιση για iPod στην Αμερική και όλα τα τσομπανοποζέρια fans τους μας είχαν πρήξει για το πόσο μπροστά και πόσο "iiin!!!" ήταν το αγαπημένο τους συγκρότημα. Έχεις κάνει διαφήμιση για iPod, ε;

Εκτός από το ότι τότε ο Bono ήταν 44 χρονών και νόμιζε ότι είναι ακόμα 24, που δεν έχει μεγάλη σημασία γιατί το ίδιο νομίζει και τώρα που είναι 53, το Vertigo είναι το κλασικό γιουτάδικο τραγούδι, αυτό που στα αυτιά του κάθε γιουτόμπαλου ακούγεται σαν κονσέρτο του Bach με guest εμφάνιση του Mozart και κλείσιμο του Beethoven, και σε όλους εμάς τους άλλους ακούγεται σαν απλά μια ακόμα γλυκανάλατη μαλακία πάνω στον ίδιο τετράχορδο ήχο που έχουν οι U2 εδώ και 20 χρόνια και όταν ακούς τραγούδι τους δεν είσαι σίγουρος αν πρέπει να νοσταλγήσεις τα 80s, τα 90s ή τα 00s.

Αλλά το κομμάτι του τραγουδιού που δικαιωματικά του έδωσε και το βραβείο, εκτός από τα μπατομπούκαλα Nascar που φοράει ο Bono στο video clip, είναι οι στίχοι του. Όλη η ποιότητα του τραγουδιού που είναι αρκετή για να μας κάνει να πέσουμε μπρούμυτα και να το προσκυνήσουμε με τα χέρια τεντωμένα πίσω από το λαιμό κάνοντας το αεροπλάνο, αντικατοπτρίζεται στο παρακάτω δίστιχο:

WoooAoo! WoooAoo!
WoooAoo! WoooAoo!

Κι εκεί που νομίζεις ότι δεν έχει άλλη ποιότητα για σήμερα, έρχεται ο καλλιτέχνας και σε κοπανάει με ένα τετράστιχο που κάνει το Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα να στριφογυρίζει στον τάφο του και να λέει "πώς δεν το σκέφτηκα μαλάκα;":

Yeah yeah yeah yeah
yeah yeah yeah
Yeah yeah yeah yeah
yeah yeah yeah

Kαι στο τέλος ο Bono σε αποτελειώνει σηκώνοντας τα χέρια ψηλά στον αέρα (δείχνοντας την κίνηση που θα κάνουν όλοι όσοι ακούσουν το τραγούδι ζητώντας βοήθεια) και βγάζει ένα "Ι can feeeeeeeeeeeEEEEEEeeeeeeeeel" την ενοχλητικότητα του οποίου θα ζήλευε και η Ζουμπουλία από το παρά πέντε.

2. U2 - Miracle Drug (Album: How to Dismantle an Atomic Bomb)

Εδώ ο Bono πετάει την επαναστατική ατάκα "I've had enough of romantic love". Ίσως να έπειθε κάποιον πέρα από το fanbase του, αν αμέσως μετά από αυτό το τραγούδι ακολουθούσε ένα άλλο που ο τίτλος του είναι:

3. U2 - Love and Peace or Else (Album: How to Dismantle an Atomic Bomb)

Nνννναι. Κάτσε να σκεφτώ. Κάνεις ένα τραγούδι που μιλάει για αγάπη και ειρήνη. ΠΟΣΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ. Το έκαναν οι Βeatles, οι Stones, ο Βοb Dylan, η Janis Joplin, οι Doors, οι Who, oι Creedence Clearwater Revival, οι Jefferson Airplane, ο Marvin Gaye και ο Γιάννης Ντουνιάς, ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΤΟΝ BONO. Και φυσικά το να λες για ειρήνη και αγάπη δεν έχει μέσα του ίχνος ρομαντισμού. Σε ευχαριστούμε Bono που αφού μας ενημέρωσες ότι "you've had enough of romantic love", μετά από 5 λεπτά μας επιβεβαίωσες ότι έκανες πλάκα. Να δεις πότε το κάναμε εμείς αυτό, α ναι, στο Δημοτικό κάθε Πρωταπριλιά.

Α, και επίσης, WAR KICKS ASS. Πάρε την ειρήνη και την αγάπη και κάντε παρτούζα αφήνοντας εμάς τους βάρβαρους να γουστάρουμε ξεκοιλιάσματα και αποκεφαλισμούς.

4. U2 - Sometimes you Can't Make it on your Own (Album: How to Dismantle an Atomic Bomb)

Ο πατέρας σου πέθανε από καρκίνο; Γιατί δεν το κάνεις τραγούδι για να βγάλεις κι άλλα λεφτά εμπορευόμενος το θάνατό του;

5. U2 - City of Blindling Lights (Album: How to Dismantle an Atomic Bomb)

Γιατί πώς θα ρίξει ο γιουτόμπαλος fan τη new-age γκόμενα; Μα φυσικά με ένα τραγούδι για αναβοσβήνοντες βολβούς και μωβ ίριδες. Μπράβο Bono που βοηθάς τους fans σου να αποκτήσουν νέες σχέσεις.

6. U2 - All Because of You (Album: How to Dismantle an Atomic Bomb)

Αυτό είναι το μόνο τραγούδι που ούτε οι fans των U2 δεν ξέρουν τι θέμα έχει. Άλλοι λένε ότι είναι για τη ζωή, άλλοι για το θάνατο, άλλοι για το θεό κλπ. Ένα είναι το μόνο σίγουρο: ΣΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΑΣ.

7. U2 - A Man and a Woman (Album: How to Dismantle an Atomic Bomb)

Αν εξαιρέσεις τη μουσική και το γεγονός ότι το "romance" δεν κάνει ρίμα με το "distance", αυτό το τραγούδι μπορεί να χαρακτηριστεί μέχρι και μέτριο. Τραγούδια σαν αυτό είναι ένας από τους λόγους που μισώ τα τραγούδια με στίχους, από το 2000 και μετά. Κι αυτό γιατί όσοι καλλιτέχνες θέλουν να περάσουν ένα μήνυμα μέσα από τα τραγούδια τους, συνήθως θυσιάζουν την καλή μουσική με αποτέλεσμα οι στίχοι να είναι μια χαρά αλλά η μουσική να μην ακούγεται ούτε με dolby surround, και όσοι μπορούν να γράψουν καλή μουσική συνήθως πετάνε στα σκουπίδια τους στίχους με αποτέλεσμα να ψάχνουμε στο Youtube για να βρούμε το instrumental του τραγουδιού μιας και είναι το μόνο που ακούγεται.

8. U2 - Crumbs from your Table (Album: How to Dismantle an Atomic Bomb)

Το τραγούδι μιλάει για το πώς η Αμερική δεν κάνει τίποτα για να βοηθήσει τις φτωχότερες χώρες του κόσμου. Ο τίτλος υπονοεί ότι τα ψίχουλα από το τραπέζι μας θα τάιζαν τους πεινασμένους κατοίκους της Αφρικής και της Ασίας. Ο Βono δίνει μια τρομερή γροθιά στην αμερικάνικη υποκρισία με αυτούς τους στίχους:

Would you demand for others
what you demand for yourself?

Ο Βοno δεν ήταν διαθέσιμος να απαντήσει στην ερώτηση καθώς μόλις βγήκε από το ιδιωτικό του τζετ για να μπει στη λιμουζίνα του.

9. U2 - One Step Closer (Album: How to Dismantle an Atomic Bomb)

Ο ήχος από το καρδιογράφημα της κυρα-Κούλας λίγο πριν μας αφήσει χρόνους είχε περισσότερη μουσικότητα.

10. U2 - Original of the Species (Album: How to Dismantle an Atomic Bomb)

Αυτό το τραγούδι υποτίθεται γράφτηκε για την κόρη του κιθαρίστα The Edge. Ναι, αυτό είναι το ψευδώνυμό του. The Edge. Μου άρεσαν κι εμένα ονόματα όπως The Edge ή Spike. Μετά πήγα στην 5η δημοτικού.

Θα είχε πλάκα αν ο κιθαρίστας σε κάθε συναυλία φώναζε κάτι σε στυλ "WATCH OUT! THE EDGE WILL CUT YOU! GGGGRRRRANG!". Θα ήταν αρκετά ηλίθιο ώστε να γίνει αρεστό στο χιπστεροπλήθος που κάνει ό,τι βλέπει να κάνει ο καλλιτέχνας από τη σκηνή, και ίσως να γινόταν trend για κανένα εξάμηνο και να το βλέπουμε στο μπλουζάκι του κάθε αλτερνά που σέβεται τον εαυτό του, μέχρι να βγει η επόμενη cool μαλακία στα Hot Topic.

11. U2 - Yahweh (Album: How to Dismantle an Atomic Bomb)

Η παρακάτω ατάκα δηλώνει με τον καλύτερο τρόπο τι πιστεύει ο Bono για τον εαυτό του και για το συγκρότημά του:




"I don't know why, but we always had this belief that there was something sacred about our music, that it was almost holy."
    --- Βοno, πομπώδης μαλακοκάβλης και frontman των U2
Ιερές αυτοκρατορικές κωλότρυπες, FUCK YEAH!

Και έτσι συνοψίζεται η λίστα με τα 11 χειρότερα τραγούδια του 2004. Θα έβαζα και Maroon 5, αλλά δεν ήθελα να στεναχωρήσω τους fans των U2 που έχουν συνηθίσει λίστες που περιέχουν μόνο το αγαπημένο τους συγκρότημα. Σας την έκανα τη χάρη, δεν έχετε παράπονο;

Πάω να σκουπίσω το μπλογκ, γιατί μετά από τόση αναφορά στους U2 έχει γεμίσει γλυκανάλατη φλωρίλα και βρωμάει το μανό από τα νύχια του Bono. Τα ξαναλέμε (ελπίζω αφού θα έχω ξεεντεριάσει την κόρη του The Edge και θα έχω ταΐσει όλη της την περίοδο στον Αdam Clayton για να χωνέψει τα αρχίδια του που τον τάισα πριν).






Credits: Maddox για το πρωτότυπο

Αυτοκτόνησες; Τέλεια. Αυτούς γιατί δεν τους πήρες μαζί σου;

Aυτό το άρθρο γράφτηκε το Δεκέμβριο του 2012. Αν η μνήμη σας δε φτάνει πέρα από την Πρωτοχρονιά του 2015, να φύγετε! Να πάτε αλλού! Harlemshakeάκηδες!

Έβλεπα τις προάλλες εκείνο το ρεπορτάζ για τη νοσοκόμα στην Αγγλία που αυτοκτόνησε μετά τη φάρσα που της κάνανε. Η οικογένεια της νοσοκόμας και ο κάθε λογής πουτσοτρίφτης κατηγορούσε για το θάνατό της τους δύο ραδιοφωνικούς DJ από την Αυστραλία που έκαναν τη φάρσα. Ο μόνος που φταίει σε μια αυτοκτονία είναι αυτός που αυτοκτονεί. Όποιος χρησιμοποιεί την αυτοκτονία κάποιου για να κάνει κάποιον άλλο να αισθανθεί ντροπή και ενοχές, εκτός από πουτσοτρίφτης, πουτσοπαίχτης, πουτσοπρήχτης και Πουτσοντρίγκο, είναι και δειλός. Αν κάποιος με κατηγορήσει για μια αυτοκτονία, θα του καρφώσω το κεφάλι σε πυρακτωμένο σίδερο και θα του τραβάω τα πόδια με τανάλια μέσα σε ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα. Πάρτε την ευθύνη για τις ζωές σας και για τους θανάτους σας. Ή ακόμα καλύτερα, αν ετοιμάζεσαι να αυτοκτονήσεις και έχεις συγγενή δειλό πουτσοτρίφτη που με το που βγει από την πόρτα του νεκροταφείου μετά την κηδεία σου θα αρχίσει να ρίχνει το φταίξιμο σε άσχετους, πάρτον κι αυτόν μαζί σου. Τι; Α, ναι, σωστά, ούτε εσύ τον αντέχεις. Καλά, αυτοκτόνα μόνος σου, και άσε σε μένα το μαλάκα συγγενή σου. Έχω καιρό να καρφώσω κεφάλι σε πυρακτωμένο σίδερο και θα ήταν μια καλή ευκαιρία.

Και ξαναγυρνάμε στη νοσοκόμα. Ξέρω τι λέτε: "δε μπορείς να μιλήσεις αν δεν έχεις βιώσει την κατάσταση που βίωσε αυτή". Ποια κατάσταση; Να μου κάνουν τηλεφωνική φάρσα; Ννναι, καθίστε να θυμηθώ. Έχω βιώσει την κατάστασή της. Βασικά έχω βιώσει πολύ χειρότερη κατάσταση, όταν με πήρε 3 η ώρα το πρωί τηλέφωνο καμμένος κολλητός μου και μου είπε... ...ΑΡΚΕΤΑ ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ. Αν διαβάζετε το μπλογκ μου ξέρετε τι μου είπε. Οι υπόλοιποι είστε απλά newfags. Τι πάτε να συγκρίνετε; Μερικά δευτερόλεπτα γελοιοποίησης που νοιώθεις όταν σου κάνουν φάρσα, με τις εκατοντάδες ώρες πόνου που πρόσφερε απλόχερα η νοσοκόμα με την αυτοκτονία της στα παιδιά της, τον άντρα της, την οικογένειά της, τους DJ και τις δικές τους οικογένειες; Για να μην πω για τον ανεμοστρόβιλο νόμων λογοκρισίας που θα ακολουθήσουν μετά την τόση δημοσιότητα που πήρε το γεγονός (ξέρετε, μιλάμε για την Αγγλία, όπου οι τύποι που κάνουν κουμάντο στην κυβέρνηση είναι πιο σκατόψυχοι από τον Ράτκλιφ στην Ποκαχόντας, και άμα θέλουν να περιορίσουν το δικαίωμά σου να μιλάς μπορούν να βρουν δικαιολογία ότι το άνοιγμα του στόματός σου προκαλεί συρροή μυκήτων σε αυτό, οπότε θα ήταν καλό να μην το ανοίγεις για να το προστατεύσεις από τη μόλυνση).

Όποιος δε βλέπει την αυτοκτονία της νοσοκόμας σα μια εγωιστική πράξη είναι βλάκας. Έχεις προβλήματα; Γκρίνιαξε, ούρλιαξε, πέτα παντόφλες με ξυραφάκια στη μούρη του άντρα σου. Από τη στιγμή που ενώ ξέρεις ότι έχεις παιδιά να μεγαλώσεις και αποφασίζεις να αυτοκτονήσεις επειδή σου κάναν φάρσα δυο DJ, είσαι για τον πούτσο σαν άτομο και το φταίξιμο είναι όλο δικό σου.

Αυτό που με εκνευρίζει περισσότερο είναι αυτοί που ρίχνουν ΟΛΟ το φταίξιμο στους DJ λες και είναι οι μόνοι που ευθύνονται για το θάνατο της γυναίκας. Μέσα στο μυαλό τους που αποτελείται αποκλειστικά από τούβλα, άχυρα και άστοχα τρίποντα του Μουλαομέροβιτς, αυτοί οι τύποι σκέφτονται κάπως έτσι το διάλογο των DJ πριν κάνουν τη φάρσα:

-Γιο μαν!
-Που 'σαι δικέ μου;
-Γιο νίγκα έχω μια γαμάτη ιδέα!
-Για ρίχτη ρε λος.
-Θα πάρουμε τηλέφωνο σε αυτό το νοσοκομείο, θα αλλάξουμε τις φωνές μας, θα κάνω εγώ τη βασίλισσα Ελισάβετ κι εσύ τον Κάρολο, και θα ρωτήσουμε όποια νοσοκόμα σηκώσει το τηλέφωνο πώς πάει η υγεία της Kate Middleton. Μετά αυτή θα κλείσει το τηλέφωνο, θα κατεβάσει όλο το κουτί με τα χάπια και θα αυτοκτονήσει. Μετά θα το μάθει όλος ο κόσμος, θα γίνουμε πρώτο θέμα στα κανάλια, θα μας διώξουν από τη δουλειά μας και θα κλείσει και το ραδιόφωνο.
-Άτσα δικέ μου! Και γαμώ τις ιδέες μπρο.
-Ε δε σου 'λεγα ότι θα ενθουσιαστείς;
-Είναι σίγουρο όμως ότι θα αυτοκτονήσει;
-Καρατσεκαρισμένο ρε μέινγκ!

Αν η συζήτηση έγινε κάπως έτσι, μόνο τότε φταίνε οι DJs. Καταλάβατε πουτσοτρίφτες;

Αν έπιασες τον εαυτό σου να σκέφτεται πράγματα όπως "ναι αλλά θα ήταν ζωντανή τώρα αν οι DJ δεν έκαναν αυτή τη φάρσα" να σου πω πρώτα ότι η συγκεκριμένη νοσοκόμα είχε κάνει ήδη άλλες 2 απόπειρες αυτοκτονίας πολύ πριν γίνει το τηλεφώνημα, και μετά σκέψου αυτή τη φράση που είπες, αλλάζοντας μόνο το "οι DJ" με κάτι από τα παρακάτω:

Η νοσοκόμα θα ήταν ακόμα ζωντανή αν...

* οι DJ δεν είχαν κάνει τη φάρσα
* το νοσοκομείο είχε το κατάλληλο προσωπικό για να screenάρει την κάθε κλήση
* τα media δεν έπαιζαν ξανά και ξανά το τηλεφώνημα επί μέρες (σου θυμίζω ότι αυτοκτόνησε 3 μέρες αφού έγινε το τηλεφώνημα)
* εσύ ο μαλάκας που καίγεσαι στα tabloid κάθε μέρα δεν είχες τόση πρεμούρα για την προσωπική ζωή της Kate Middleton
* ο James Cook δεν είχε αποικίσει την Αυστραλία
* ο Graham Bell δεν είχε εφεύρει το πρώτο εμπορικά επιτυχημένο τηλέφωνο

Οπότε οι τραγόμορφοι διαβολικοί DJ δεν έχουν περισσότερο φταίξιμο από τον Graham Bell ή τον Alan Turing για την εφεύρεση που επέτρεψε στους DJ να ανεβάσουν το βίντεο με το τηλεφώνημα στο YouTube. Αν ο Turing εφηύρε τον πρώτο υπολογιστή έχοντας στο μυαλό του να καταστρέψει τη ζωή αυτής της νοσοκόμας, τότε θα πάω πάσο και θα σε προσκυνήσω σα νέο άρχοντα του σύμπαντος. Μέχρι όμως να βρεις στοιχεία που να αποδεικνύουν την ενοχή του Turing, η γνώμη σου είναι λιγότερο λογική από το νοίκιασμα γκαρσονιέρας στον Ήλιο, και αν σου φταίνε οι DJ είσαι βλάκας, δειλός και πουτσοτρίφτης.


Credits: Maddox για το πρωτότυπο